Opracowała Iwona Płocha

Jasełka

Scena I

Narrator: Podczas, gdy Józef i Maryja wędrowali do Betlejem, jeden z aniołów zebrał wszystkie

zwierzęta, aby wybrać najbardziej przydatne do niesienia pomocy Świętej Rodzinie w

stajence. Jako pierwszy naturalnie zgłosił się lew.

Lew: Jedynie król zwierząt jest godny służyć Królowi świata. Sta\nę u wejścia i rozszarpię wszystkich , którzy zechcą przybliżyć się do dzieciątka!

Anioł: Jesteś zbyt gwałtowny.

Narrator: Zaraz potem zbliżył się lis. Z miną chytrą i niewinną stwierdził:

Lis: Jestem najodpowiedniejszym zwierzęciem. Dla Syna Bożego codziennie rano kraść będę najlepszy miód i świeżutkie mleko. Codziennie przynosić też będę Maryi i Józefowi śliczną kurkę.

Anioł: Jesteś zbyt nieuczciwy.

Narrator: Nadszedł paw, dumny i wspaniały. Rozpostarł swój wspaniały ogon koloru tęczy i stwierdził:

Paw: Przekształcę tę biedną stajenkę w królewski pałac, piękniejszy od pałacu Salomona.

Anioł: Jesteś zbyt pyszny.

Narrator: Wiele zwierząt przeszło przed aniołem, każde chwaliło swój dar. Na próżno. Anioł nie mógł znaleźć odpowiedniego. Zobaczył jednak, że osiołek i wół nadal pracowały ze spuszczoną głową na polu wieśniaka, w pobliży groty. Przywołał ich.

Anioł: A wy nic nie macie do zaofiarowania Dzieciątku?

Wołek i osiołek: Nie.

Osiołek: nie nauczyliśmy się niczego poza pokora i cierpliwością. Wszystko inne staje się jedynie powodem do bicia.

Wołek: Moglibyśmy jednak od czasu do czasu odpędzić muchy naszymi ogonami.

Anioł: Wy nadajecie się do żłóbka!

Scena II

W tle słychać kolędę „Cicha noc”

Dziecko I: Wigilia- wieczór magiczny

czas przebaczenia, kolęd

i życzeń rozlicznych.

To spotkanie rodzinne:

Cudowne, szczególne, inne...

Dziecko II: Odkąd pamięcią sięgnę, ktoś mi choinkę stroił

Jaśniało drzewko piękne w rodzinnym domu moim.

Na szczycie gwiazdka złota i anioł srebrnopióry,

A pod choinką szopka i różne w niej figury.

Maryja wraz z dzieciątkiem, kochany św. Józef,

Pastuszek z mądrą miną, aniołków kilka w górze.[...]

Więc teraz droga siostro i drogi bracie- słuchaj-

bo chcemy opowiedzieć Wam, że Chrystus się narodził nam.

Pasterz I: Za chwilę skończy się długi dzień,

Boże mój, dziękuję Ci przeminął i ten.

Pragnę cieszyć się odrobiną wytchnienia:

Pośród stada, na trawie położę się teraz.

Pasterz II: Niech niebo ześle nam dobrą noc!

Śpijmy pasterze, północ nadeszła.

Coraz głośniej słychać kolędę „ Bóg się rodzi „

Anioł I: Z radosną nowiną do was tu przychodzę:

Oto Zbawiciel dziś się wam narodził!

Wstańcie, powitać Pana wnet pośpieszcie

I z serca dary Jemu wraz zanieście.

Anioł II: Niech nikt nie zwleka, niech się nikt nie trwoży.

Toć na was czeka Dzieciąteczko Boże!

Zerwij się, trzódko Jego ukochana,

Z radością pospiesz witać swego Pana!

Pasterz I: Co się dzieje? Co ja słyszę? To cud:

Anioł niebieski? Śnię czy się zbudziłem?

Anioł III: Wszystko stworzenie- hej gromadą całą,

Pełni radości biegnijcie z darami,

Bo oto Słowo dziś się Ciałem stało

I zamieszkało między nami!

Kolęda „ Pójdźmy wszyscy do stajenki”

Józef: Witajcie pasterze! W skromnej chacie

Przyjmują was aniołowie, którzy śpiewają hosanna.

Ja wam dziękuję, że tutaj przybyliście.

Jestem wdzięczny pasterze za wasze dobre serce,

Lepiej wam podziękuje Bóg, nasz Pan.

Ale pora jest już późna, pozostańcie i czuwajmy

Razem nad dzieckiem, którego wszyscy adorujemy.

Róża: Ja, róża niosę swe wonne płatki

Na dłoń Maryi , Twej Najświętszej Matki,

Aby kołderkę z płatków tych uszyła

I Twoje ciałko zziębnięte okryła.

Fiołek: Fiołek - wyglądam skromnie, niepozornie,

Ale- mój Jezu- proszę cię pokornie,

Przyjmij ten zapach moich kwiatków małych

( i to nie moje- od stwórcy dostałem...).

Szczygieł: Pachnie kwiatuszek, lecz cichutko rośnie.

A ja chcę śpiewać, śpiewać coraz głośniej!

Bom ja szczygiełek- ptaszek wesolutki!

Mój śpiew rozwieje wszelkie Twoje smutki.

Kolęda „ Jezus malusieńki”

Kłos pszenicy: Orali, siali, zbierali rolnicy

Zboże na mąkę- otom kłos pszenicy.

Niosę Ci siebie- widzisz - kłos dorodny!

Abyś miał chlebek, abyś nie był głodny.

Pszczoła: Bzzz... przylatuję, pszczółka pracowita,

Chcę, byś Jezuniu, najadł się do syta!

Ja w pocie czółka pracuję nad miodkiem

I Tobie niosę ten specjał słodki.

Wiewiórka: Widzę, Jezuniu, Twój śliczny uśmieszek-

I oto w darze niosę Ci orzeszek.

Zapasu wiele uzbierałam w borze.

Więcej orzeszków- gdy zechcesz- dołożę.

Motyl: Jak uczcić Pana, gdy się jest motylkiem?

Do góry wzlecę, przysiądę na chwilkę-

Barwnym skrzydełkiem zatrzepocę znowu,

By świat był jeszcze bardziej kolorowy.

Miś: Ja bardzo proszę, dopuśćcie i misia!

Także Jezuska chcę powitać dzisiaj!

I jeśli można- tańczyć się ośmielę.

Zaraz, Jezuniu, będzie Ci weselej.

Gołąb: Może byś pragnął, Jezuniu, wieść jaką

Na krańce ziemi przesłać lotem ptaka?

Oto już czekam- ja gołąb pocztowy,

Skrzydła do lotu poderwać gotowy.

Maria: Śpij piękny synu,

W mych ramionach odpoczywaj

Biały i piękny jak lilia.

Zamknij oczęta słodki synku.

Czujesz serce mamy,

Które ogrzewa cię miłością.

Śpij Synku tu ze mną,

Ja będę czuwać nad tobą.

Kolęda „Gdy śliczna Panna”

Dziecko III: Teraz już wiemy, o Jezuniu drogi,

na co tak czekasz w stajence ubogiej:

Bo nad świat, niebo, tęczę, kwiaty, słońce

Droższe Ci serca nasze kochające.

Dziecko IV: Bo oto, Jezu, na ziemię przychodzisz,

By w każdym ludzkim sercu się narodzić.

I choć to serce tak nędzną stajenką-

Ty je przemieniasz Twą najświętszą ręką.

Wszyscy: Weź te serduszka, o Najświętsze Dziecię,

Błogosław nam i wszystkim ludziom w świecie!

Rodzinom naszym i Ojczyźnie całej!

Niech biją serca w rytm na Bożą chwałę!

Scena III

Narrator: W dniu kiedy w Betlejem narodziła się Boża Dziecina wędrowali do szopki królowie w płaszczach ze złotogłowiu, składali pokłony u stóp Dzieciątka biedni pastuszkowie, wędrowały zwierzęta przerozmaite aby oddać cześć Panu Świata. A dziecina podnosiła rączkę i błogosławiąc tych biednych i tych bogatych. Nie było skrawka ziemi gdzieby nie dobiegło światło gwiazdy betlejemskiej i nie obwieściło wesołej nowiny. Dziecina Boża była już bardzo zmęczona. Martwiła się Matka Boża. Wtem zobaczyła Maryja, że nad szopką przesuwa się mała mgiełka. Kiwnęła na nią ręką i szepnęła jej:

Maryja: mgiełko miła, zwołaj swe siostrzyczki, otoczcie szopkę tak, aby była niewidoczna i zniknęła sprzed oczu żyjących. Jezusik jest taki zmęczony, trzeba, by odpoczął chwil kilka.

Mgiełka: Dobrze. Niedługo zjawię się tu z moimi siostrzycami, tylko Matko Boża, muszę polecieć po nie na północ, albowiem my, tutejsze mgiełki, jesteśmy bardzo przejrzyste i nie dałybyśmy rady osłonić szopki.

Narrator: Popłynęła mgiełka a w krótkim czasie przyleciały gęste mgły i otuliły ubogą szopkę. Matka Boża usiadła przy żłobku, zanuciła cichutko kołysankę.

Maryja śpiewa „Lulajże Jezuniu”

Narrator: Zasnęło znużone Maleństwo. Po kilku godzinach zbudził się Chrystusek i spojrzał uśmiechnięty na otaczające ich mgły. Maryja, widząc że jej dziecina jest radosna powiedziała do mgieł:

Maryja: Dziękuje wam, mgiełki z północy. Wracajcie do waszych krajów. Wiem, że tam teraz jest zimno i że wy opadacie w postaci śniegu na ziemię. Dotychczas opadałyście jako gęste, białe, bezkształtne płaty. Od dziś na pamiątkę tego, ze byłyście pomocne Boskiej dziecinie, będziecie spadać z nieba w kształcie drobniutkich gwiazdeczek, podobne najpiękniejszej gwieździe - gwieździe betlejemskiej.

Kolęda „ Mroźna cisza”

Bibliografia:

1. E. Gałczyńska Z. Garczyk: „ Uczcijmy wierszem i piosenką” Płock 1994r.

2. R.G. Ferrarotti: „Księga Bożego Narodzenia”, Jedność Kielce 2001r.

3. Anna Zipserowa „Anioł pasterzom mówił. Jasełka” Wrocław 1996r.

---