Carol Look
Jak uwolnić się od odwlekania za pomocą
EFT
Uwaga: Ten artykuł zakłada, że posiadasz praktyczną znajomość metody EFT.
Odwlekanie spraw jest powszechnym zachowaniem, którego używamy by sabotować siebie. Nigdy nieukończone projekty, podsumowanie pracy ciągle jest w trakcie, nasza strona internetowa zrobiona do połowy - nigdy nie poruszamy się naprzód. To niewiarygodnie frustrujące i często zagadkowe, gdyż odwlekające postępowanie okazuje się sprzeczne z tym, co świadomie chcemy i deklarujemy innym jako nasze pragnienia (lepsza praca, uaktualniona strona internetowa, więcej klientów, nowy związek, itd.).
Często myślę, że do odwlekania podchodzi się ze złej strony. Czasami trenerzy i doradcy zachęcają tych, którzy się ociągają, by o tym opowiedzieli. Udzielają im wskazówek o lepszym zarządzaniu czasem lub doradzają klientowi wypisanie listy za i przeciw. Niestety, pierwotne problemy, konflikty i uczucia są praktycznie ignorowane.
Co, jeśli traktowałeś odwlekanie bardziej jako tymczasowe rozwiązanie niż problem?
Uważam, co potwierdza moja szpitalna praktyka i warsztaty, że
nikt nie odwleka spraw, jeśli nie ma istotnych powodów, aby tak robić!
Innymi słowy, istnieje oczywista, choć prawdopodobnie dotąd niezauważona, korzyść w odwlekaniu.
Ogólnie, zaobserwowałam 3 główne powody odwlekania przez moich klientów:
1) Są rozzłoszczeni lub żywią urazę w stosunku do autorytetów,
2) Odwlekanie jest ogromnie opłacalne utrzymując osobę w poczuciu
bezpieczeństwa i poza zasięgiem cudzej krytyki.
3) Odwlekanie jest społecznie akceptowaną lub "słuszną" formą buntu.
Zastosuję kilka rund opukiwania EFT dla każdego z tych scenariuszy.
(1) Złość/Uraza w stosunku do autorytetów
Pomyśl o jakimś autorytecie w stosunku do którego odczuwasz złość. Może to być rodzic, nauczyciel, terapeuta, trener, osoba duchowa lub ktokolwiek, kto był w stosunku do Ciebie na pozycji przywódcy. Jak silną czujesz złość w stosunku do niego lub niej w skali od 0 do 10 kiedy myślisz o czymś negatywnym lub krytycznym, co ci powiedział lub o czymś co zrobił, a co ty postrzegasz za niesprawiedliwe? (Oczywiście, wybierz kogoś, kto przywołuje w Tobie obciążające emocje).
Kiedy jesteśmy proszeni przez innych lub czujemy, że musimy dokończyć coś z powodu postawionych sobie wcześniej celów, często wykorzystujemy nasze uczucia dotyczące jednego z tych przeszłych wydarzeń jako pretekstu do zwlekania.
Ustawienie z punktem karate:
Pomimo, że jestem zły na niego za robienie rzeczy, które nie były w porządku, to głęboko i całkowicie kocham i akceptuję siebie…
Pomimo, że czuję się urażony i zły na niego za niesprawiedliwe postępowanie, kiedy był szefem, to akceptuję to kim jestem i jak się z tym czuję…
Pomimo, że nie zdawałem sobie sprawy jak bardzo byłem wściekły na tę osobę, to akceptuję to kim jestem i jak się z tym wszystkim czuję.
Brwi: Jestem zły na niego za niesprawiedliwe postępowanie.
Bok oka: Czuję złość z powodu bycia kontrolowanym.
Pod okiem: Mam urazę do tego szefa (trenera, nauczyciela, doradcy).
Pod nosem: Nie mam pojęcia jak doprowadziłem się do takiej złości.
Broda: To było takie niesprawiedliwe!
Obojczyki: Czuję się urażony przez autorytety.
Pod pachą: Wciąż czuję na nich złość, a ociąganie się jest słuszne.
Głowa: Wciąż jestem zły na ten autorytet.
Brwi: Wciąż jestem zły, lecz widzę już jasno.
Bok oka: Chcę złagodzić trochę tę złość.
Pod okiem: To nadal jest niesprawiedliwe.
Pod nosem: Jestem ciekaw dlaczego tak się na mnie wyżywano…
Broda: Sabotowałem siebie, aby się na nim odegrać…
Obojczyki: Uświadamiam sobie jak się wtedy czułem i jak czuję się teraz.
Pod pachą: Jestem gotowy by skończyć z tym zmaganiem.
Głowa: Nie mam już potrzeby podtrzymywania dłużej tego konfliktu.
Zmierz w jakim stopniu obciążają Cię jeszcze emocje z tamtego wydarzenia w skali od 0 do 10, aby sprawdzić czy zmniejszyły się podczas tego opukiwania. Następnie kontynuuj opukiwanie złości i urazy dotyczące tamtego wydarzenia bądź autorytetu, aż do momentu kiedy pierwotne zdarzenie przestanie mieć na Ciebie emocjonalny wpływ.
(2) Poczucie bezpieczeństwa przed krytyką
Jeśli spytasz siebie "Jakie są minusy dokończenia tego projektu, ukończenia podsumowania, wysłania listu…" bez wątpienia znajdziesz "dobry powód" do odwlekania. Pamiętaj, że patrzymy na zwłokę jako rozwiązanie jakiegoś problemu, zamiast widzieć w tym problem sam w sobie.
- Czy zwlekanie pomaga Ci pozostawać z dala od bycia na widoku?
- Czy chroni Cię przed krytyką lub osądem?
- Czy utrzymuje Cię na pozycji grającego drugie skrzypce?
- Czy chroni Cię przed wybiciem się i byciem zauważonym?
Oceń jak bardzo bałbyś się, gdybyś ukończył swój projekt i naprawdę wysłał go lub dał współpracownikowi do ocenienia.
Jak bardzo przestraszony/ bezbronny/ zdenerwowany byłbyś w skali od 0-10?
Zastanów się, co takiego wydarzyło się, kiedy ostatnim razem ukończyłeś swój projekt i udostępniłeś go komuś do oceny. Gwarantuję, że kiedy pomyślisz o tym przeszłym zdarzeniu, to wciąż będziesz miał jakieś poczucie zranienia, upokorzenia, odrzucenia. Oceń intensywność tego (oraz emocji jakie masz wobec tego co powiedzieli o Tobie lub twoim projekcie) w skali od 0-10, a następnie opukaj to używając następujących sformułowań:
Ustawienie z punktem karate:
Pomimo, że prawdą jest że boję się oceny, gdy ukończę ten projekt, to akceptuję to kim jestem i jak się czuję…
Pomimo, że jestem przekonany, że skrytykują mnie tak jak poprzednim razem, to głęboko i całkowicie kocham i akceptuję siebie…
Pomimo, że boję się bycia na widoku i wystawienia się przed nimi, i nigdy nie zapomnę jak czułem się ostatnim razem, to akceptuję to kim jestem i jak się czuję.
Brwi: Boję się ukończyć, bo wiem, że mnie skrytykują.
Bok oka: Nie chcę ukończyć tego projektu, bo nie będę bezpieczny.
Pod okiem: Czuję się bezpieczniej, gdy odwlekam.
Pod nosem: Nie chcę się wystawić na ich krytykę tak jak ostatnim razem.
Broda: Pamiętam to uczucie i nie chcę tego ponownie przeżyć.
Obojczyki: Lepiej jest pozostać bezpiecznym i niewidocznym.
Pod pachą: Nie chcę zostać zauważonym.
Głowa: Boję się bycia skrytykowanym, więc zamierzam zwlekać.
Brwi: Wciąż zwlekam z ważnych powodów.
Bok oka: Nie chcę się narażać.
Pod okiem: Nic dziwnego, że nie ukończę tego projektu.
Pod nosem: Co jeśli im się nie spodoba?
Broda: Co jeśli im się nie spodobam?
Obojczyki: Co jeśli odkryją, że jestem do niczego?
Pod pachą: Nie jestem gotowy na ocenę.
Głowa: Czuję się lepiej blokując się.
Oceń ponownie poziom swoich emocji, by sprawdzić czy zmalały i opukuj bardziej szczegółowe wydarzenia związane z nimi. Kontynuuj opukiwanie i uwolnij się od ostatniego zdarzenia (które wydarzyło się ostatnim razem), a także od lęku, który pojawia się, gdy wyobrażasz sobie siebie kończącego właśnie projekt.
(3) Wyrażanie Swojego Wewnętrznego BUNTOWNIKA
Moją ulubioną techniką oczyszczania odwlekania jest zwrócenie się do wewnętrznego buntownika, który przejawia się poprzez NIE robienie czegoś. Jeśli bunt jest silny to musisz zwrócić się ku poszczególnym wydarzeniom i sytuacjom, w których czułeś bezsilność. To zniszczy lub zneutralizuje Twoje "słuszne powody" ukrywające się za Twoim odwlekającym zachowaniem.
Pomyśl o chwilach, w których rozkazywano Ci lub mówiono co masz robić, a Ty czułeś się bezsilny. Oceń intensywność obciążeń związanych z danym wspomnieniem w skali od 0-10.
Ustawienie z punktem karate:
Pomimo, że robi mi się niedobrze i czuję się zmęczony sytuacją, w której mówią mi co mam robić, to głęboko i całkowicie kocham i akceptuję siebie…
Pomimo, że odmawiam zrobienia tego według twoich wskazówek, to akceptuję to kim jestem i jak się czuję…
Pomimo, że muszę się buntować by poczuć się ponownie silnym, to głęboko i całkowicie kocham i akceptuję to kim jestem i jak się czuję.
Brwi: Przestań mówić mi co mam robić.
Bok oka: Nie chcę tego robić tak jak ty chcesz.
Pod okiem: Czuję się urażony, więc zostaw mnie w spokoju.
Pod nosem: Odmawiam robienia tego tak jak ty chcesz.
Broda: Odmawiam dotrzymania terminu.
Obojczyki: Nie zrobię tego na czas.
Pod pachą: Zostaw mnie w spokoju.
Głowa: Odmawiam zrobienia tego co muszę.
Brwi: Wciąż nie chcę robić tego co powinienem zrobić.
Bok oka: Czuję jakbym się buntował przeciw wszystkim.
Pod okiem: Nie każ mi robić tego według zasad.
Pod nosem: Jestem zmęczony graniem według zasad.
Broda: Chcę się buntować i czuć się silnym.
Obojczyki: Daję sobie prawo do buntowania się do woli.
Pod pachą: Mógłbym znaleźć nowe sposoby buntowania się bez ranienia siebie.
Głowa: Chcę rozważyć odnalezienie nowych pomysłowych sposobów buntowania się bez ociągania się w moim życiu.
Sprawdź czy intensywność emocji zmalała i kontynuuj opukiwanie konkretnych wydarzeń lub wspomnień.
Kontynuuj, używając więcej wyrażeń, które przekonają Cię do odnalezienia nowych sposobów buntowania się, tak byś nie zagrażał tej wewnętrznej potrzebie.
Pamiętaj, że kiedy się buntujesz, wychodzisz naprzeciw energetycznej i emocjonalnej potrzebie, nawet jeśli sądzisz że to głupie albo że przyniesie odwrotny efekt.
Brwi: Mogę się ociągać i buntować kiedy tylko zechcę!
Bok oka: Wybieram bycie wydajnym w tej chwili.
Pod okiem: Mogę powrócić do swojego buntowniczego zachowania kiedy tylko zechcę.
Pod nosem: Mam całkowitą kontrolę nad swoim zachowaniem.
Broda: Czuję się gotowy wystąpić z tym projektem.
Obojczyki: To zależy ode mnie, kiedy zmienię zdanie.
Pod pachą: Jestem gotowy wystąpić i zapowiada się to dobrze.
Głowa: Czuję ulgę, że odzyskałem swoją siłę.
Brwi: Wciąż chce mi się czasami ociągać.
Bok oka: Odzyskuję swoją siłę.
Pod okiem: Mogę się buntować kiedy tylko zapragnę.
Pod nosem: Wybieram w to miejsce robienie postępów.
Broda: Będę się buntował na nowe efektywne sposoby.
Obojczyki: Doceniam to kim jestem i jak doszedłem do tego miejsca.
Pod pachą: Kocham to co robię i chcę iść do przodu.
Głowa: Doceniam to kim jestem i wszystkie problemy, które rozwiązałem.
Szczególnie polecam wielokrotne opukiwanie tych rund i obserwowanie jak wzrasta Twoja efektywność. Rozpoznaj inne konkretne wydarzenia, które są zapłonem Twojej bezsilności i potrzeby buntu, i rozgrom je po kolei.
1
5