TEORIE PRZYWIĄZANIA

Behawioralna przywiązanie to proces wyuczony matka lub inny opiekun, będący neutralnym bodźcem, z czasem wtórnie zyskuje właściwości wzmacniania niemowlę uczy się, że matka jest osobą odpowiedzialną za pierwotne wzmocnienia i dlatego jej obecność jest dla niego ważna

Poznawczo-rozwojowa przywiązanie to odbicie zdolności umysłowych niemowlęcia przywiązanie tworzy się dzięki temu, że niemowlę ma poznawczą świadomość różnic percepcyjnych między matką a innymi osobami przywiązanie nasila się, gdy niemowlę zaczyna rozumie stałość osoby zdolność do konstruowania obrazu umysłowego charakterystycznych cech matki będzie prowadziła do częstego przejawiania przez dziecko zachowań szukania bliskości z nią

Etologiczna społeczna reaktywność niemowlęcia tworzy się dzięki wrodzonym tendencjom krytyczny lub sensytywny okres pierwszych miesięcy życia sprawia, że niemowlę jest szczególnie wrażliwe na opiekuna wrodzone systemy są w niemowlęctwie uruchamiane przez środowisko, a ich ujawnianie przez dziecko wyzwala specyficzne reakcje opiekuna, które prowadzą do fizycznej bliskości i przywiązania do opiekuna największe szanse przeżycia mają niemowlęta potrafiące utrzymać taką bliskość

Psychoanalityczna przywiązanie to reakcja emocjonalna ukształtowana przez freudowską koncepcję instynktownej energii psychicznej podczas psychoseksualnych stadiów rozwoju dziecka energia ta kierowana jest na matkę spostrzeganą jako źródło przyjemności i zadowolenia w stadium oralnym i analnym rozwoju w miarę zaspokajania potrzeb dziecka wzmacniają się więzi przywiązaniowe, a matka jest rozpoznawana jako obiekt „miłości”

---