Karol Kończal Bydgoszcz, 28.03.2006r

Rafał Młynarczyk

Michał Sass

Tomasz Waliszewski

Przemysław Witczak

Z 2/E

Badanie kruszyw do betonu

Oznaczenie zawartości wody w kruszywie - PN-EN 1097-5

Metoda suszenia w suszarce umożliwia określenie łącznej ilości wolnej wody w próbce analitycznej kruszywa 0/16 pochodzącej z powierzchni kruszywa oraz z porów w ziarnach kruszywa.

Próbkę analityczną waży się i następnie umieszcza w suszarce z wentylacją w temperaturze 110±5 ºC. Kolejne ważenia pozwalają oznaczać stałą masę wysuszonej próbki analitycznej. Zawartość wody określa się jako różnicę masy próbki wilgotnej i suchej i wyraża się w procentach masy suchej próbki analitycznej.

Próbkę analityczną otrzymano pomniejszając próbkę laboratoryjną zgodnie z PN-EN 932-2. Minimalną masę próbki analitycznej obliczono na podstawie wymiaru otworu górnego sita D

( D ≥ 1,0 mm). Minimalna masa wynosiła 0,2·D

Oczyszczono i wysuszono tacę wystarczającą do zmieszczenia próbki analitycznej podczas suszenia. Zważono i zapisano masę tacy jako M₂. Rozłożono próbkę na tacy. Grubość warstwy kruszywa nie była większa niż dwukrotny wymiar otworu górnego sita D. Zważono tacę z wilgotną próbką analityczną i określono jej masę M₁ odejmując masę tacy M₂. Umieszczono tacę w suszarce w temperaturze 110±5 ºC na czas potrzebny do uzyskania stałej masy. W celu sprawdzenia czy została uzyskana przez próbkę stała masa wyjęto tacę z próbką, ostudzono ją w eksykatorze do temperatury pokojowej i określono masę próbki analitycznej M_d1 odejmując masę tacy M₂. Następnie tacę z próbką wstawiono do suszarki na co najmniej 1 h. Po wyciągnięciu ponownie ostudzono tacę do temperatury pokojowej i ponownie określono masę próbki analitycznej M_di. Jeśli M_di różni się mniej niż 0,1% od M_di , to przyjęto że uzyskano stałą masę.

Wyniki pomiarów:

Masa próbki analitycznej M₁-3300g.

Masa próbki analitycznej wysuszonej M₃-3060,8g.

Zawartość wody w obliczono zgodnie ze wzorem:

w=(M₁-M₃/M₃)*100%

w którym:

M₁- masa próbki analitycznej [g]

M₃- masa próbki analitycznej wysuszonej [g]

w=

Oznaczenie zawartości humusu-PN-EN1744-1

Metoda jest oparta na tym, że humus reagując na NaOH wytwarza ciemny kolor. Intensywność zależy od zawartości humusu. Jeżeli roztwór nie jest zabarwiony albo jest słabo zabarwiony, kruszywo nie zawiera znacznej ilości humusu.

Zmniejszono próbkę laboratoryjną według procedur wymienionych w PN-EN 932-2 do wielkości nie mniejszej niż masa podana w poniższej tablicy

Nominalny maksymalny wymiar ziarn kruszywa [mm]	Minimalna masa podróbki [kg]
63	50
45	35
22,4 lub mniej	15
	5

Następnie rozsypano podpróbkę na tacy i wysuszono w suszarce z wentylacja w temp. 55±5^ºC. Wlano 3% roztwór NaOH do szklanej butli do wysokości 80mm. Następnie wsypano próbkę analityczna tak, aby wysokość kruszywa i roztworu wynosiła 120mm. Wstrząśnięto butlą aby uwolnić pęcherzyki powietrza. Zamknięto butlę i energicznie wstrząśnięto przez jedną minutę i odstawiono. Po 24 godzinach porównano kolor roztworu z kolorem roztworu wzorcowego

.

Opis gruboziarnistości/drobnoziarnistości kruszyw drobnych(zał. B PN-EN 12620)

Obliczono współczynnik drobnoziarnistości (FM) kruszywa 0/2

FM=[∑{(>4)+(>2)+(>0,5)+(>0,25)+(>0,125)}]/100

FM=
=0,99

Wnioski:

Zawartość wody w badanym kruszywie wynosi w=7,81% masy suchej próbki analitycznej.

Stwierdzono że kruszywo 0/2 nie ma związków organicznych.

Na podstawie tablicy ”Gruboziarnistość i drobnoziarnistość na podstawie współczynnika drobnoziarnistości” kruszywo zakwalifikowano do grupy FF.

Na podstawie tablicy ”Gruboziarnistość i drobnoziarnistość na podstawie masy przechodzącej przez sito 0,500mm” kruszywo zakwalifikowano do grupy MP.

---