Dziecko od najwcześniejszych lat odczuwa potrzebę ruchu. Wyraża się to między innymi w jego dążeniu do tańca. Muzyka dodaje specjalnego wyrazu ruchom dziecka. Poruszając się zgodnie z nakazami muzyki uczeń odczuwa ją bardziej aktywnie, łatwiej rozumie jej charakter.

I WSTĘP
     Dziecko od najwcześniejszych lat odczuwa potrzebę ruchu. Wyraża się to między innymi w jego dążeniu do tańca. Muzyka dodaje specjalnego wyrazu ruchom dziecka. Poruszając się zgodnie z nakazami muzyki uczeń odczuwa ją bardziej aktywnie, łatwiej rozumie jej charakter.
     Taniec jest jednym ze sposobów przeżywania i przekazywania emocji, formą fizycznego i duchowego wyżycia, sposobem zabawy i odprężenia. Umożliwia on regenerację sił fizycznych i psychicznych, podniesienie sprawności ruchowej.

II CELE PROGRAMU
CELE OGÓLNE:

1. Wspomaganie harmonijnego rozwoju fizycznego uczniów.

2. Zaspokojenie naturalnej potrzeby ruchu.

3. Poznawanie tańców regionalnych, narodowych, towarzyskich..

CELE SZCZEGÓŁOWE:

III METODY REALIZACJI

1. Metoda syntetyczna- nauczanie całościowe zestawów mniejszych elementów, motywów i wreszcie większych zestawów muzyczno- ruchowych.

2. Metoda analityczna- nauczanie pewnych określonych całości muzyczno- ruchowych fragmentarycznie, częściami. Po opanowaniu fragmentów, łączenie ich w większe zestawy ruchowe.

3. Metoda kompleksowa (mieszana)- w nauczaniu większych zestawów muzyczno- ruchowych, dążenie do ich opanowania całościowego ze szczególnym uwzględnieniem mniejszych elementów. Podczas nauczania ruchów z muzyką nauczyciel przez wzorowy pokaz w zwolnionym tempie, powiązanym z wyliczaniem rytmu, w jakim ruch przebiega i dokładnym objaśnieniem słownym lub uwagami słownymi korygującymi ruch powinien przekazać uczniom wyobrażenie koncepcji ruchu.

IV FORMY REALIZACJI, TREŚCI
Zajęcia odbywają się w formie warsztatowej raz w tygodniu. Obecność na zajęciach jest nieobowiązkowa.

Treści:

1. Zabawy ze śpiewem.

1. "Budujemy domy"- zabawa taneczna.

2. "Na krakowską nutę"- zabawa taneczna.

2. Tańce regionalne Polski.

• Tańce śląskie:

1. "Stara baba".

2. "Litera".

• Tańce regionalne oparte na kroku polkowym:

1. "Grożony".

2. "Miotlarz".

Tańce regionalne oparte na kroku walca:

1. "Nie chcę cię znać".

2. Polskie tańce narodowe.

1. "Krakowiak".

2. "Polonez".

2. Tańce towarzyskie

1. "Walc angielski".

2. "Cha- cha- cha".

3. "Jive".

4. "Rumba".

3. Gimnastyka rekreacyjna- Aerobik.

1. Formy kształtujące sylwetkę- Callanetics.

2. Formy kształtujące wydolność fizyczną- Low Impact.

3. Formy relaksacyjne- Stretching, Yoga.

4. PROPOZYCJE WYBRANYCH SCENARIUSZY ZAJĘĆ
   
   SCENARIUSZ NR 1
   Temat zajęć: Nauka podstawowych kroków i figur tanecznych cha- cha- cha.
   Cele zajęć:
   Umiejętności- zatańczenie w parze kroku podstawowego cha- cha- cha.
   Wiadomości- ogólna charakterystyka tańca cha- cha- cha.
   Sprawność fizyczna- wyrabianie szybkiej orientacji przestrzennej.
   Postawy i motywacje- umiejętność współdziałania w parze tanecznej.
   Pomoce: magnetofon, kaseta magnetofonowa z nagraniem melodii.
   Przebieg zajęć:

1. Czynności organizacyjno- porządkowe.
   Przywitanie, przedstawienie celów zajęć i uzasadnienie potrzeby ich realizacji, kontrola stroju.

2. Ogólna charakterystyka tańca.
   Cha- cha- cha to popularny kubański taniec towarzyski ukształtowany przez różne nurty tradycji afro amerykańskiej. W Ameryce i Europie zyskał dużą popularność od 1955r. Jest tańcem bardzo rytmicznym w takcie parzystym, o wesołym charakterze.

3. Ustawienie podstawowe zamknięte.
   Chłopiec i dziewczynka stoją naprzeciw siebie. Chłopiec prawą ręką obejmuje dziewczynkę, trzymając dłoń poniżej jej lewej łopatki. Dziewczynka lewą dłoń kładzie na prawym boku partnera. Ręce wolne są złączone, ugięte w łokciach i umieszczone na wysokości głowy niższej osoby w parze.

4. Kroki taneczne.
   Krok podstawowy w przód.
   Na "raz"- krok lewą nogą w przód (z przedniej części stopy na całą stopę), wysunięcie lewego biodra w bok, w lewo,
   na "dwa"- przeniesienie ciężaru ciała w tył na prawą nogę, wysunięcie prawego biodra w bok, w prawo,
   na "trzy"- mały krok lewą nogą w bok,
   na "i"- dostawienie prawej nogi do lewej,
   na "cztery"- krok lewą nogą w bok, wysunięcie lewego biodra w bok, w lewo.
   Krok podstawowy w tył.
   Na "raz"- krok prawą nogą w tył (z przedniej części stopy na całą stopę), wysunięcie prawego biodra w bok, w prawo,
   na "dwa"- przeniesienie ciężaru ciała w przód na lewą nogę, wysunięcie lewego biodra w bok, w lewo,
   na "trzy"- mały krok prawą nogą w bok,
   na "i"- dostawienie lewej nogi do prawej,
   na "cztery"- krok prawą nogą w bok, wysunięcie prawego biodra w bok, w prawo.

5. Figury taneczne.
   Figura podstawowa- mieści się w dwóch taktach.
   Takt 1
   Chłopiec i dziewczynka stoją w objęciu zamkniętym. Chłopiec rozpoczyna figurę nogą lewą i wykonuje krok podstawowy w przód, dziewczynka krok podstawowy w tył.
   Takt 2
   Chłopiec wykonuje krok podstawowy w tył rozpoczynając go nogą prawą, dziewczynka wykonuje krok podstawowy w przód nogą lewą.

6. Podsumowanie zajęć.
   Przypomnienie celów zajęć i ocena ich realizacji.

SCENARIUSZ NR 2
Temat zajęć: Nauka kroków poloneza.
Cele zajęć:
Umiejętności- zatańczenie podstawowych kroków poloneza.
Wiadomości- ogólna charakterystyka tańca.
Sprawność fizyczna- rozwijanie koordynacji ruchowej.
Postawy i motywacje- kształtowanie właściwej postawy i kultury osobistej.
Pomoce: magnetofon, kaseta z nagraniem.
Przebieg zajęć:

7. Czynności organizacyjno- porządkowe.
   Przywitanie, sprawdzenie przygotowania ćwiczących, przedstawienie celów lekcji i uzasadnienie potrzeby ich realizacji.

8. Ogólna charakterystyka tańca.
   Polonez to taniec narodowy o uroczystym, dostojnym charakterze. Tańczony jest w parach, w takcie 3/4, w tempie umiarkowanym. Kroki i figury taneczne wykonywane są lekko, z gracją i dystynkcją. Należy je ćwiczyć początkowo przy głośnym odliczaniu nauczyciela, a później po ich dobrym opanowaniu z podkładem muzycznym.

9. Kroki taneczne.
   Krok podstawowy (składa się z trzech kroków).
   Na "i"- uginamy lekko i płynnie nogę w kolanie (dziewczynka lewą, chłopiec prawą) i wysuwamy w przód nogę przeciwną,
   na "raz"- stawiamy nogę w miejscu wysunięcia i przenosimy na nią ciężar ciała, jednocześnie prostujemy nogę w kolanie,
   na "dwa"- wykonujemy krok w przód (dziewczynki lewą, chłopcy prawą nogą),
   na "trzy"- wykonujemy krok w przód (dziewczynki prawą, chłopcy lewą nogą) itd.
   Krok drobiony, ozdobny (dla dziewcząt).
   Polega na posuwaniu się w określonym kierunku drobnymi krokami w rytmie ósemek. Dziewczynki- na palcach, płynnie i równo stawiają małe kroczki, nie akcentując miar taktu.
   Krok chodzony.
   Składa się z trzech równych kroków zmiennych (każdy krok wykonywany jest inną nogą).

10. Ukłony.
    Ukłon chłopca:
    na "raz"- wydłużony krok w przód lub w bok lewą nogą,
    na "dwa"- dostawienie prawej nogi do lewej z jednoczesnym pochyleniem barków i skłonem głowy,
    na "trzy"- wytrzymanie pozy.
    Ukłon dziewczynki:
    na "raz"- wydłużony krok w przód prawą nogą z przesunięciem ciężaru ciała
    w kierunku ruchu, ugięcie w kolanie nogi lewej,
    na "dwa"- ponowne przeniesienie ciężaru ciała, ale na lewą nogę, prawa zostaje
    w przodzie i opiera się palcami o podłogę. Pochylenie głowy w przód i lekkie rozłożenie obu stron spódniczki.
    na "trzy"- wytrzymanie pozy.

11. Trzymania w parze.
    Trzymanie I
    Tańczący trzymają się rękami "wewnętrznymi" (chłopiec podtrzymuje dłoń dziewczynki). Unoszą w przód złączone ręce poniżej linii barków dziewczynki. Wolną, lewą rękę chłopiec unosi lekko w bok, odwracając dłoń na zewnątrz. Dziewczynka prawą ręką podtrzymuje brzeg spódniczki.
    Trzymanie II
    Tańczący trzymają się lewymi rękami uniesionymi w przód do poziomu. Prawa ręka chłopca jest wysoko za plecami dziewczynki, prawa ręka partnerki podtrzymuje brzeg spódniczki.

12. Podsumowanie zajęć.

13. Przypomnienie celów zajęć i ocena ich realizacji.

VI PRZEWIDYWANE OSIĄGNIĘCIA UCZNIÓW

• rozumie piękno i harmonię utworów muzycznych,

• reaguje na przerwę w muzyce,

• reaguje na zmiany tempa,

• wykazuje szybką reakcję słuchowo- ruchową,

• reaguje na zmiany dynamiki,

• swobodnie porusza się w różnych kierunkach, jednocześnie obserwując przestrzeń wokół siebie,

• rozróżnia kierunki w przestrzeni,

• ma wyrobione poczucie metryczne,

• jest wrażliwe na różnicę wysokości oraz różnice barwy dźwięków,

• posiada umiejętność podporządkowania się dyscyplinie rytmicznej tańca,

• ma wykształconą prawidłową postawę,

• rytmicznie chodzi, sprawnie stąpa,

• posiada umiejętność odbicia się w różnych rodzajach skoków,

• swobodnie operuje ruchami rąk,

• odtwarza kroki i figury, które składają się na wybrany taniec.

EWALUACJA PROGRAMU

ANKIETA
Uczestniczyliście w dodatkowych zajęciach kółka tanecznego. Proszę o wypełnienie poniższej anonimowej ankiety. Dzięki niej wyrazicie swoją opinię na temat zajęć, w których braliście udział. Zaznacz właściwą odpowiedź lub wpisz w miejsce kropek swoje spostrzeżenia.

1. Czy chciałabyś uczestniczyć w tego typu zajęciach ponownie?
   a) tak
   b) nie
   c) obojętnie

2. Jak często chciałabyś uczestniczyć w takich dodatkowych zajęciach ?
   ............................................................................... ............................................................................... ...............................................................................

3. Po zakończeniu zajęć uważasz, że Twoje umiejętności taneczne
   a) poprawiły się
   b) pogorszyły się
   d) są bez zmian

4. Po zakończeniu zajęć uważasz, że Twoje umiejętności współpracy w zespole
   a) poprawiły się
   b) pogorszyły się
   c) są bez zmian

5. Wymień przynajmniej trzy tańce towarzyskie:
   ............................................................................... ............................................................................... ...............................................................................

VIII ZAKOŃCZENIE
Program koła tanecznego przeznaczony jest dla uczniów klas IV-VI szkoły podstawowej, lubiących ćwiczyć przy muzyce.
Jego celem jest usprawnianie motoryczności, rozwój i kształtowanie sprawności ruchowej, twórcze wypowiadanie się ucznia poprzez ruchy ciała.

IX LITERATURA DO PROGRAMU

1. Cichalewska A., Kolarczyk E., Arlet A.: Aerobik. Podstawy teoretyczne i zasób ćwiczeń gimnastycznych, AWF Kraków 1997 (skrypt).

2. Gablankowski A.: Stretching w szkole, WSiP, Warszawa 1994.

3. Kwaśnicowa Z.: Tańce polskie. Zbiór pląsów, Tom I-II, Nasza Księgarnia, Warszawa 1937-1938.

4. Młodzikowska M., Tukiendorf Cz.: Formy muzyczno- ruchowe w szkolnym wychowaniu fizycznym, AWF Warszawa 1978 (skrypt).

5. Nożyńska Z.: Ćwiczenia muzyczno- ruchowe, SiT, Warszawa 1953.

6. Siemkowicz J.: Ćwiczenia muzyczno- ruchowe. Poradnik metodyczny, PZWS, Warszawa 1973.