Przebaczenie
Każdy z nas ma w sobie zranienia, ma żal do siebie albo Boga. Musimy przebaczać sobie, innym. Przebaczenie jest najpiękniejszym wyrazem miłości. Gdy nie ma przebaczenia człowiek staje się zgorzkniały, smutny. Bóg zwycięża w przebaczeniu. Rz 12,17 i Prz 3,4; 1P 3,9; Mt 6,14; Łk 17,3-4; Prz 20,24. Przebaczenie jest szansą daną człowiekowi, by mógł ukazać że jest dobry. Przebaczenie jest zdolnością świętych, a złość i gniew są domeną grzeszników. Przebaczając mamy udział w boskości. Wiele przykładów znajdziemy w Biblii: Dawid nie zabija Saula, przebacza mu; tak samo Józef swoim braciom; św Szcepan w momencie kamieniowania nie przeklina swoich oprawców, przebacza im; Jezus do cudzołożnicy podchodzi z łagodnością, przebaczeniem (J 8, 1-11). Bóg się bardzo cieszy z każdego nawróconego grzesznika. Zdejmuje poczucie winy (Łk 15, 11-32). Wzorem dla nas może też być przebaczenie Jana Pawła II swojemu zamachowcowi.
PRZEBACZENIE JEST DROGĄ I PROCESEM
Swoim przebaczeniem warunkujemy Boże przebaczenie. Czasami winny męczy się z tym co zrobił (Ps 51). Jest męką jeśli myślimy, że Bóg albo ktoś inny mi nie przebaczy albo sami sobie. A ON nam zawsze przebacza, dlatego my sobie też musimy przebaczać.
PRZEBACZENIE JEST DAREM. NIE MOŻNA KOCHAĆ W 100% BEZ PRZEBACZENIA.
Z greckiego słowo to oznacza: uwolnić kogoś, puścić, a z hebrajskiego: otulić płaszczem. Przebaczyć to przywrócić pierwotne miejsce jakie ten człowiek zajmował przedtem w naszych oczach. Otulić płaszczem oznacza wielką bliskość, zabezpieczenie.
Potrzebna jest decyzja, sposób na przebaczenie. Modlić się za tą osobę. Znaleźć w niej same dobre cechy.
"Jak niewielkie są winy ludzkie w porównaniu z tymi jakie uczyniliśmy Bogu".
Przebaczyć sobie
Żaden człowiek nie jest doskonały. Istnieje poczucie winy destruktywne i konstruktywne. Do pierwszego należy lęk przed karą, opór przed grzechem. Nie chę chodzić do spowiedzi, bo to męczarnia, dlatego się wystrzegam grzechu. Wina konstruktywna jest to świadomość przekroczenia wyznawanych wartości. Opór grzechowi, ale i chęć życia tymi wartościami. Skrucha a nie wyrzuty sumienia, ona nas uwalnia. Z poczucia winy powinna wynikać świadomość obrażenia Boga. Nie można się skupiać tylko na sobie.
Trzy typy nieprawidłowego ustosunkowania sie do winy:
Osoba która widzi zło, chce je zupełnie wyrzucić ze swojego życia, chce być idealna.
Niektórzy się złem nie przejmują, starają się je ignorować. Potem nas to męczy, wychodzi z podświadomości.
Skrupuły - to jest chore poczucie winy, nie prowadzi do niczego dobrego.
NIE NALEŻY WYPOWIADAĆ WALKI ZE ZŁEM O WŁASNYCH SŁACH
Gdy nie da się dojść do doskonałości można wpaść w depresję, w grzech, wszystko będzie nas u innych denerwować. Obsesyjne poczucie winy jest to samopotępienie. Chcielibyśmy być nieomylni. Koncentrujemy się bez przerwy na własnych działaniach. Nie patrzymy na to czego Bóg od nas wymaga. Wyznaczamy sobie takie cele, których potem nie możemy zrealizować. Gdy popełnimy wtedy grzech, nie potrafimy się przyznać, bo to by oznaczało upadek. Wszędzie zaczyna się widzieć grzech, nawet w pokusie. Wyolbrzymia się go. Skupiamy się na drobiazgach, a nie na rzeczach istotnych. Gdy urojone dążenia są nie do spełnienia, pojawia się gorycz, życie w napięciu. Pochodzi to ze zranionej miłości własnej. Następuje niepewność: Czy ja zasługuję na miłosierdzie? Na przebaczenie? Spowiedź staje się wtedy torturą, karą. Człowiek ktory ma obsesyjne poczucie winy, nie czuje, że mu przebaczono. Poprzez uwydatnianie małych grzechów, gubimy sens tych dużych.
BOŻA MIŁOŚĆ JEST WIĘKSZA OD WSZELKIEGO GRZECHU!
Jak się bronić przed skrupułami? Dostrzec to, że jesteśmy zapatrzeni w siebie, uwolnić się od narcyzmu. Może to być długi, bolesny proces, ale trzeba się wtedy poświęcić innym, robić coś dobrego dla nich.
Trzeba sobie wyjaśnić sens życia moralnego. Ponad 3/4 ludzi perfekcjonistów widzi wszędzie grzech na tle seksualnym.
Potrzebny może być stały spowiednik, prowadzenie duchowe. Trzeba się zgodzić na leczenie z narcyzmu. Proces ten prowadzi przez cierpienie, które może być jednak wyzwalające.
Projekcja - jest to przerzucanie swojej winy na innych. Nie chcemy się do niej przyznać. Niewiele osób zdaje sobie z tego sprawę, że stosuje projekcję. Jakie są objawy?
Nie dajemy takiej osobie szansy, uważamy, że ta wina jest na stałe. Nie przyjmujemy usprawiedliwień, nie tolerujemy tej osoby. Zbyt łatwo ją potępiamy, tworzymy kozła ofiarnego. Możemy też zrzucać winę na grupę, która jest bardzo nasza, osobista.
Czasem przyjmujemy postawę faryzeusza. Nie potrafię spojrzeć wgłąb siebie. Ja nie jestem grzeszny, to inni są grzeszni.
Malkontenctwo - cały czas jest nam źle. Zawsze myślimy - mogłoby być lepiej. Wynika to z wewnętrznej niespójności. Obgadywanie innych to próba zatarcia tego, co złego nosimy w sobie.
Ważna jest umiejętność przyznania się do któregoś z tych rodzajów.
Jesteśmy tylko ludźmi, mamy pewne ograniczenia.
Musimy sobie je przebaczyć. Także niektóre niewłaściwe decyzje, popełnione głupoty. Pan Bóg nie pragnie naszej doskonałości, chce abyśmy do niej dążyli. Bóg może dać sercu pokój, jeśli się na to otworzymy.
Boża miłość przekracza pojmowaną przez nas sprawiedliwość.
Nawiązując do przypowieści o synu marnotrawnym. Radość Ojca i smutek syna, gdyż widzi jak On go miłował. Jest to smutek, który prowadzi do właściwego poczucia winy. Aby doświadczyć prawdziwej miłości Ojca trzeba uświadomić sobie grzech. Należy być synem, nie niewolnikiem.
Przebaczyć Bogu?
Ten będzie miał wiele pretensji do Pana Boga, kto ma Jego fałszywy obraz.
O co najczęściej Go oskarżamy?
o cierpienie, krzyż codzienności (W życiu nie ma nic pewniejszego nad cierpienie)
o czyjąś śmierć
o niepełnosprawność
o klęski żywiołowe
Trzeba mieć odwagę przyznać się do takich oskarżeń.
PRZEBACZYĆ BOGU TO MIEĆ JEGO PRAWDZIWY OBRAZ
Są takie pytania na które nawet Bóg nie może odpowiedzieć samymi słowami. Odpowiedzi na ból i cierpienie są w Jezusie.
ISTNIEJE BÓL, KTÓRY NALEŻY DO ISTOTY MIŁOŚCI
Ból nas ostrzega. Często występuje przed chorobą. Cierpienie pochodzi z grzechu.
Czy Bóg chce zła? Nie, On jest tylko DOBREM. Po prostu dał nam wolną wolę, którą nie zawsze dobrze wykorzystujemy. Przyczyną kataklizmów i cierpień jakże często są ludzie. Bóg to najwyżej dopuszcza. Jeśli pozwala na zło, to ma w tym swój plan.
Czy Bóg miłuje wszystkich jednakowo? Jak najbardziej! Czasami myślimy, ze niepełnosprawnych kochał mniej albo, że są gorsi. Ale oni często nas przewyższają w zdolnosci kochania.
Trzeba się zmierzyć ze śmiercią i cierpieniem. Jak często zadajemy sobie pytanie "DLACZEGO?"
Przebaczyć Bogu to zgodzić się na to, że czasem czegoś nie rozumiemy, że to ma jakiś ukryty sens.
Popełniamy wiele rodzajów zła: logiczne, moralne, estetyczne, bólu, smutku, śmierci, kosmiczne (kres), zmysłowe. Zło moralne jest to zło jakie wybieramy, kiedy nam się nie chce. Myślimy, że jak wybierzemy zło to zademonstrujemy swoją wolną wolę.
Przebaczyć innym
Brak przebaczenia bardzo zatruwa. Rodzi ból i niewolę. Nie ma obojętności. Jesteśmy albo zimni albo gorący. Możemy najwyżej udawać, że jesteśmy obojętni. Tak naprawdę tylko przebaczenie może nas wyzwolić od nienawiści. Swoje miłosierdzie, przebaczenie musimy cwiczyć.
Komu przebaczać w swoim życiu?
Rodzinie - może ona nam postawić żądania doskonałości, ale żadna rodzina nie może być doskonała, każdy ma swoje słabości. (1P 1,4)
Znajomi, współpracownicy - trzeba przebaczać a nie tolerować: "Przebaczysz - będziesz zdrowszy, tolerujesz - będziesz miał kłopoty".
Specjalistom - ich błędy, złe decyzje, np. nauczycieli, lekarzy
Społeczeństwu - trzeba przebaczać ludziom bez twarzy i nazwiska, tworzący się łańcuch krzywd, tendencje
PRZEBACZENIE MUSI POPRZEDZAĆ POKÓJ
Czy umielibyście powiedzieć: "Przebaczcie mi, że was nienawidziłem". Powinniśmy być odpowiedzialni za społeczeństwo. Nie możemy być bierni.
MIŁOŚĆ WYCHODZI POZA SPRAWIEDLIWOŚĆ, ALE JEJ NIE NEGUJE
Ważna jest rola jednostki. Nie można odpłacać złem za zło. Martin Luter King wołał o miłośc, która potrafi przebaczać. Przebaczenie jest stawaniem przeciwko złu, ujawnianiem go.
PRZEBACZENIE POTRAFI ZMIENIĆ CZŁOWIEKA I HISTORIĘ
Jak się zmienia Piotr od kiedy Jezus mu przebacza? Najpierw wyparł się go 3 razy, a potem jest opoką, głową Kościoła. Bóg zaprasza nas do przebaczenia (J 5,6). Trzeba chcieć się uleczyć. Brak przebaczenie powoduje użalanie się nad sobą.
Konsekwencje braku przebaczenia:
choroby, dolegliwości - mechanizm obronny
skutki psychosomatyczne - migrena, brak snu, spadek ciśnienia
wytrącenie z równowagi, walka wewnętrzna. Nie wystarcza miejsca na radość, kreatywność. Blokujemy łaskę Bożą.
zła jakość ducha, miłości. Serce jest otwarte na fałszywe inspiracje
"Przebacz nam jako i my przebaczamy" (z Modlitwy Pańskiej)
Dlaczego przebaczać a nie się mścić? "Miarą jaką wy mierzycie i wam odmierzą". "Nie sądźcie abyście nie byli sądzeni". To nie Bóg nas potępia, to my sami wybieramy dla siebie potępienie. Bóg najwyżej się z tym zgadza, gdyż szanuje naszą wolną wolę.
Czy przychodzę do Jezusa z problemami z przebaczeniem?
PRZEBACZENIE ABY BYŁO PRAWDZIWE MUSI BYĆ BEZINTERESOWNE
Możemy wyjść pierwsi do drugiej osoby, nie rozpatrując okoliczności i nie oczekując wdzięczności.
PRZEBACZENIE JEST POKORNE, NIE PONIŻA ALE WYWYŻSZA
Przebaczenie dokonuje się w głębi, nie musi być na zewnątrz. Nie jest aktem, ale stylem życia. Jest formą dobroci, wielkoduszności. Nie rozmyślam, czy ta druga osoba zasługuje na przebaczenie. Ważna jest szczerość, chęć bycia wspólnotą z tą osobą.
PRZEBACZENIE CZYNI PRZESZŁOŚĆ MNIEJ BRZEMIENNĄ W SKUTKI, A BUDUJE NOWĄ PRZYSZŁOŚĆ
Zdaję sobie sprawę jak ta osoba jest dla mnie ważna. Przebaczenie jest przesłaniem, wiarą w obiektywną zdolność kochania.
PRZEBACZENIE TO PRZEŚWIADCZENIE, ŻE TEN CZŁOWIEK JEST LEPSZY NIŻ JEGO CZYNY
Człowiek miłosierny ratuje i wyzwala tylko na tyle na ile kocha. Jest to próba miłości. Czujemy się odpowiedzialni za osobę, która mi wyrządziła krzywdę.
PRZEBACZENIE - PRZYWRÓCENIE NADZIEI, ODKRYWANIE DOBRA
Nawet jeśli druga osoba nie chce przebaczyć, to jest to ważne dla mnie. Nie przebaczamy sprawiedliwym ale grzesznikom. Jaka powinna być moja postawa wobec innych?
WYCHODZIMY JAKO GRZESZNIK DO GRZESZNIKA
Bóg jest bez grzechu, a każdego dnia nam przebacza. Przebaczenie nie jest aktem dawania ale udzielania. Przekazuję przebaczenie boskiego daru.
Dlaczego nie przebaczamy?
tak jest wygodnie, jestem ofiarą, chcę żeby się nade mną użalali. A wina może też być we mnie.
nie chcemy przebaczyć sobie, bo dostrzegamy moją winę w innych
zazdrość
pycha - jestem kimś wyższym, lepszym, nie potrafimy wyjść do tej osoby
nie rozumiemy Boga jako Ojca, nie czujemy się jego dziećmi
jesteśmy mściwi - "oko za oko, ząb za ząb"
przypomnienie tej sytuacji to straszny ból, nie chcemy rozdrapywać ran, czujemy się zagrożeni ze strony tej osoby
Obszar nieprzebaczenia może być rozległy - czasem sobie nie zdajemy sprawy, że coś nie zostało zagojone. Kiedy człowiek nie przebacza jest chory.
KONSEKWENCJE BRAKU PRZEBACZENIA:
unikanie tej osoby i zerwanie więzów komunikacji
krytycznie oceniamy nawet jej zalety
pragnienie odwetu, nawet większego
cierpią na tym nasi bliscy, obwiniamy ich za nasze problemy
nic nam się nie podoba
zapominamy o wdzięczności
przerzucanie winy jednej osoby na całą kategorię jaką reprezentuje ("faceci to są tacy a tacy", "baby nigdy się nie zmienią", "nauczyciel to nie człowiek", "co starzy mogą o nas (młodych) wiedzieć")
buntujemy się, tracimy otwartość
stajemy się niewrażliwi na to że ranimy innych
potępiamy i osądzamy a usprawiedliwiamy samych siebie
ucieka się w nałogi it.p.
prowadzi do depresji
użalanie się nad sobą
samotność, śmierć emocjonalna i duchowa
Jak uzyskać spokój?
Trzeba zawęzić obszar grzechu tej osoby. W czym zawiniła? Spojrzeć wprost na to co spowodowało w nas zgorzknienie. Przyznać się do złych emocji przed Bogiem i sobą. Trzeba zauważyć, że tą osobę zniewoliliśmy. Nie osądzać samemu, oddać to Bogu. Odpuścić dług.
Musimy zaniechać destrukcyjnych myśli. Przestać rozpamiętywać to wydarzenie, użalać się nad sobą. Zaniechać pragnienia odwetu. Nie odpłacaj złem za zło, ukazuj jej dobro.
PRZEBACZENIE TO NIE JEST SFERA TYLKO EMOCJI, ALE AKT WOLI
Otwierajmy serce na Boże uzdrowienie, pozostawmy Bogu tą sprawę. Spróbujmy wymazać z naszego serca gorycz, gniew. Trzeba się otwierać na łaskę, którą Bóg nam daje. On tę osobę także zbawił, wylał za nią krew. Przez nią może uczynić jeszcze wiele dobra.
Trzeba panować nad tym jak reagujemy na zranienia. Pozbyć się nadwrażliwości. Przyjąć nowe, obiektywne spojrzenie na drugiego człowieka. Miejscem na przebaczenie jest spowiedź, Eucharystia. MOC KRZYŻA - w nim odnajdziemy doskonałe przebaczenie.
PRZEZ PRZEBACZENIE NADEJDZIE UZDROWIENIE
Nieskuteczne przebaczenie - odkładam to, nie analizuję.
Przebaczenie oczekiwane - oczekujemy wyjścia tej drugiej osoby z prośbą o przebaczenie
My jako chrześcijanie mamy obowiązek przebaczać.
NIE MA AUTENTYCZNEJ MIŁOŚCI, GDZIE NIE MA PRZEBACZENIA
Rolą chrześcijanina jest wprowadzanie pokoju. Jest to poziom mojej woli i świadomej decyzji.
.