Rycerz (z niem. ritter) - termin wywodzący się ze średniowiecza określający opancerzonego wojownika walczącego konno za pomocą różnorakiej broni białej. Rycerze posiadali specjalny status społeczny i byli przedstawicielami uprzywilejowanej warstwy feudalnej. Jako wasale - osoby podlegające zwierzchności swojego suwerena, zobowiązani byli do pełnienia służby wojskowej w zamian za przywileje i ochronę swojego pana. Ich postępowanie opierało się na specjalnym etosie z uwzględnieniem kodeksu rycerskiego.

Godność rycerza była nadawana giermkowi, podczas ceremonii pasowania.

Obraz rycerza został bardzo silnie ukształtowany przez średniowieczną sztukę m.in. francuskie pieśni rycerskie zwane chansons de geste oraz legendy (Król Artur i Rycerze Okrągłego Stołu), a także przez wyidealizowaną rolę rycerstwa podczas wypraw krzyżowych, kiedy to przedstawiani byli jako nieskazitelni wojownicy w błyszczących zbrojach szerzący Słowo Boże.

Za ramy czasowe epoki rycerskiej w Europie, historycy na ogół przyjmują okres pomiędzy wiekiem X a XV. W późniejszych czasach posługiwanie się określeniem rycerz (rycerski) ma już raczej charakter symboliczny określając zazwyczaj szlachcica lub żołnierza ze stanu rycerskiego.

W większości państw europejskich tytuł rycerski stał się jednym z niższych tytułów szlacheckich , n.p. w Francji jako - chevalier , w Niemczech i monarchii austro - węgierskiej - Ritter, w Wielkiej Brytanii - knight . W Polsce z uwagi na zasadę równości szlacheckiej rycerstwem tytułowano ogół szlachty, stosując też określenia kawaler (tytuł szlachecki) lub formę łacińską - equitus.

W dzisiejszych czasach, tradycję rycerską kultywują m.in. bractwa rycerskie.

Patronem rycerzy był święty Jerzy, dziś opiekun harcerzy.

Sławni polscy rycerze

Sławni rycerze zagraniczni

Boucicaut

Sławni rycerze fikcyjni

Zobacz też

Bibliografia