39.POSTULATY SZKOŁY HUMANITARNEJ W DZIEDZINIE PRAWA KARNEGO, MATERIALNEGO I PROCESOWEGO

W prawie karnym doktryna humanitaryzmu uważana jest za I szkołę w prawie karnym. Przedstawiciele: Cezary Beccovia- „O przestępstwach i karach”; Kajetan Filangeri; William Blackstorie; Wolter- „Traktat o tolerancji”. Od Montesquieu jest określenie, że „sędziowie mają być ustami ustaw”. Był to protest przeciw arbitralności sędziowskiej oraz analogii w prawie karnym. Dlatego też jest on twórcą szkoły humanitarnej.

Zasady humanitaryzmu:

1.protest przeciw surowości prawa karnego- w Europie Zachodniej XVIII wieku władca miał prawo karania więc przestępstwo było wykroczeniem przeciw władzy. Karanie było oparte na „Karolinie”. Europa była przytłoczona ciężkim prawem karnym i kierowała się przeciwko temu systemowi kar. Zaatakowano karę śmierci ponieważ nie była humanitarna. Było tak ponieważ jeśli człowiek ma naturalne prawo do życia to inny człowiek nie może go tego prawa pozbawić.

Zasady materialne:

1. zakwestionowano inne kary cielesne

2. zlikwidowano kompozycyjny charakter kary

3. przyjęto zasadę dla prawa karnego, że dla skuteczności represji karnej potrzebna jest nieuchronność kary

4. utylitaryzm- kult skuteczności i użyteczności. Poszukiwanie kar użytecznych, kara pozbawienia wolności połączona z praca specjalna więzienia

5. kara musi być adekwatna do czynu, nie czyn lecz osoba podlegała karze, brano pod uwagę osobowość przestępcy

Postulaty dotyczące postępowania

1. „nulla poena crimen lege”

2. „nullum crimen sine lege”- przestępstwem jest taki czyn, który ustawa nazywa przestępstwem. Przestępstwo musi mieć charakter czynu społecznego. Przestępstwo jest społecznie szkodliwe. Zagrożony karą w momencie popełnienia.

3. depenalizacja określonych przestępstw- dotyczyło przestępstwa (usiłowanie samobójstwa), czarów, przeciw religii

Pojawiły się postulaty w zakresie prawa formalnego:

1. zakaz arbitralnej decyzji sędziego- sędzia miał być ustami ustaw i miał stosować prawo zgodnie z kodeksem

2. domniemanie niewinności oskarżonego- był on niewinny bez prawomocnego wyroku

3. in dubio pro rero

4. odrzucenie tortur jako środka dowodowego

5. wyrównanie szans oskarżonego- proces jako spór dwóch równoprawnych stron przed niezawisłym sądem

6. prawo do obrony- oskarżony jest podmiotem procesowym

7. domniemanie niewinności

---