OCHRONA WŁASNOŚCI INTELEKTUALNEJ

1.Źrodła prawa powszechnie obowiązującego.

Można je podzielić na:
- wewnętrzne - stanowione przez organy państwa,
- zewnętrzne, którymi są umowy międzynarodowe przyjęte przez państwo.

Źródła prawa powszechnie obowiązującego
Stosownie do art. 87 konstytucji do źródeł prawa o charakterze powszechnie obowiązującym zalicza się ustawy i rozporządzenia. Rozporządzenia (ministrów, rady ministrów, prezesa rady ministrów) mogą być wydawane tylko na postawie ustaw i w celu ich wykonania.

2. Źródła prawa europejskiego

System źródeł prawa wspólnotowego jest złożony. Największe znaczenie mają dyrektywy Parlamentu i Rady. W zasadzie są one kierowane wyłącznie do państw członkowskich, które powinny dokonać ich transformacji poprzez wydanie stosownego aktu prawa krajowego o treści odpowiadającej wymaganiom dyrektywy. Dyrektywy wytyczają kierunki przyszłej regulacji i przyczyniają się do standaryzacji określonych wymagań w zakresie ochrony środowiska.

3. osoby fizyczne

Osoba fizyczna - prawne określenie człowieka w prawie cywilnym, od chwili urodzenia do chwili śmierci, w odróżnieniu od osób prawnych. Bycie osobą fizyczną pociąga za sobą zawsze posiadanie zdolności prawnej, czyli możliwość bycia podmiotem stosunków prawnych (praw i zobowiązań). Osoby fizyczne mają także zdolność do czynności prawnych, uzależnioną jednak od dalszych warunków. Pełną zdolność do czynności prawnych nabywa się po osiągnięciu pełnoletności, ograniczoną zdolność do czynności prawnych od chwili ukończenia lat 13. Osoba fizyczna po ukończeniu 13 roku życia może zostać całkowicie pozbawiona zdolności do czynności prawnych, czyli zostać ubezwłasnowolniona całkowicie. Pełnoletni może zostać częściowo pozbawiony zdolności do czynności prawnych, czyli zostać ubezwłasnowolniony częściowo.

4. osoby prawne

Osoba prawna to jeden z rodzajów podmiotów prawa cywilnego. Osobę prawną definiuje się zazwyczaj jako trwałe zespolenie ludzi i środków materialnych w celu realizacji określonych zadań, wyodrębnione w postaci jednostki organizacyjnej wyposażonej przez prawo (przepisy prawa cywilnego) w osobowość prawną. Taka jednostka organizacyjna ma wtedy pełnię podmiotowości prawnej, w szczególności nabywa zdolność prawną oraz zdolność do czynności prawnych ( oraz odpowiednio zdolność sądowa i procesową). Wśród osób prawnych nauka prawa (nie samo prawo!) rozróżnia dwa rodzaje: korporacje (związki osób) i fundacje (masy majątkowe). Osoba prawna jest tworem abstrakcyjnym - nie istnieje namacalnie. W związku z tym w nauce prawa istnieje kilka teorii wyjaśniających istotę osoby prawnej.

5.zasady i przesłanki odpowiedzialności cywilnej

Pociągnięcie podmiotu prawa do odpowiedzialności cywilnej wymaga jednak spełnienia określonych przestanek:

1) musi wystąpić szkoda,

2) musi zaistnieć czyn lub zaniechanie; które spowodowało powstanie szkody,
3) istnieje związek przyczynowy pomiędzy zachowaniem a powstałą szkodą.

Ad 1) Szkoda nie jest pojęciem normatywnym. W nauce prawa cywilnego przyjmuje się, że szkodą jest wszelki uszczerbek „w dobrach lub interesach prawnie chronionych, których poszkodowany doznał wbrew swojej woli". W prawie cywilnym obowiązuje też zasada, że brak szkody powoduje, iż nie występuje odpowiedzialność cywilna.

Ad 2) Szkoda, która jest warunkiem koniecznym odpowiedzialności cywilnej, musi być wywołana określonym zachowaniem konkretnego podmiotu. Dla zaistnienia przesłanek odpowiedzialności cywilnej nie ma znaczenia, czy szkodę wyrządziła osoba fizyczna, osoba prawna czy też osoba prawna. Zachowanie będące przesłanką odpowiedzialności może polegać na aktywnym działaniu (czyn) lub na biernej postawie (zaniechanie). Oczywistą rzeczą jest jednak, że nie każdy czyn lub zaniechanie prowadzi do pociągnięcia podmiotu do odpowiedzialności cywilnej.

Mówiąc o czynach lub zaniechaniach leżących u podstaw odpowiedzialności cywilnej, wskazać trzeba na następujące rodzaje odpowiedzialności:

• odpowiedzialność na zasadzie winy,

• odpowiedzialność na zasadzie ryzyka,

• odpowiedzialność na zasadzie słuszności.

U podstaw odpowiedzialności na zasadzie winy leży okoliczność, że podmiotowi, który wyrządził szkodę, można przypisać winę.

Odpowiedzialność na zasadzie ryzyka polega zaś na tym, że podmiot ponosi odpowiedzialność już w sytuacji, gdy wystąpi szkoda, przy czym nie ma znaczenia, czy szkoda powstała z przyczyn zawinionych, czy też niezawinionych.

Natomiast u podłoża odpowiedzialności na zasadzie słuszności leżą względy etyczno-moralne, które wskazują, że podmiot może ponosić odpowiedzialność cywilną w sytuacji, gdy winy przypisać mu nie można, nie odpowiada także na zasadzie ryzyka. Jednak owe względy etyczno-moralne „domagają się" pociągnięcia sprawcy szkody do odpowiedzialności cywilnej.

Ad 3) Pomiędzy zachowaniem podmiotu a powstałą szkodą musi wystąpić związek przyczynowy, przy czym podmiot odpowiada jedynie za tę szkodę, która jest normalnym następstwem określonego zachowania. W nauce prawa cywilnego dominuje tzw. teoria adekwatnego związku przyczynowego.

Omawiając przesłanki odpowiedzialności cywilnej, wskazać także należy na funkcjonujące dwa reżimy odpowiedzialności:

1) odpowiedzialność deliktową,

2) odpowiedzialność kontraktową.

Odpowiedzialność deliktową charakteryzuje się tym, że stron z reguły nie łączy żaden stosunek cywilnoprawny. Stosunek ten nawiązuje się w momencie, kiedy jeden podmiot wyrządził drugiemu szkodę. Dopiero wtedy powstaje cywilnoprawny obowiązek naprawienia szkody. Wskazać trzeba, że ten reżim odpowiedzialności dominuje w prawie ochrony środowiska.

Z kolei odpowiedzialność kontraktowa wiąże się z sytuacją, gdy strony łączy stosunek cywilnoprawny umowy, a jedna ze stron tej umowy nie wykonuje ciążących na niej obowiązków albo też wprawdzie je wykonuje, ale nienależycie.

Ten reżim odpowiedzialności ma w prawie ochrony środowiska znaczenie marginalne, choć mogą wystąpić sytuacje, gdy znajdzie on zastosowanie, np. w przypadku powierzenia odpadów uprawnionemu podmiotowi czy też zawarcia umowy na podstawie przepisów ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach.

6. odpowiedzialność karna

Odpowiedzialność karna pełni przede wszystkim rolę represyjną. Państwo bowiem stosuje wobec osoby popełniającej czyn zabroniony ustawą karną represję w postaci dolegliwości, łącznie z dożywotnim pozbawieniem wolności.

Konsekwencją represji, a zarazem drugim z istotnych celów, jakie stawia się odpowiedzialności karnej, jest prewencja. Osoba, która podlegała odpowiedzialności karnej, powinna powstrzymać się od naruszeń prawa w przyszłości. W przeciwnym bowiem razie może ponownie być do tej odpowiedzialności pociągnięta.

Odpowiedzialności karnej podlegają osoby fizyczne powyżej 17 roku życia.

przesłanką pociągnięcia podmiotu zbiorowego do odpowiedzialności jest popełnienie przestępstwa przez osobę:

1) działającą w imieniu lub w interesie podmiotu zbiorowego w ramach uprawnienia lub obowiązku do jego reprezentowania, podejmowania w jego imieniu decyzji lub wykonywania kontroli wewnętrznej albo przy przekroczeniu tego uprawnienia lub niedopełnieniu tego obowiązku,

2) dopuszczoną do działania w wyniku przekroczenia uprawnień lub niedopełnienia obowiązków przez osobę, o której mowa w pkt 1,

3) działającą w imieniu lub w interesie podmiotu zbiorowego, za zgodą lub wiedzą osoby, o której mowa w pkt 1,

4) będącą przedsiębiorcą

„Przestępstwem jest czyn człowieka zabroniony przez ustawę pod groźbą kary jako zbrodnia lub występek, bezprawny, zawiniony i społecznie szkodliwy w stopniu wyższym niż znikomy"

7. odpowiedzialność administracyjna

Odpowiedzialność administracyjna jest trzecim rodzajem odpowiedzialności, o której stanowi ustawa — Prawo ochrony środowiska. Odpowiedzialność ta ma przede wszystkim pełnić rolę prewencyjną oraz rolę restytucyjną. Natomiast znikome znaczenie ma funkcja penalizacyjna, choć i te elementy występują.

Zauważyć można znaczną zbieżność między odpowiedzialnością administracyjną a cywilną. Pełnią one bowiem zbliżoną funkcję i mają prowadzić do tego samego rezultatu. Między tymi rodzajami odpowiedzialności zachodzą jednakże pewne różnice. Uruchomienie odpowiedzialności cywilnej możliwe jest dopiero wtedy, gdy wystąpi o ochronę prawną uprawniony podmiot.

Natomiast w przypadku odpowiedzialności administracyjnej w grę wchodzi możliwość wszczęcia postępowania administracyjnego z urzędu, czyli własnej inicjatywy organu orzekającego.

Odpowiedzialność cywilna wykorzystuje instrumenty prawa cywilnego, odpowiedzialność administracyjna zaś — instrumenty prawa administracyjnego.

Nie bez znaczenia jest także czynnik procesowy. O odpowiedzialności cywilnej orzeka sąd powszechny. Postępowanie jest przewlekle, często z udziałem biegłych, przy czym powód musi wykazać wszystkie przesłanki odpowiedzialności cywilnej. Z kolei o odpowiedzialności administracyjnej orzeka organ administracji publicznej. Postępowanie to charakteryzuje się mniejszym formalizmem i większą szybkością niż postępowanie cywilne i może być wszczęte z urzędu. Ma to ogromne znaczenie, gdy ze względu na ochronę środowiska muszą być podjęte szybkie kroki.

8. patent - definicja

Patent jest to prawo wyłączne, przyznawane osobie fizycznej lub prawnej na stosowanie wynalazku w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze państwa. Patent można odziedziczyć, zastawić lub wypożyczyć. Przyznawaniem patentów w Polsce zajmuje się Urząd Patentowy.

9. ograniczenie praw wynikających z patentu
Ograniczenia praw z patentu.
-czasowe: patent zostaje nadany na 20 lat od momentu zgłoszenia wynalazku w Urzędzie Patentowym - po tym czasie wynalazek staje się wolny i każdy może korzystać z niego.
-terytorialne: patent obowiązuje tylko na terenie kraju w którym został udzielony.

10. Licencja - definicja i rodzaje

• Licencja - dokument prawny lub umowa, określająca warunki korzystania z utworu jako dobra, którego dana licencja dotyczy. Właściciel praw autorskich, znaku handlowego lub patentu może (i często to robi) wymagać od innych posiadania licencji jako warunku użytkowania lub reprodukowania licencjonowanego utworu.
  
  Licencja pełna - zezwolenie uprawnionego do korzystania z prawa przez licencjobiorcę w tym samym zakresie co uprawniony i jego posiadacz. Przeciwieństwo licencji ograniczonej która ogranicza zakres korzystania do węższego niż w przypadku licencji pełnej.

• Licencja wyłączna - zezwolenie uprawnionego do wyłącznego korzystania z prawa na określonym terytorium lub polu eksploatacji prawa.

• Licencja niewyłączna - licencja która nie ogranicza grona licencjobiorców, dopuszczając wzajemną konkurencję.

• Licencja mocna - szczególny przypadek licencji, będącej zarazem pełną i wyłączną, na mocy której licencjodawca zobowiązuje się dodatkowo do niekorzystania z utworu jak i nieudzielania dalszych licencji. Nie jest to jednak cesja.

• Licencja słaba - jak w przypadku licencji mocnej, tylko że licencjodawca zatrzymuje prawo korzystania z przedmiotu licencji.

• Licencja otwarta - szczególny przypadek licencji niewyłącznej, będący oświadczeniem uprawnionego o zezwoleniu dowolnej osobie na korzystanie z jego prawa do korzystania z utworu oraz do jego modyfikowania.

• Licencja wzajemna - zezwolenie uprawnionego z patentu wcześniejszego na korzystanie z wynalazku późniejszego wchodzącego w zakres ochrony patentu wcześniejszego (patentu zależnego), któremu towarzyszy podobne zezwolenie uprawnionego z patentu późniejszego (właściciela patentu zależnego) na rzecz uprawnionego z patentu wcześniejszego.

• Podlicencja jest to dalsza licencja udzielona przez licencjobiorcę. Prawo własności przemysłowej wyklucza udzielania dalszych licencji od sublicencji.

• Licencja dorozumiana - określenie na domniemanie, że wynik prac badawczych, lub podobnych wykonanych na zamówienie podmiotu zawiera wynalazek. Domniemywa się, że wykonawca prac udziela licencji przekazując wyniki.

• Licencja przymusowa - w określonych przez prawo wypadkach, odpłatnej licencji niewyłącznej na czas określony na dany patent udzielić może Urząd Patentowy niezależnie od zgody uprawnionego z patentu. Sytuacje te to:

• Stan zagrożenia bezpieczeństwa Państwa

• Nadużywanie patentu przez osobę uprawnioną

• Uniemożliwianie przez uprawnionego zaspokojenia potrzeb rynku krajowego ze względu na istnienie patentów zależnych (wtedy udzielana jest licencja wzajemna)

11.Ochrona praw wynikających z patentu

• Dodatkowe prawo ochronne

Jest ono udzielane przez Urząd Patentowy od dnia akcesji Polski do Unii Europejskiej, na podstawie aktów prawa wspólnotowego (rozporządzeń), na produkty lecznicze lub środki ochrony roślin, chronione patentem. Udzielenie dodatkowego prawa ochronnego Urząd Patentowy RP stwierdza przez wydanie dodatkowego świadectwa ochronnego (tzw. SPC, Supplementary Protection Certifleate). Dodatkowe prawo ochronne wydłuża czas wyłączności rynkowej produktów leczniczych i środków ochrony roślin ponad dwudziestoletni okres ochrony patentowej co do zasady maksymalnie o dodatkowych pięć lat. Przez uzyskanie dodatkowego prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego korzystania z produktu leczniczego lub środka ochrony roślin w sposób zarobkowy łub zawodowy na obszarze, na którym przyznane zostało SPC.

• Prawo ochronne na wzór użytkowy

Przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego korzystania z wzoru użytkowego w sposób zawodowy lub zarobkowy na całym obszarze państwa. Prawo ochronne trwa 10 lat od daty dokonania zgłoszenia wzoru użytkowego w Urzędzie Patentowym. Zakres przedmiotowy prawa ochronnego określają zastrzeżenia ochronne zawarte w opisie ochronnym wzoru użytkowego.

12. Prawa autorskie - definicja utworu

• Przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór),

• •Ochroną może być objęty wyłącznie sposób wyrażenia; nie są objęte ochroną odkrycia, idee, procedury, metody i zasady działania oraz koncepcje matematyczne.

• Przykładowe wyliczenie utworów ; utwory literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne, programy komputerowe, plastyczne, fotograficzne, lutnicze, wzornictwa przemysłowego, architektoniczne, urbanistyczne, muzyczne, sceniczne, audiowizualne.

• Najczęściej występujące utwory w działalności technicznej: prace badawcze publikowane i niepublikowane, opinie, ekspertyzy, dokumentacja techniczna na każdym etapie opracowania, szkice, plany, opisy projektów wynalazczych, instrukcje, tabele, wykresy, ilustracje, prezentacje wyników prac badawczych, dorobku naukowego…)

• •Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną (ustalenie utworu oznacza stworzenie możliwości zapoznania się z utworem chociażby jednemu odbiorcy poza jego autorem).

• •Ochrona przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalności (nie potrzeba nigdzie rejestrować).

13. Autorskie prawa osobiste

Istotą autorskich praw osobistych jest nieograniczona w czasie i niepodlegająca zrzeczeniu lub zbyciu więź twórcy z utworem, a w szczególności prawo do:

• 1. autorstwa utworu,

• 2. oznaczania utworu swoim nazwiskiem lub pseudonimem albo do udostępniania go anonimowo,

• 3. nienaruszalności treści i formy utworu oraz jego rzetelnego wykorzystania,

• 4. decydowania o pierwszym udostępnieniu utworu publiczności,

• 5. nadzoru nad sposobem korzystania z utworu

14.Autorskie prawa majątkowe

• Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, twórcy przysługuje wyłączne prawo do korzystania z utworu i rozporządzania nim na wszystkich polach eksploatacji oraz do wynagrodzenia za korzystanie z utworu.

• Jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron (art 12)

• (uwaga: autorskie prawo majątkowe do utworu wykonanego na umowę, np. zlecenia, o dzieło, przysługuje twórcy, o ile w umowie nie zawarto klauzuli o przeniesieniu prawa na zamawiającego).

15.Dozwolony użytek cudzych utworów

• Dozwolony użytek osobisty

Bez zezwolenia twórcy wolno korzystać nieodpłatnie z już rozpowszechnionego (udostępnionego publicznie za zgodą twórcy) utworu w zakresie własnego użytku osobistego. Osobisty użytek obejmuje korzystanie z pojedynczych egzemplarzy utworów przez krąg osób znajomych, powinowatych i osób pozostających w stosunku towarzyskim.

Przepis ten nie upoważnia do budowania według cudzego utworu architektonicznego i arch.-urbanistycznego. Przepisu tego nie stosuje się do programów komputerowych.

• Dozwolony użytek publiczny

Wolno rozpowszechniać w celach informacyjnych w prasie, radiu i telewizji:

• 1. już rozpowszechnione

a) sprawozdania o aktualnych wydarzeniach,

b) aktualne artykuły na tematy polityczne, gospodarcze lub religijne, chyba że zostało wyraźnie zastrzeżone, że ich dalsze rozpowszechnianie jest zabronione,

c) aktualne wypowiedzi i fotografie reporterskie,

(twórcom utworów wymienionych w pkt. b i c należy zapłacić wynagrodzenie),

• 2. krótkie wyciągi ze sprawozdań i artykułów wg pkt. 1a i b,

• 3. przeglądy publikacji i utworów rozpowszechnionych,

• 4. mowy wygłoszone na publicznych zebraniach i rozprawach ( ale nie dotyczy to zbioru mów jednej osoby),

• 5. krótkie streszczenia rozpowszechnionych utworów.

• Instytucje naukowe i oświatowe mogą w celach dydaktycznych lub prowadzenia własnych badań, korzystać z rozpowszechnionych utworów w oryginale lub tłumaczeniu oraz sporządzać w tym celu egzemplarze fragmentów rozpowszechnionego utworu.

16.Przejście praw autorskich na inne osoby

• Przejście autorskich praw majątkowych następuje :

• -w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy (cesja prawa),

• -z mocy ustawy.

• Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, przeniesienie własności egzemplarza utworu nie powoduje przejścia autorskich praw majątkowych do utworu.

• Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, przejście autorskich praw majątkowych nie powoduje przeniesienia własności egzemplarza utworu.

• Uwaga: należy zwracać uwagę, aby w umowach obydwie kwestie zostały uregulowane.

• Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych wymaga formy pisemnej pod rygorem nieważności

17. Prawa pokrewne - rodzaje, ochrona

Prawa pokrewne są to: prawa do artystycznych wykonań, prawa do fonogramów i wideogramów prawa do nadań, prawa do pierwszych wydań oraz wydań naukowych i krytycznych. Do praw tych stosuje się przepisy dotyczące dozwolonego użytku chronionych utworów.

18.Znaki towarowe

• Znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia w obrocie towarów i/lub usług jednego przedsiębiorstwa od towarów i/lub usług innego przedsiębiorstwa. Znakiem towarowym może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy (art.120).

• Znak towarowy jest chroniony dla tych towarów i usług, dla których został zgłoszony. Wykaz towarów i/lub usług, sporządzony zgodnie z Międzynarodową Klasyfikacją Towarów, jest nieodłącznym elementem dokumentacji zgłoszeniowej.

19. Roszczenia dotyczące znaków towarowych

• Odpowiedzialność cywilna

• Uprawniony, którego prawo ochronne na znak towarowy lub prawo z rejestracji na oznaczenie geograficzne zostało naruszone, może żądać:

• •zaniechania naruszenia i usunięcia jego skutków oraz wydania bezpodstawnie uzyskanych korzyści,

• •naprawienia szkody na zasadach ogólnych,

• •zamieszczenia w prasie stosownego oświadczenia,

• •gdy naruszenie jest zawinione, zapłaty odpowiedniej kwoty pieniężnej na rzecz organizacji, której celem jest popieranie własności przemysłowej.

• Roszczeń z tytułu naruszenia prawa można dochodzić po uzyskaniu prawa ochronnego lub prawa z rejestracji,

• Roszczeń cywilnoprawnych dochodzi się w trybie postępowania cywilnego na zasadach ogólnych. Przed wystąpieniem na drogę sądową należy wezwać naruszyciela do zaniechania niedozwolonych działań w wyznaczonym terminie (list ostrzegawczy).

• Odpowiedzialność kama

• Przestępstwa

• Kara grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności grozi temu, kto w celu wprowadzenia do obrotu oznacza towary podrobionym znakiem towarowym lub oznaczone takim znakiem towary wprowadza do obrotu.

• Wykroczenia

• Kara grzywny grozi temu, kto wprowadza do obrotu towary oznaczone znakiem

• towarowym z wyróżnikiem (®) wywołującym mylne wrażenie, że przedmioty te korzystają z ochrony

20.Badania patentowe

Przedsiębiorstwa, jednostki naukowo-badawcze prowadzące działalność badawczo-rozwojową, produkcyjną, usługową, a również i handlową spotykają się z następującymi sytuacjami, nakładającymi na nie obowiązek wykonania badań patentowych.

• 1. Przed podjęciem prac badawczych, projektowych, modernizacyjnych lub importu wyrobów (technologii) niezbędne jest ustalenie stanu techniki i jej kierunków rozwojowych w dziedzinie techniki dotyczącej prowadzonych prac, (przede wszystkim po to, aby nie powtarzać już wykonanych badań i zaprojektować wyrób na poziomie światowym, konkurencyjnym). W pierwszej kolejności bada się patenty w dziedzinie techniki, której dotyczy praca, przodujących krajów, przodujących firm, patent europejski, zgłoszenia międzynarodowe, a w dalszej kolejności literaturę naukowo-techniczną i firmową. Badanie tego rodzaju nazywa się badaniem stanu techniki lub rozeznaniem patentowym.

• 2. Po zaprojektowaniu nowego wyrobu, zmiany konstrukcyjnej wyrobu już produkowanego, nowej technologii lub modernizacji dotychczas stosowanej lub sprecyzowaniu techniczno-handlowym, jakiego rodzaju wyrób zamierzamy importować, wykonuje się badanie czystości patentowej wyrobu, technologii. Badanie czystości patentowej wyrobu, technologii ma na celu sprawdzenie, czy określone rozwiązanie konstrukcyjne, technologiczne nie narusza w kraju ważnych patentów lub praw ochronnych, praw z rejestracji, a nawet czy nie stanowi zakazanego prawem naśladownictwa (ustawa o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji).

• Jeżeli przewiduje się eksport towaru lub technologii, należy badania wykonać dla każdego kraju przewidzianego eksportu. Badanie czystości patentowej prowadzi się dla całego wyrobu, każdej jego części składowej, nawet najdrobniejszej, chyba że te części, zespoły, podzespoły będą nabywane na oficjalnym rynku krajowym i stanowią rozwiązania innych firm. Nawet jeżeli jedna część wyrobu narusza prawa wyłączne innej firmy, to cały wyrób dotknięty jest brakiem czystości patentowej.

• Oznacza to, że wyrób ten ma wadę prawną (jest obciążony obcym prawem wyłącznym) i nie nadaje się do obrotu handlowego. Bez sprawdzenia czystości patentowej nie powinna być podjęta decyzja o uruchomieniu produkcji. Badanie to jest skomplikowane i odpowiedzialne, toteż w praktyce powinien je wykonać odpowiedzialny za wyrób lub technologię twórca z rzecznikiem patentowym.

• W toku badania sprawdza się sto procent patentów, praw ochronnych, zgłoszeń patentowych (zgłoszeń wzorów użytkowych) w klasach dotyczących przedmiotu badań, za okres 20 lat wstecz (patenty), 10 lat wstecz prawa ochronne na wzory użytkowe (w zależności od czasu trwania ochrony patentu lub innego prawa wyłącznego). Jeżeli wyrób może być chroniony prawem z rejestracji na wzór przemysłowy, należy sprawdzić także prawa z rejestracji na wzory przemysłowe (25 lat wstecz).

3.Badanie zdolności patentowej (ochronnej) ma na celu sprawdzenie czy na tle znanego stanu techniki badane rozwiązanie ma szansę uzyskania patentu, prawa ochronnego, to jest czy ma cechy wynalazku lub wzoru użytkowego, czyli czy jest nowe i nieoczywiste w przypadku wynalazku, a nowe i użyteczne w przypadku wzoru użytkowego. Badanie prowadzi się opierając się na tych samych materiałach jak badanie stanu techniki.

---