PRAWO GOSPODARCZE - WYKŁADY

Wykład z dnia 28.02.2015 r.

Jan Olszewski, Prawo gospodarcze kompendium, 2012 bądź 2013

Źródła prawa gospodarczego:

  1. Konstytucja RP

  2. Ratyfikowane umowy międzynarodowe, z uwzględnieniem rozróżnienia umowy międzynarodowe ratyfikowane za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie i bez takiej zgody

  3. Ustawy

  4. Rozporządzenia

  5. Oraz akty prawa miejscowego.

Żadne akty nie mogą być sprzeczne z innymi. Akty prawa tworzą zamknięty katalog źródeł prawa, tzn. nic poza nimi nie może regulować sytuacji prawnej podmiotów prywatnych. Każdy akt prawa znajdujący się niżej w hierarchii źródeł prawa ma być zgodny z aktami prawa stojącymi od niego wyżej.

Źródła prawa unijnego:

  1. Rozporządzenia

Mają charakter wiążący, pełnią rolę ujednolicającą, przepisy prawa w krajach wspólnotowych Unii Europejskiej

  1. Dyrektywy

Wiążą wyłącznie co do rezultatu, państwo członkowskie ma swobodę wyboru formy i środków implementacji danej dyrektywy

  1. Decyzje

Nie mają charakteru prawa powszechnie obowiązującego, są wiążące jedynie wobec adresatów

  1. Opinie i zalecenia

Nie mające charakteru wiążącego, ale mogące sugerować podjęcie działań.

Pojęcie działalności gospodarczej w prawie Unii Europejskiej:

Działalność gospodarcza w prawie Unii Europejskiej

Mianem działalności gospodarczej określa się wykonywanie we wszelkich formach organizacyjnych przez osoby fizyczne i prawne rzemiosła, przemysłu, handlu oraz innej działalności o charakterze gospodarczym łącznie z wolnymi zawodami.

Swoboda przedsiębiorczości a swoboda świadczenia usług

Generalnie prawo Unii Europejskiej utożsamia wykonywanie działalności gospodarczej z prowadzeniem przedsiębiorstwa. Na prowadzenie przedsiębiorstwa składa się natomiast przedsiębiorczość oraz świadczenie usług.

Istota i podstawowe różnice

Swoboda przedsiębiorczości

Ma gwarantować wolność prowadzenia działalności w wybranym przez podmiot miejscu.

Element stałości

Tzn. związanie z państwem członkowskim - oznacza legalizację, rejestrację i organizację działalności na terenie konkretnego państwa członkowskiego zgodnie z normami prawa wewnętrznego państwa.

Pojęcie stałości

Oznacza to trwałe związanie z państwem członkowskim i nie wyklucza rozszerzenia zakresu wykonywanej działalności.

Zasadny jest podział na:

Swoboda świadczenia usług

Obejmuje cały obszar Jednolitego Rynku - z założenia opiera się na działalności przejściowej, tymczasowej, prowadzonej przez podmiot w innym państwie członkowskim. Może być realizowana w różnych konfiguracjach, których stałym elementem jest transgraniczność.