WZW TYPU B PRZEWLEKŁE

HEPATITIS VIRALIS B CHRONICA

1. Z. Dziubek “Choroby zakaźne i pasożytnicze”

definicja - brak normalizacji klinicznej i biochemicznej, oraz utrzymywanie się znaczników HBV w surowicy po upływie 6 miesięcy

EPIDEMIOLOGIA:

• u dorosłych ok. 5 - 10%

ETIOLOGIA:

•

PATOGENEZA:

• teoria powstawania mutantów e - minus :

• w historii zakażenia HBV występują 2 fazy :

• faza tolerancji immunologicznej

• faza immunoeliminacji

• przejście z jednej fazy do drugiej może zakończyć się eliminacją HBV (klinicznie obostrzenie objawów)

• ważne znaczenie ma ekspresja HBeAg, który ma zarówno własności wywoływania tolerancji, jak i eliminacji immunologicznej

• jego ↑ ekspresja na powierzchni błony komórkowej hepatocytu zaburza tę równowagę

• komórki cytotoksyczne eliminują hepatocyty z taką ekspresją

• mogą się wytworzyć mutanty e - minus

• taki mutant unika odpowiedzi typu cytotoksycznego, co umożliwia mu przetrwanie (selekcja ujemna)

• mutant w takich warunkach może podtrzymywać swoją replikację

• zaburzenia syntezy interferonu i IL - 2 :

KLASYFIKACJA PRZEWLEKŁYCH ZAPALEŃ WĄTROBY :

• przewlekłe przetrwałe zapalenie wątroby :

• hepatitis chronica persistens

• nacieki limfocytowe w przestrzeniach wrotnych i nieznaczne włóknienie

• przewlekłe aktywne zapalenie wątroby :

• hepatitis chronica activa

• nacieki z limfocytów i plazmocytów w przestrzeniach bramnych przechodzące przez blaszkę graniczną

• martwica kęsowa hepatocytów

OBRAZ KLINICZNY:

ZAPALENIE TYPU PRZETRWAŁEGO :

• objawów może nie być, lub mogą być skąpe

• objawy podmiotowe :

• uczucie zmęczenia

• pobolewanie w prawym podżebrzu

• nietolerancja tłuszczu i alkoholu

• tkliwość i powiększenie wątroby :

• niewielkiego stopnia

• badania dodatkowe :

• niewielka hiperbilirubinemia

• okresowy (sinusoidalny) ↑ AT

• wskaźnik de Ritisa < 1

• ↑ IgG

ZAPALENIE AKTYWNE :

• dolegliwości może niebyć, lub mogą być bardzo dotkliwe

• stan podżółtaczkowy :

• okresowo zanikający

• wątroba może być różnej wielkości

• rumień dłoniowy

• okresy ↑ aktywności AT są dłuższe niż remisji

• stałe hipoalbuminemia i hipergammaglobulinemia

• cechy marskości rozwijają się po kilku latach (rzadziej po kilkunastu miesiącach)

ROZPOZNANIE:

• biopsja wątroby :

• jest podstawą rozpoznania

• u chorych z marskością wynik może być mylący (odpowiadać może cechom zapalenia przetrwałego)

RÓŻNICOWANIE:

•

LECZENIE:

LECZENIE PRZECIWWIRUSOWE :

• u chorych z cechami replikacji wirusa (HBsAg + i HBeAg +)

• stosuje się interferon α i lamiwudynę jako leki równorzędne (stosowanie łączne w fazie prób)

• można też podawać przez pierwsze 3 miesiące lamiwudynę, a potem IFN α

• interferon α :

• 3 M. j. 3 x tyg. przez okres pół roku

• wyniki leczenia są tym lepsze im proces trwa krócej i ma większą aktywność

• powodzenie terapeutyczne : 40 - 60%

• przeciwwskazania :

• ciężkie choroby serca, nerek, szpiku

• niewyrównana marskość wątroby

• ciąża, karmienie

• padaczka

• ciężka depresja

• choroby autoimmunologiczne

• działania niepożądane :

• objawy grypo podobne

• obfite poty

• dolegliwości zez strony przewodu pokarmowego

• przemijająca leukopenia

• zawroty głowy

• zaburzenia snu

• ↑ RR

lamiwudyna :

• p.o. 1 tabl. (100 mg)/dz przez pół roku (do uzyskania serokonwersji w układzie HBs, lub HBe w 2 kolejnych próbkach)

• przeciwwskazania :

• nadwrażliwość na lamiwudynę

• I trymestr ciąży

• karmienie piersią

• działania niepożądane :

• lek jest dobrze tolerowany

• ↓ samopoczucie, uczucie zmęczenia

• zaburzenia ze stronny przewodu pokarmowego

POWIKŁANIA:

•

ROKOWANIE:

•

PROFILAKTYKA:

•

PATRZ TEŻ:

• WZW typ B ostre

2