BUNT - RABAN!
EWANGELICZNA REWIZJA ŻYCIA
Animator gromadzi uczestników wokół dwóch znaków: ŚWIATŁA (zapalona świeca) oraz BIBLII (Pismo Święte). Pierwszy wskazuje na obecność Chrystusa, drugi na Jego żywe Słowo.
Animator rozpoczyna spotkanie zapaleniem świecy i modlitwą do Ducha Świętego.
1. WIDZIEĆ
a) Prowadzący rozdaje uczestnikom kartki papieru i prosi ich o narysowaniu na kartce tabelki składającej się z dwóch kolumn. W jednej z nich uczestnicy piszą hasło: Motywy buntu, dlaczego ludzie się buntują? A następnie mają kilka minut na wypisanie swoich odpowiedzi.
b) Podsumowując prowadzący tłumaczy, że na przestrzeni wieków często dochodziło do buntów, rebelii, rewolucji. Występowały one wtedy, kiedy jakaś grupa stawała w obronie swoich prawa, przywilejów, kiedy broniła swoich wartości, żądała zmian na lepsze. Podkreśla, że człowiek buntuje się wtedy, kiedy mu na czymś bardzo zależy, kiedy wie, że jego bunt może coś zmienić. Buntownik to ktoś, kto nie boi się niekonwencjonalnych zachowań, poglądów. Broniąc swoich wartości nie zważa na to, co ludzie mogą sobie o nim pomyśleć.
c) Następnie w drugiej części tabeli uczestnicy wypisują Obszary buntu, czyli w jakich sferach życia ludzie się buntują. Prowadzący może zwrócić uwagę na: szkołę, rodzinę, społeczeństwo, czy Kościół.
d) Prowadzący podsumowując to zadanie, nawiązuje do słów Papieża Franciszka z Rio, który wzywał młodych do zrobienia ewangelicznego rabanu w Kościele. A Kościół to my wszyscy i dlatego my wszyscy jesteśmy za niego odpowiedzialni. Również my młodzi. Naszą energią, pomysłami, żywiołowością możemy zmieniać oblicze Kościoła!
2. OCENIĆ
e) Prowadzący rozdaje uczestnikom przygotowane fragmenty Pisma Świętego, po ich przeczytaniu, wspólnie staramy się odpowiedzieć na następujące pytania:
J 2, 13-16
- jak myślisz, dlaczego Pan Jezus tak gwałtownie zareagował?
Łk 19, 1-10 , Łk 5, 17-26
- co było niekonwencjonalnego w postawie Zacheusza oraz paralityka? Jakie konsekwencje miała ich wiara, bunt i nie zwracanie uwagi na reakcje innych?
f) Na zakończenie prowadzący tłumaczy, że Pismo Święte opisuje wiele postaci, które w imię wiary gotowe były na niekonwencjonalne zachowania, które kończyły się zawsze spotkaniem z Chrystusem. Przykładem takiego bożego buntownika, był również Jan Paweł II. Wiele jego pomysłów początkowo spotykało się ze sprzeciwem. Przykładem są choćby Światowe Dni Młodzieży, do których papiescy współpracownicy podchodzili sceptycznie.
3. DZIAŁAĆ
g) Franciszek z Asyżu, patron obecnego papieża, znany jest jako buntownik, który reformował Kościół. Przywołując tego świętego jako patrona, obmyślmy swój plan na ewangeliczny raban w Kościele. Propozycje wypiszmy na kartce, a niektóre z nich postarajmy się wcielić w życie.
Cz@t ze Słowem!
EWANGELICZNA REWIZJA ŻYCIA, czerwiec 2014
__________________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________________
W drodze na XXXI Światowy Dzień Młodzieży - KRAKÓW 2016
www.kdm.org.pl, www.krakow2016.com
INFORMACJE DLA ANIMATORA
Wprowadzenie:
Do swoistego buntu w Kościele wezwał młodych sam papież Franciszek. Wyraźnie mówił o tym podczas Światowych Dni Młodzieży w Rio de Janeiro. Mówił wtedy: idźcie, róbcie raban; chcę, aby was było słychać w diecezjach; idźcie, bez obawy. Młodzi mogą (i powinni) wziąć pewne rzeczy w swoje ręce, stając się posłańcami „rabanu”. Jezus (w tym znaczeniu) też wielokrotnie czynił raban: wypędzał kupców ze świątyni, jadał z celnikami i grzesznikami, bronił jawnogrzesznicy, uzdrawiał w szabat, ignorował nawet swoją Matkę (zagubienie w świątyni; moimi braćmi i moją matką są ci ...); robił raban nawet na krzyżu, przebaczając wszystkim i kanonizując jako pierwszego świętego Dobrego Łotra. Czasem bunt może wnieść coś pozytywnego, prowadzić do rozwoju.
Cel:
- uczestnicy uświadamiają sobie, że nie można iść w życiu z prądem, że są wartości dla których warto i trzeba się „buntować”,
- na kartach Pisma Świętego odkrywają wielu „buntowników”, którymi cudownie posługiwał się Pan Bóg.
Potrzebne materiały:
- Pismo Święte /wydrukowane fragmenty: J 2, 13-16, Łk 19, 1-10, Łk 5, 17-26/,
- duży arkusz papieru,
- coś do pisania.
Strona2