1.Podłoże gruntowe:

Nazywamy tak strefę litosfery, w której właściwości gruntów mają wpływ na projektowanie, wykonanie i eksploatację budowli. Dla konkretniej budowli podłoże stanowi praktycznie ten obszar przypowierzchniowej warstwy skorupy ziemskiej, w którym na skutek wzniesienia budowli powstają mierzalne zmiany stanu naprężeń i odkształceń w stosunku do naturalnego stanu, istniejącego przed realizacją danego obiektu. W praktyce inżynierskiej zasięg oddziaływania fundamentu przyjmuje się do głębokości gdzie naprężenia dodatkowe osiągają 30% naprężeń pierwotnych. Strefę tą należy uważać za współpracującą z budowlą (nierównomierne odkształcenia podłoża powodują przemieszczenia elementów konstrukcji, a więc wpływają na układ sił wewnętrznych konstrukcji)

2.Warunek stanu granicznego

a)podejście deterministyczne

b)podejście probabilystyczne

3 i 4.Kategorie geotechniczne wg EC7, charakterystyka:

Dla oceny trudności problemu geotechnicznego wprowadzono trzy kategorie. Kwalifikowanie zadania inżynierskiego do odpowiedniej kategorii odbywa się przed rozpoczęciem innych prac. Kategoria geotechniczna decyduje o sposobie i zakresie rozpoznania geotechnicznego podłoża oraz przyjęciu metody obliczeniowej.

Kategoria I obejmuje najprostsze typowe zagadnienia:

• skarpy wykopów do 1,5 m uformowane w gruncie nienawodnionym

• skarpy nasypów do 3,0 m

• zbocza z gruntów sypkich bądź spoistych o wysokości do 6 m, niezabudowane, bez zauważalnych śladów procesów osuwiskowych.

W ramach I kategorii określa się nachylenie skarp posługując się metodami tabelarycznymi lub nomogramami.

Kategoria II obejmuje typowe trudniejsze zagadnienia:

• skarpy wykopów do 4,5 m uformowane w gruntach nienawodnionych

• skarpy wykopów do 2,5 m z występującym zwierciadłem wody gruntowej

• skarpy nasypów do 8 m

• zbocza uformowane z gruntów sypkich bądź spoistych do kilkunastu metrów wysokości, niezabudowane, bez zauważalnych śladów procesów osuwiskowych,

• zbocza skalne i zwietrzelinowe niezależnie od wysokości przy nachyleniu do 15Ⴐ, bez śladów osuwisk, przeznaczone do zagospodarowania

W ramach kategorii II określa się wskaźnik stateczności skarpy w oparciu o metody tabelaryczne lub uproszczone metody obliczeniowe, np. wielkich brył. Wartości parametrów geotechnicznych określić można w sposób przybliżony.

Kategoria III obejmuje najbardziej złożone zagadnienia

• głębokie wykopy

• nasypy ponad 8 m

• zbocza przeznaczone pod zabudowę przy nachyleniu przekraczającym 15Ⴐ

W ramach III kategorii metodę obliczeniową należy dobrać na podstawie analizy indywidualnych warunków geotechnicznych oraz schematów obciążeń. Wartości parametrów geotechnicznych należy określić na podstawie badań polowych bądź laboratoryjnych

5.Na czym polega metoda A, B, C wyznaczania parametrów geotechnicznych:

Metoda A:

Jest to metoda statystyczna. Można stosować mając odpowiednią liczbę wyników badań laboratoryjnych polowych (zbiór tych wyników musi być liczny - przynajmniej 5 oznaczeń danej cechy w warstwie- to zapewnia reprezentatywność danej warstwy geologicznej).

Wg PN-81/B-03020 metoda polega na bezpośrednim oznaczaniu wartości parametrów geotechnicznych za pomocą polowych i laboratoryjnych badań gruntów.

Stosujemy ją gdy:

• brak jest ustalonych zależności korelacyjnych między parametrami(zależności korelacyjne-zestawienie wyników badań poszczególnych cech gruntu względem cechy wiodącej np.
  )

• budowla jest usytuowana na zboczu lub w jego pobliżu

• projektuje się obok budowli wykopy lub dodatkowe obciążenie

Metoda B:

Polega na oznaczaniu wartości parametru na podstawie ustalonych zależności korelacyjnych między parametrami fizycznymi a innymi parametrami wyznaczonymi metodą A. Najczęściej stosowana w praktyce inżynierskiej.

Na podstawie wyników badań (met. A) ustala się parametry podstawowe:

-dla gruntów sypkich-rodzaj i stopień zagęszczenia

-dla gruntów spoistych- rodzaj, genezę i stopień plastyczności

Na podstawie charakterystycznej wartości parametru podstawowego (
) można wyznaczyć z zależności korelacyjnych inne charakterystyczne wartości parametrów gruntu.

Metoda C:

Polega na przyjęciu wartości parametrów określonych na podstawie praktycznych doświadczeń budownictwa na innych podobnych terenach, uzyskanych dla budowli o podobnej konstrukcji i zbliżonych obciążeniach. (np. przy planowaniu budowy budynku w istniejącym osiedlu, teren wokół jest znany pod względem geotechnicznym a wyniki wierceń sprawdzających pokrywają się z wcześniejszymi to można bez szczegółowych badań przyjąć wartości parametrów geotechnicznych takie jakie przyjęto dla obiektów sąsiednich)

6.Wymienić oddziaływania (obciążenia) w projektowaniu geotechnicznym:

Obciążenie stałe

Obciążenie zmienne (długo i krótkotrwałe)

Ciężar własny budowli

Parcie gruntu

Parcie wody

Obciążenie od ciężaru warstw (naprężenia pierwotne)

Odciążenie spowodowane wykopem

Reszta dokładnie jest opisana w tym co Mateusz wrzucił

7.Wymienić modele obliczeniowe podłoża gruntowego:

8.Omówić model Winklera dla podłoża:

Model Winklera jest najprostszym opisem zachowania sprężystego podłoża. Stosując ten model podłoża, zakłada się, że przemieszczenie dowolnego punktu powierzchni podłoża jest niezależne od przemieszczeń innych jej punktów oraz, że oddziaływanie podłoża w wybranym punkcie powierzchni jest proporcjonalne do przemieszczenia.

  

 

 

 

 

---