GMINNE CENTRUM KULTURY

77-320 Przechlewo, ul. Młyńska 11

INSTRUKCJA BEZPIECZEŃSTWA POŻAROWEGO

Opracował: Zatwierdził:

Inspektor BHP

Piotr Frieda

Przechlewo - wrzesień 2014

ROZDZIAŁ I

WARUNKI OCHRONY PRZECIWPOŻAROWEJ WYNIKAJĄCE Z PRZEZNACZENIA OBIEKTU

W celu ustalenia sposobów postępowania na wypadek powstania pożaru oraz zasad zapobiegania pożarom, zarządca obiektu przeznaczonego do wykonywania funkcji użyteczności publicznej obowiązany jest do opracowania dokumentu określanego jako „Instrukcja Bezpieczeństwa Pożarowego”. Celem niniejszej „Instrukcji...” jest ustalenie wymagań przeciwpożarowych w zakresie technicznym, organizacyjnym, porządkowym, itp., jakie należy uwzględnić w trakcie eksploatacji obiektu Gminnego Centrum Kultury w Przechlewie.

1. Charakterystyka obiektu:

Obiekt Gminnego Centrum Kultury zlokalizowany jest w Przechlewie przy ul. Młyńskiej 11. Dojazd do obiektu drogą powiatową 2505G. Parking przed budynkiem od strony wschodniej umożliwia manewrowanie sprzętem ratowniczym w przypadku powstania pożaru czy innego miejscowego zagrożenia.

GCK użytkuje 21 pomieszczeń mieszczących się na parterze w szeregowym, jednopiętrowym budynku oraz kotłownię znajdującą się w piwnicy. Łącznie pomieszczenia GCK zajmują 415,22m² oraz kotłownia 82,37m². GCK zatrudnia 5 osób. Maksymalna ilość osób przebywających w pomieszczeniach GCK (nie wliczając imprez okolicznościowych) wynosi 30.

W obiekcie wyróżnić można dwie strefy pożarowe: kotłownia znajdująca się w piwnicy oraz sala widowiskowa wraz z pomieszczeniami pomocniczymi na parterze. Nad piwnicą zastosowano strop typu Kleina, którego podstawową zaletą jest niepalność.

W kotłowni GCK przy ul. Młyńskiej 11 w Przechlewie znajduje się jeden kocioł Kostrzewa o mocy cieplnej 50 - 69 kW. W skład kotłowni wchodzą dwa pomieszczenia do przechowywania opału, pomieszczenie kotła, klatka schodowa oraz 3 pomieszczenia gospodarcze i pomieszczenie socjalne. We wszystkich pomieszczeniach posadzka betonowa. Wentylacja naturalna, brak dodatkowego wyciągu mechanicznego. Węgiel kamienny magazynowany w pryzmie o wys. ok. 1,7m w maksymalnej ilości 10 Mg.

Na parterze większość pomieszczeń wyłożonych jest wykładziną Tarkett (wg normy EN 13501-1 ognioodporność klasy Bfl s1) , natomiast na ścianach boazeria. Jedynie pomieszczenia toalet (męska o pow. 6,66m²; damska 10,83m², wys. 2,75m) i kuchni (20,12m²) wyłożone terakotą i glazurą, a podłogi komunikacji (4,90m²) i zaplecza (6,11m²) wyłożono płytkami podłogowymi. Sala komputerowa o pow. 37,66 m² i wys. 3,08 m wyposażona w 13 stanowisk komputerowych, serwer i komputer główny. W północno - zachodnim narożniku biura (19,45m²) znajduje się przewód kominowy. Z tego względu salę wyposażono w detektor tlenku węgla z sygnalizacją dźwiękowo - świetlną. Sala widowiskowa wraz ze sceną zajmuje powierzchnię 137,54m² o wysokości 4,25m.

Na podstawie powyższych informacji, przy użyciu normy PN-N-02852:2001 obliczono gęstość obciążenia ogniowego Q_d = 850 MJ/m² dla pomieszczeń GCK oraz 389 MJ/m² dla kotłowni.

Zagrożenie wybuchem na terenie zakładu i na przestrzeni zewnętrznej nie występuje. Wyjścia ewakuacyjne prowadzą bezpośrednio na zewnątrz obiektu.

Przeciwpożarowe zaopatrzenie wodne stanowi zewnętrzna sieć hydrantowa. Najbliższy hydrant znajduje się na ul. Młyńskiej przy bud. nr 15 (ok. 50m), kolejny na ul. Młyńskiej przy bud. 23 (ok. 200m) oraz podziemny na skrzyżowaniu ulic Młyńskiej i Dworcowej (ok.150m). Dodatkowe zabezpieczenie stanowi zbiornik ppoż. zlokalizowany przy hydroforni na ul. Szkolnej w odległości ok. 1100m.

Obiekt wyposażony zgodnie z PN w podręczny sprzęt gaśniczy oraz oznakowanie dróg ewakuacyjnych i głównego wyłącznika prądu.

Boazeria na ścianach stanowi poważne zagrożenie pożarowe, dlatego należy ściśle przestrzegać zasad bezpieczeństwa pożarowego. Konieczne są też regularne przeglądy instalacji elektrycznej, przewodów kominowych oraz wymiana gaśnic.

ROZDZIAŁ II

PODRĘCZNY SPRZĘT GAŚNICZY. DOBÓR I PRZEGLĄDY TECHNICZNE URZĄDZEŃ PRZECIWPOŻAROWYCH I GAŚNIC ORAZ INSTALACJI WEWNĘTRZNYCH.

Podstawa prawna doboru sprzętu gaśniczego:

Ustawa z dnia 24 sierpnia 1991 roku o ochronie przeciwpożarowej (Dz. U. Nr 81, poz. 351 z późn. zmianami) nakłada obowiązek (art. 4 ust. 1) zabezpieczenia podległych terenów, obiektów i pomieszczeń w podręczny sprzęt gaśniczy.

Podręczny sprzęt gaśniczy służy do gaszenia pożarów w zarodku, w pierwszej fazie ich powstawania. Z tego względu konstrukcja powinna umożliwiać prosty sposób uruchamiania. Obiekty powinny być wyposażone w gaśnice przenośne lub przewoźne spełniające wymagania Polskich Norm będących odpowiednikami Norm Europejskich (EN) dotyczących gaśnic. Rodzaj gaśnic powinien być dostosowany do gaszenia tych grup pożarów, które mogą wystąpić w obiekcie, czyli w tym przypadku pożary grupy A, do gaszenia których stosuje się gaśnice płynowe, pianowe lub proszkowe ABC.

Pomieszczenia GCK w Przechlewie przeznaczone na pobyt ludzi, stały lub okresowy - biura, pomieszczenia produkcyjne (zaliczone do III kategorii zagrożenia ludzi) należy wyposażyć w podręczny sprzęt gaśniczy w ilości jednej jednostki na każde 100m2 powierzchni strefy pożarowej.

Strefy pożarowe zawierające pomieszczenia magazynowe oraz gospodarcze o gęstości obciążenia ogniowego ponad 500 MJ/m2 również należy wyposażyć w podręczny sprzęt gaśniczy w ilości 1 jednostki na każde 100 m2 powierzchni strefy pożarowej. Za jednostkę podręcznego sprzętu gaśniczego uważa się gaśnice o masie środka gaśniczego minimum 2 kg lub 3 dm3. Wobec powyższego pomieszczenia GCK powinny być wyposażone w co najmniej 5 gaśnic proszkowych ABC o wadze 2 kg oraz kotłownia w co najmniej jedną gaśnicę proszkową 6 kg.

Zasady doboru podręcznego sprzętu gaśniczego:

Dokonując doboru podręcznego sprzętu gaśniczego należy uwzględnić grupę pożaru zagrażającą w danej strefie:

- do gaszenia pożarów grupy A (w których występuje zjawisko spalania żarowego, np. drewna, papieru, tkanin) stosuje się zamiennie gaśnice pianowe lub płynowe oraz proszkowe typu „ABC”;

- do gaszenia pożarów grupy B (cieczy palnych i substancji stałych topiących się, np. benzyn, alkoholi, olejów, tłuszczów, lakierów) stosuje się zamiennie gaśnice płynowe, pianowe, śniegowe, proszkowe;

- do gaszenia pożarów grupy C (gazów palnych, np. propanu, acetylenu, gazu ziemnego) stosuje się zamiennie gaśnice proszkowe lub śniegowe;

- do gaszenia pożarów grupy D (metali lekkich, np. magnezu, sodu potasu, litu) stosuje się gaśnice proszkowe do tego celu przeznaczone;

- do gaszenia pożarów poszczególnych grup z indeksem E (urządzeń elektrycznych pod napięciem i innych materiałów znajdujących się w pobliżu tych urządzeń) stosuje się zamiennie gaśnice śniegowe lub proszkowe.

Uwaga:

indeks „z” przy oznaczeniu gaśnicy oznacza, że gaz wyrzucający znajduje się w wewnętrznym zbiorniku gaśnicy;

indeks „x” przy oznaczeniu gaśnicy oznacza, że gaśnica jest pod stałym ciśnieniem.

Zasady rozmieszczania podręcznego sprzętu gaśniczego:

Przy rozmieszczaniu podręcznego sprzętu gaśniczego należy stosować następujące zasady:

- sprzęt powinien być umieszczany w miejscach łatwo dostępnych i widocznych, przy wejściach i klatkach schodowych, przy przejściach i korytarzach, przy wyjściach na zewnątrz pomieszczeń;

- oznakowanie miejsc usytuowania sprzętu powinno być zgodne z Polskimi Normami;

- do sprzętu powinien być zapewniony dostęp o szerokości co najmniej 1m;

- sprzęt należy umieszczać w miejscach nie narażonych na uszkodzenia mechaniczne oraz działanie źródeł ciepła (piece, grzejniki);

• odległość dojścia do sprzętu nie powinna być większa niż 30 m.

Uwaga:

Podręczny sprzęt gaśniczy podlega legalizacji co najmniej raz na 12 miesięcy lub konserwacji zgodnie z zaleceniami producenta przez uprawnionego konserwatora.

Przeciwpożarowe zaopatrzenie wodne.

Woda, jako środek gaśniczy pozostaje nadal środkiem podstawowym. Związane jest to z powszechnością występowania, ekonomią oraz z własnościami fizyko-chemicznymi wody powodującymi:

a) izolowanie przez strumień wody palącej się powierzchni od dostępu powietrza;

b) przenikanie wody w głąb palącego się materiału dzięki znacznej lepkości wody;

c) intensywne chłodzenie palących się powierzchni na skutek wysokiego ciepła właściwego i ciepła parowania wody;

d) rozrzedzanie przez parę wodną powietrza, a tym samym wypieranie tlenu z otoczenia pożaru;

e) likwidowanie znajdujących się w płomieniu rodników.

Z tego względu problematyka przeciwpożarowego zaopatrzenia wodnego jest jedną z podstawowych dziedzin zainteresowania ochrony przeciwpożarowej - woda przeznaczona do gaszenia pożarów oraz osłony obiektów zagrożonych przerzutem ognia, która może być czerpana przez pompy lub sprzęt straży pożarnych z wodociągów, z punktów czerpania wody zbudowanych przy naturalnych zbiornikach i ciekach oraz przeciwpożarowych zbiorników wodnych.

Zasady zabezpieczenia obiektu w wodę do zewnętrznego gaszenia pożarów zostały określone w Rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 24 lipca 2009 r. w sprawie przeciwpożarowego zaopatrzenia w wodę oraz dróg pożarowych /Dz. U. Nr 124, poz. 1030/ oraz na podstawie Rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 czerwca 2010 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów /Dz. U. Nr 109, poz. 719/.

Wymagania dla instalacji elektrycznych.

Prawidłowa eksploatacja urządzeń elektroenergetycznych ma decydujący wpływ na bezpieczeństwo pożarowe obiektów. Najlepiej zaprojektowane i wykonane instalacje czy urządzenia mogą stać się przyczyną pożaru, jeżeli będą eksploatowane niezgodnie z instrukcją obsługi, będą niesprawne technicznie lub niedostosowane do warunków, w których pracują. Prawidłowa eksploatacja polega na użytkowaniu sprawnych technicznie urządzeń zgodnie z ich przeznaczeniem, we właściwych dla nich warunkach pracy oraz utrzymanie tego stanu dzięki stałemu nadzorowi i kontroli.

Aktualnie brak jest precyzyjnych wymagań dotyczących ramowych czasokresów badań eksploatacyjnych instalacji i urządzeń elektrycznych. Obowiązującym aktem prawnym wprowadzającym wymóg przeprowadzania badań okresowych instalacji elektrycznej i piorunochronnej w odstępach nie dłuższych niż 5 lat jest Art. 62, ust.1, pkt. 2 Ustawy Prawo Budowlane z 07.07.1994r. Wobec powyższego ustala się następujące terminy, rodzaje oraz zakres pomiarów i prób:

• pomiar napięć i obciążeń

* nie rzadziej niż co 5 lat w miarę możliwości w okresie największego obciążenia.

• sprawdzenie skuteczności działania środków ochrony przeciwpożarowej oraz pomiarów rezystancji uziemień roboczych i ochronnych

* nie rzadziej niż raz w roku

• pomiar rezystancji izolacji przewodów roboczych instalacji

* nie rzadziej niż co 5 lat.

Podczas przeprowadzania oględzin instalacji należy sprawdzić w szczególności:

• stan widocznych części przewodów, izolatorów i ich zamocowania,

• stan dławików w miejscach wprowadzenia przewodów do skrzynek przyłączeniowych, odbiorników energii elektrycznej i osprzętu,

• stan osłon przed uszkodzeniami mechanicznymi przewodów,

• gotowość ruchową urządzeń zabezpieczających, automatyki i sterowania,

• stan ochrony przeciwporażeniowej,

• stan napisów informacyjnych i ostrzegawczych oraz oznaczeń, a także zgodność z dokumentacją techniczną.

Wymagania dla instalacji odgromowej.

Wszelkie urządzenia piorunochronne muszą być nie tylko prawidłowo wykonane, ale także utrzymane w dobrym stanie technicznym przez cały okres eksploatacji. W tym celu przewiduje się przeprowadzenie badań technicznych bezpośrednio po wykonaniu urządzenia piorunochronnego oraz w czasie ich eksploatacji.

Badania mogą być tzw. pełne i niepełne (okresowe).

Badania pełne obejmują sprawdzenie i ocenę urządzenia piorunochronnego pod względem wymagań technicznych, zastosowanych materiałów i wyposażenia.

Badania takie przeprowadza się:

- przed oddaniem urządzenia do eksploatacji,

- w czasie eksploatacji nie rzadziej niż co 5 lat.

W czasie badania pełnego przeprowadzane są:

- oględziny,

- sprawdzenie wymiarów,

- pomiar rezystancji uziemienia,

- sprawdzenie stanów uziomów.

Badania niepełne obejmują tylko oględziny w celu stwierdzenia, czy instalacje piorunochronne nadają się do dalszej eksploatacji.

Badania te wykonuje się nie rzadziej niż raz w roku.

Uwaga!

Jeżeli badania instalacji wykażą jakiekolwiek nieprawidłowości należy usunąć usterki i wykonać ponownie próby.

ROZDZIAŁ III

SPOSOBY WYKONYWANIA PRAC NIEBEZPIECZNYCH POD WZLĘDEM POŻAROWYM.

Prace pożarowo niebezpieczne

Za prace niebezpieczne pożarowo uważa się wszelkie czynności z wykorzystaniem ognia otwartego m. in. podgrzewanie smoły, palenie ognisk, nagrzewanie urządzeń przy użyciu „lut-lampy”, cięcie mechaniczne metali oraz szczególnie niebezpieczne prowadzenie prac spawalniczych.

Nie przewiduje się wykonywania prac pożarowo niebezpiecznych na terenie Gminnego Centrum Kultury w Przechlewie. W przypadku konieczności przeprowadzenia prac pożarowo niebezpiecznych związanych z użyciem otwartego ognia Dyrektor placówki musi wydać na nie pisemną zgodę. Przed rozpoczęciem prac niebezpiecznych pożarowo zarządca obiektu oraz wykonawca jest zobowiązany:

• ocenić zagrożenie pożarowe w rejonie, w którym prace będą wykonywane,

• ustalić rodzaj przedsięwzięć mających na celu niedopuszczenie do powstania i rozprzestrzenienia pożaru,

• wskazać osoby odpowiedzialne za zabezpieczenie miejsca, przebieg prac oraz zabezpieczenie miejsca po zakończeniu prac.

ROZDZIAŁ IV

ZAPOBIEGANIE POŻAROM - WSKAZANIA PREWENCYJNE

Celem wyeliminowania możliwości powstania pożaru w pomieszczeniach GCK oraz na terenie przyległym zabronione jest wykonywanie czynności, które mogą spowodować pożar, jego rozprzestrzenienie się, utrudnienie prowadzenia działań ratowniczo - gaśniczych lub ewakuacji, a w szczególności:

1. Używanie otwartego ognia i palenia tytoniu w miejscach, gdzie jest to zabronione.

2. Przechowywanie materiałów palnych w odległości mniejszej niż 0,5 metra od:

- urządzeń i instalacji, których powierzchnie zewnętrzne mogą nagrzewać się do temperatury przekraczającej 100 st. C,

- przewodów odprowadzających instalacji odgromowej.

3. Stosowanie na osłony punktów świetlnych materiałów palnych. Odległość osłony z materiałów trudno zapalnych powinna wynosić co najmniej 5 centymetrów od żarówki.

4. Instalowanie opraw oświetleniowych oraz osprzętu instalacji elektrycznej jak wyłączniki, przełączniki, gniazda wtykowe bezpośrednio na podłożu palnym.

5. Składowanie materiałów palnych na drogach komunikacji ogólnej służących ewakuacji.

6. Ustawianie na drogach ewakuacyjnych oraz drogach pożarowych jakichkolwiek przedmiotów utrudniających ewakuację osób, mienia lub prowadzenie akcji ratowniczo - gaśniczej.

7. Zamykanie drzwi ewakuacyjnych w sposób uniemożliwiający ich natychmiastowe otwarcie (użycie).

8. Uniemożliwianie lub ograniczanie dostępu do:

- podręcznego sprzętu gaśniczego,

- tablic rozdzielczych prądu elektrycznego,

- wyjść ewakuacyjnych,

- hydrantów przeciwpożarowych,

- wyłączników prądu.

9. Ustawianie grzejnych urządzeń elektrycznych na przedmiotach i materiałach palnych. Wszystkie urządzenia elektryczne grzejne należy ustawiać na niepalnych podstawach lub płytach w odległości co najmniej 0,6m od materiałów łatwopalnych i 0,3m od materiałów trudnopalnych.

Ponadto celem zwiększenia bezpieczeństwa pożarowego w obiekcie Gminnego Centrum Kultury przestrzegać należy następujących obowiązków:

1. Umieścić w miejscach widocznych wykazy telefonów alarmowych oraz instrukcję postępowania na wypadek pożaru.

2. Oznakować zgodnie z Polskimi Normami:

- drogi, wyjścia i kierunki ewakuacji

- wyłączniki prądu,

- miejsca usytuowania podręcznego sprzętu gaśniczego

3. Zapewnić prawidłowe warunki ewakuacji poprzez utrzymywanie drożności poziomych dróg ewakuacyjnych.

4. Niniejsza Instrukcja bezpieczeństwa pożarowego powinna znajdować się w miejscu dostępnym dla ekip ratowniczych.

ROZDZIAŁ V

EWAKUACJA

W miejscach przeznaczonych na pobyt ludzi w budynkach i innych obiektach budowlanych należy zapewnić odpowiednie warunki ewakuacji. W celu zapewnienia ewakuacji ludzi z pomieszczeń należy uwzględnić liczbę przebywających w nich ludzi, ich stan i sprawność, a także wielkość i wysokość pomieszczeń. Warunki techniczne ewakuacji polegają na zapewnieniu odpowiedniej szerokości, wysokości i liczby wyjść, długości dróg ewakuacyjnych z obiektu oraz zabezpieczeniu tych dróg przed zadymieniem.

Szerokość drzwi ewakuacyjnych powinna być dostosowana do liczby osób mogących przebywać jednocześnie w budynku i wynosi co najmniej 0,9 metra na 100 osób, lecz nie mniej niż 0,8; drzwi te powinny być otwierane na zewnątrz pomieszczeń. Drzwi wejściowe nie mogą być rozsuwane, podnoszone i obrotowe.

Podstawowym obowiązkiem personelu jest takie przygotowanie osób będących w budynku do ewakuacji, aby nie wywoływało paniki. Korzystając z dróg ewakuacyjnych wewnątrz budynku, które uległy zadymieniu, należy pamiętać, że najniższe stężenie substancji toksycznych występuje tuż nad podłogą. Należy również przestrzegać zasady, żeby osoby ewakuowane poruszały się prawą stroną dróg ewakuacyjnych, lewą zaś osoby prowadzące ewakuację. Po zakończeniu ewakuacji należy sprawdzić wszystkie pomieszczenia, w których mogli pozostać ludzie.

ROZDZIAŁ VI

OBOWIĄZKI W ZAKRESIE OCHRONY PRZECIWPOŻAROWEJ

Ustawa z dnia 24 sierpnia 1991 roku o ochronie przeciwpożarowej szczegółowo określa obowiązki właściciela, zarządcy lub użytkownika budynku w zakresie ochrony przeciwpożarowej.

Do obowiązków Dyrektora GCK w zakresie ochrony przeciwpożarowej należą:

1. Zapewnianie odpowiednich środków finansowych i materialnych niezbędnych do utrzymania właściwych warunków ochrony przeciwpożarowej.

2. Sprawowanie nadzoru nad częstotliwością i bieżącym prowadzeniem dokumentacji w zakresie prowadzonych przeglądów, badań, kontroli i konserwacji wszelkich istniejących urządzeń i instalacji.

3. Zapewnienie drożności wszystkich dróg, przejść i wyjść ewakuacyjnych dla zapewnienia szybkiej i sprawnej ewakuacji osób w przypadku pożaru lub innego zagrożenia oraz właściwa organizacja akcji ewakuacyjnej.

4. Wykorzystywanie odpraw z pracownikami do omawiania spraw bezpieczeństwa pożarowego podległego obiektu.

5. Wdrażanie wniosków i realizacja zarządzeń pokontrolnych, wynikających z przeprowadzonych kontroli i przeglądów, działanie na rzecz bezpieczeństwa pracowników oraz zabezpieczenia mienia.

6. Organizowanie doraźnego szkolenia przeciwpożarowego w przypadku zastosowania nowych urządzeń, instalacji lub materiałów, zaznajomienie z obowiązującymi w nowych warunkach przepisami ppoż.

7. Instruowanie pracowników o zagrożeniu pożarowym występującym na stanowisku pracy.

8. Użycie sankcji służbowych wobec pracowników winnych naruszenia bezpieczeństwa pożarowego.

9. Prowadzenie szkoleń ppoż. oraz przeprowadzanie próbnych ewakuacji.

10. Podejmowanie innych poczynań zapewniających zwiększenie zabezpieczenia ppoż. obiektu.

Obowiązki pracowników, niezależnie od zajmowanego stanowiska:

1. Znajomość zagrożenia pożarowego na swoim stanowisku pracy oraz sposobów przeciwdziałania powstaniu pożaru i innych miejscowych zagrożeń.

2. Posiadanie umiejętności posługiwania się podręcznym sprzętem gaśniczym będącym na wyposażeniu GCK oraz elementarnych zasad gaszenia pożarów w zarodku.

3. Znajomość postanowień Instrukcji bezpieczeństwa pożarowego.

4. Uczestnictwo w organizowanych szkoleniach z zakresu ochrony ppoż.

5. Znajomość zasad postępowania w przypadku powstania pożaru oraz alarmowania straży pożarnej.

6. Utrzymanie ładu i porządku na swoim stanowisku pracy oraz dbanie o stan techniczny urządzeń i instalacji nadzorowanego stanowiska, pomieszczenia czy obiektu.

7. Przed opuszczeniem miejsca pracy należy sprawdzić czy zostały wyłączone wszystkie urządzenia elektryczne oraz czy nie występują inne potencjalne możliwości powstania pożaru.

8. Branie czynnego udziału w akcjach ratowniczych, w razie pożaru lub innego zagrożenia w myśl poleceń kierującego akcją ratowniczą.

9. Wykonywanie innych poleceń bezpośredniego przełożonego w zakresie poprawy warunków ochrony przeciwpożarowej.

ROZDZIAŁ VII

SPOSOBY POSTĘPOWANIA NA WYPADEK POŻARU LUB INNEGO MIEJSCOWEGO ZAGROŻENIA

W razie powstania pożaru, klęski żywiołowej lub innego miejscowego zagrożenia każda osoba zobowiązana jest :

1. Powiadomić o pożarze lub zagrożeniu osoby znajdujące się w strefie zagrożenia.

2. Ewakuować osoby postronne znajdujące się w strefie zagrożenia.

3. Telefonicznie lub w inny sposób zawiadomić Straż Pożarną tel. 998 lub z tel. komórkowego 112 podając:

- gdzie się pali - dokładny adres,

- co się pali - biuro, rodzaj zakładu, piwnica, itp.,

- czy jest zagrożone życie ludzkie,

- numer telefonu, z którego się dzwoni oraz swoje nazwisko.

4. Słuchawkę możemy odłożyć, gdy dyżurny Straży Pożarnej oznajmi nam, że przyjął informację o zdarzeniu.

5. Po odłożeniu słuchawki należy chwilę odczekać, by umożliwić dyżurnemu Straży Pożarnej ewentualne sprawdzenie wiarygodności zgłoszenia.

6. Powiadomić kierownika jednostki, tel. …...........................

7. Przystąpić do gaszenia pożaru podręcznym sprzętem gaśniczym.

8. Udzielić pomocy osobom poszkodowanym lub zagrożonym.

9. W miarę możliwości zabezpieczyć mienie, dokumentację, itp. przed pożarem i osobami postronnymi.

Do czasu przybycia straży pożarnej akcją ratowniczo - gaśniczą kieruje Dyrektor bądź osoba będąca w danej chwili odpowiedzialna za nadzór nad obiektem.

Po przybyciu Straży Pożarnej kierowanie akcję przejmuje Dowódca jednostki Straży Pożarnej.

WYKAZ TELEFONÓW ALARMOWYCH:

DLA TELEFONÓW KOMÓRKOWYCH 112

STRAŻ POŻARNA 998

POLICJA 997

POGOTOWIE RATUNKOWE 999

POGOTOWIE ENERGETYCZNE 991

ROZDZIAŁ VIII

SZKOLENIE Z ZAKRESU OCHRONY PRZECIWPOŻAROWEJ

1. Zgodnie z postanowieniem art. 6 Ustawy o ochronie przeciwpożarowej z dnia 24 sierpnia 1991 roku obowiązek organizowania szkolenia spoczywa na właścicielu, zarządcy zakładu.

2. Szkolenie przeciwpożarowe obejmuje wszystkich pracowników.

3. Organizacja szkolenia łącznie z prowadzeniem ewidencji wyszkolenia pracowników należy do osoby wyznaczonej przez właściciela zakładu, która sprawuje również nadzór nad prawidłowym przebiegiem szkolenia.

4. Każdy rodzaj szkolenia kończy się komisyjnym egzaminem sprawdzającym przyswojenie przez pracowników wiadomości objętych programem oraz umiejętności wykonywania powierzonej pracy zgodnie z zasadami i przepisami przeciwpożarowymi.

5. Wszelkiego rodzaju szkolenia prowadzi się w oparciu o szczegółowe programy szkoleń przystosowane do potrzeb zakładu.

6. Na przeprowadzenie szkoleń zarządzający obowiązany jest zapewnić odpowiednie środki finansowe.

7. Szkolenie wstępne - instruktażowe powinno przygotować pracownika do bezpiecznego wykonywania powierzonej mu pracy w odpowiednim zakresie do potrzeb wynikających z zajmowanego stanowiska.

8. Szkolenie okresowe przeciwpożarowe przeprowadza się w ramach programu szkolenia bhp (zgodnie z rozporządzeniem Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 27 lipca 2004 r. w sprawie szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy - Dz. U. Nr 180, poz. 1860, z późn. zm. na zasady postępowania w sytuacjach zagrożeń, takich jak pożar, dla stanowisk robotniczych oraz administracyjno - biurowych przewiduje się co najmniej 2 godz. szkolenia). Stosowne zaświadczenie powinno być przechowywane w teczce akt osobowych pracownika.

---