1. Elementy orientacji wewnętrznej zdjęcia:

• stała kamery c_K,

• współrzędne punktu głównego w układzie znaczków tłowych.

2. Elementy orientacji zewnętrznej zdjęcia:

• Elementy liniowe - wsp. środka rzutów zdjęcia w układzie terenowym X0, Y0, Z0

• Elementy kątowe: ω -kąt nachylenia osi kamery

ϕ - kąt orientacji osi kamery

κ - kąt skręcenia zdjęcia

3. Elementy orientacji wzajemnej:

• trzy kąty skręcenia ω, ϕ, κ dla każdej wiązki

• ΔX, ΔY pomiędzy wsp. środków rzutów obu wiązek - składowe bazy b_x, b_y

• składowa bazy bx - ma jedynie wpływ na skalę modelu

4. Elementy orientacji bezwzględnej:

• wsp. bieguna w obu układach

• wsp. skali między ukł.

• 3 kąty określające obroty jednego układu względem drugiego

5. Punkt główny zdjęcia - rzut ortogonalny środka rzutów na płaszczyznę zdjęcia (ramki tłowej).

6. Środek rzutów - punkt węzłowy obiektywu.

7. Stała kamery - c_K, odpowiednik głębokości tłowej, odległość pomiędzy punktem głównym, a środkiem rzutów.

8. Oś kamery - prosta (oś) przechodząca przez punkt główny oraz środek rzutów, prostopadła do płaszczyzny ramki tłowej.

9. Układ tłowy - układ o początku w punkcie głównym zdjęcia i osiach równoległych do odpowiednich łącznic znaczków tłowych.

Współrzędne punktu w układzie tłowym:

X_tł = X _{zn_tł}-X₀,

Z_tł = Y _{zn_tł}-Y₀,

X _{zn_tł}, Z _{zn_tł} - współrzędne punktu w ukł. znaczków tłowych,

X0, Y0 - wsp. punktu głównego w ukł. zn. tłowych

10. Przestrzenny układ tłowy

Przestrzenny układ tłowy zdj. lewego:

• początek układu w środku rzutów zdj. lewego

• osie x i y ukł. II do osi x i y zdjęcia

• oś z pokrywa się z osią kamery

11. Układ modelu = przestrzenny ukł. tłowy ???

12. Układ fotogrametryczny

Przestrzenny układ zaczepiony w środku rzutów zdjęcia lewego:

• oś Z pionowa

• os Y (pozioma) - pokrywa się z osią kamery

• oś X pozioma - równoległa do kierunku bazy

Zależność pomiędzy wsp. w ukł. fotogrametrycznym, a wsp. w ukł. tłowym

p - paralaksa podłużna, p=x'-x”

x',y' - wsp. tłowe zdjęcia lewego

B -długość bazy

13. Dystorsja obiektywu (radialna i tangencjalna)

Dystorsja radialna - wada obiektywu powodująca, że promienie pozaosiowe ulegają różnym powiększeniom. Gdy oś kamery jest dokładnie prostopadła do płaszczyzny tłowej, mamy do czynienia z dystorsją radialną symetryczną. Odwzorowane punkty znajdujące się w takiej samej odległości r od punktu głównego są przesunięte o tę samą wartość przesunięcia radialnego Δr. (?)

14. Stereogram zdjęć normalnych.

Para zdjęć pomiarowych wykonanych kamerą fotogrametryczną z dwóch końców bazy, gdzie:

• osie kamer są prostopadłe do bazy i poziome

• łącznice bocznych znaczków tłowych są poziome

15. Zdjęcia poziome/pionowe,

ZDJĘCIA NAZIEMNE - wykonywane ze stanowisk naziemnych: poziome lub nachylone; pary zdjęć: normalne (o osiach prostopadłych do bazy fotografowania), zwrócone (o osiach równoległych, ale nieprostopadłych do bazy), zbieżne - o osiach zbieżnych

ZDJĘCIA LOTNICZE - wykonywane z pokładu samolotu: pionowe, prawie pionowe, lub ukośne (gdy nachylenie osi kamery przekracza 3o) ; wykonywane zazwyczaj jako zdjęcia szeregowe - kolejne zdjęcie (prawie pionowe)

16. Warunek kolinearności wektorów w przestrzeni obrazowej i przedmiotowej, warunek komplanarności wektorów promieni homologicznych i wektora bazy

???

17. Zdjęcie ekwiwalentne - zdjęcie zastępcze przetworzone analitycznie lub rastrowo. Hipotetyczne zdjęcie, które byłoby wykonane z tego samego środka rzutów, ale przy innych elementach orientacji zewnętrznej. Zdjęcie ekwiwalentne można przeliczyć na zdjęcie o innym ck. Wykorzystywane w uproszczonej metodzie opracowania stereogramu.

18. Ortofotomapa - przekształcone zdjęcie lotnicze (w drodze ortorektyfikacji), pozbawione zniekształceń obrazu spowodowanych nachyleniem kamery i deniwelacjami terenu.

19. NMT to numeryczna reprezentacja powierzchni terenowej utworzonej zazwyczaj poprzez zbiór odpowiednio wybranych punktów tej powierzchni oraz algorytmy interpolacyjne umożliwiające odtworzenie jej kształtu w określonym obszarze.

Najczęściej stosowane metody przestrzennej reprezentacji powierzchni:

• TIN - sieć nieregularnych trójkątów opartych na punktach pomiarowych;

• regularna siatka (kwadratów, prostokątów, trójkątów) czyli GRID uzupełniona o punkty reprezentujące formy terenowe, takie jak:

- linie szkieletowe (grzbiety, cieki)

- linie nieciągłości (skarpy, urwiska)

- powierzchnie wyłączeń (wody, zabudowa, lasy)

- ekstremalne pikiety (wierzchołki, dna).

20. Obraz cyfrowy i jego cechy

Cechy:

• jasność

• kontrast

• rozpiętość tonalna

21. Histogram obrazu cyfrowego - statystyczny rozkład jasności pikseli, przedstawiany zazwyczaj w sposób graficzny.

22. Resampling obrazu - zbudowanie nowego obrazu cyfrowego na podstawie jasności pikseli obrazu źródłowego (inaczej powtórne próbkowanie)

23. Obraz wielospektralny - powstaje w wyniku rejestracji wielospektralnej tzn. jednoczesnej rejestracji wybranych zakresów promieniowania tzw. kanałów spektralnych, każdy kanał rejestrowany jest jako osobny obraz.

24. Pola treningowe - fragmenty obrazu wielospektralnego stanowiące wzorzec wydzielanych klas.