Teoria dochodu absolutnego Keynesa:

Wielkość wydatków konsumpcyjnych zależy od poziomu bieżących dochodów gospodarstw domowych. Wraz ze wzrostem dochodów wydatki konsumpcyjne rosną, ale ich udział w dochodzie jest coraz mniejszy. Ponieważ w miarę wzrostu dochodów pojawiają się też oszczędności.

Funkcja konsumpcji - jest to poziom zamierzonych wydatków konsumpcyjnych przy każdym poziomie dochodu.

C = Ca (konsumpcja autonomiczna) +KSK x Y

K (wydatki konsumpcyjne) ∆ K

SK = ------ KSK = --------

Y (dochód) ∆ Y

SK (skłonność do konsumpcji) - jest to gotowość społeczeństwa, albo jednostki do konsumowania określonej części swojego dochodu. Mówi jaką część dochodu gospodarstwa przeznaczą na zakup nowych dóbr i usług konsumpcyjnych. Funkcja oszczędności:

Oszczędności - to ta część dochodu, która nie została wydana na konsumpcję. Część dochodu, którą gospodarstwa domowe nie przeznaczyły na zakup nowych dóbr i usług konsumpcyjnych.

SO (skłonność do oszczędzania) - mówi jaką część dochodów jednostki przeznaczają na tworzenie oszczędności.

KSO ( krańcowa skłonność do oszczędzania) - mówi o ile zwiększą się oszczędności jeżeli dochody zwiększą się o jedną jednostkę.

O ∆ O

SO = ------ KSO = ------- KSK > KSO aby gospodarka się rozwijała.

Y ∆ Y

Ogólna formuła funkcji oszczędności:

O = - Oa (oszczędność autonomiczny) - KSO x Y

KSK (krańcowa skłonność do konsumpcji) - to część każdej dodatkowej jednostki dochodu, którą przeznaczamy na konsumpcję. Mówi o ile zwiększą się wydatki na konsumpcję jeżeli dochody zwiększą się o jeden.

Ca (konsumpcja (popyt) autonomiczny) - jest to popyt niezależny od dochodu. Przy dochodzie na poziomie zero występuje pewien poziom wydatków konsumpcyjnych niezależnych od poziomu dochodu.

Miernik wartości - na rynku wymiany pieniądz ujawnia się w postaci ceny, której miarą są narodowe jednostki pieniężne. (Jest pewnym narzędziem pomiaru wartości towaru i usług. Cena informuje odbiorcę ile jednostek pieniężnych trzeba zapłacić za nabycie określonego towaru lub świadczonej usłu.) Środek cyrkulacji (środek obiegowy) - zarówno towary jak i pieniądze są w ciągłym ruchu. Pieniądz jako środek obiegu ułatwia wymianę towaru.

3.) Środek nagromadzenia (tezauryzacji) - służy do gromadzenia i przechowywania wartości (bogactwa) w postaci pieniężnej lub kruszcowej (złoto).

Środek płatniczy (środek odroczonej płatności) ta funkcja pieniądza wiąże się z jego zdolnością do regulowania różnych zobowiązań z tytułu zaciągniętego kredytu, płacenia należnego podatku, składki ZUS lub kary pieniężnej itp. Środkiem płatniczym staje się pieniądz z chwilą, gdy władza państwowa nada mu moc zwalniania z ekonomicznych Ekonomia - nauka o tym, jak jednostki i społeczeństwo decydują o wykorzystaniu rzadkich zasobów (które mogą mieć alternatywne zastosowania) w celu wytwarzania różnych dóbr i rozdzielenia ich na konsumpcję obecną lub przyszłą pomiędzy różne grupy w społeczeństwie.

Mikroekonomia - zajmuje się badaniem poszczególnych elementów tworzących gospodarkę (przedsiębiorstwa, gospodarstwa domowe) oraz analizowaniem sposobu działania i zachowania poszczególnych uczestników życia gospodarczego.

Makroekonomia - zajmuje się badaniem agregatowych wielkości ekonomicznych dotyczących całej gospodarki (takich jak: całkowita produkcja i konsumpcja) oraz badaniem wielkości ekonomicznych, dających się zidentyfikować tylko w skali „makro” (np.: inflacja, bezrobocie).

zobowiązań. Koszt alternatywny - to koszt zaniechanych możliwości. Mierzony jest wartością tej produkcji, której nie realizujemy, lub z której rezygnujemy w tym celu, aby zwiększyć produkcję innych dóbr lub innych wartości.

Klasyczna krzywa zależności podaży i popytu:

Krzywa AS, odzwierciedlająca ilości produktu oferowane przez przedsiębiorstwa przy różnych ogólnych poziomach cen, biegnie pionowo, ponieważ dzięki giętkości cen i płac na wszystkich rynkach podaż i popyt bardzo szybko się zrównują (klasycy założyli doskonałą giętkość cen i płac). Toteż przedsiębiorstwa dają podaż równą wielkości produktu potencjalnego bez względu na to, co się dzieje z cenami i inflacją.

Jeżeli wskutek zwiększenia podatków lub wprowadzenia bardziej rygorystycznej polityki pieniężnej konsumenci albo przedsiębiorstwa postanawiają wydawać mniej, ceny i płace szybko się zmieniają i przywracają pełne zatrudnienie.

Keynesowska krzywa zależności podaży i popytu:

Krzywa AS, w przypadku Keynesowskim, w początkowej fazie biegnie poziomo co spowodowane jest założeniem, że płace i ceny, w odróżnieniu od modelu klasycznego, są zupełnie sztywne i że istnieją niezatrudnione zasoby. Dzieje się tak w wyniku działania wielu czynników jak np.: związki zawodowe ( nie pozwalające na obniżenie płac), monopolizacja rynku. Na tym etapie wzrost produkcji (a co za tym idzie dochodów) można osiągnąć poprzez zwiększenie zatrudnienia. W środkowej fazie krzywa AS jest prostą nachyloną, co spowodowane jest faktem zmniejszającej się liczby ludzi bezrobotnych, a przede wszystkim liczby wykwalifikowanych bezrobotnych. Ceny zaczynają rosnąc gdy Produkt narodowy netto (PNN) - jest to produkt narodowy brutto pomniejszony o koszty amortyzacji (zużycia kapitału). Jest miarą sensowniejszą niż PNB, ale rzadziej stosowaną ze względu na trudności w oszacowaniu kosztów amortyzacji. Ponadto w okresach jednorocznych zmiany PNB i PNN są mniej więcej równoległe.

PNN = PNB - koszty amortyzacji

zatrudnienie osiągnie maksimum - tzn. dalsze zwiększanie produkcji nie jest możliwe, ponieważ nie można zwiększyć już zatrudnienia (wówczas większy dochód można Produkt krajowy brutto (PKB) - jest miarą produkcji wytworzonej przez czynniki wytwórcze zlokalizowane na terytorium danego kraju, niezależnie od tego, kto jest ich właścicielem.

Produkt narodowy brutto (PNB) - miernik całkowitych dochodów osiąganych przez obywateli danego kraju powiększonych o dochody netto z tytułu własności za granicą. Dochody netto są różnicą między dochodami otrzymanymi z tytułu własności za granicą a dochodami wypłacanymi z tytułu własności cudzoziemcom.

Krótkookresowa krzywa Phillipsa:

Między inflacją a bezrobociem istnieją bardzo wyraźne zależności (Phillips). Przy wysokiej stopie inflacji występuje niska stopa bezrobocia i odwrotnie przy niskiej inflacji - wysoka stopa bezrobocia. Zależności te obrazuje krzywa Phillipsa:

Z ogólnego kształtu krzywej Phillipsa wynika, że przesunięcie z punktu A do B może spowodować pewien spadek bezrobocia, ale tylko za cenę silniejszego wzrostu inflacji. Krzywa ta sugeruje, że w polityce makroekonomicznej można wybierać między wyższą stopą inflacji a niższym bezrobociem lub odwrotnie.

Długookresowa krzywa Phillipsa:

Długookresowa krzywa Phillipsa musi być określona w postaci linii pionowej wznoszącej się w górę w punkcie odpowiadającym naturalnej stopie bezrobocia. Wynika to z tego, że w długim okresie jedynym poziomem bezrobocia mogącym współistnieć ze stabilną stopą inflacji jest jego stopa naturalna.

Produkt krajowy brutto (pol. PKB, ang. GDP) to miara produkcji wytworzonej przez czynniki wytwórcze, zlokalizowane na terytorium danego kraju bez względu na to, kto jest ich właścicielem.

PKB w cenach rynkowych to miara produkcji rynkowej łącznie z podatkami pośrednimi na dobra i usługi.

PKB w cenach czynników wytwórczych to miara produkcji rynkowej z pominięciem podatków pośrednich.

Dochody netto z tytułu własności lub pracy za granicą to różnica pomiędzy dochodami obywateli danego kraju uzyskanymi za granicą a odpływem dochodów z własności lub pracy należnych cudzoziemcom.

Produkt narodowy brutto (pol. PNB, ang. GNP) to pieniężny wskaźnik bieżącej wartości rynkowej wszystkich dóbr i usług finalnych (nabywanych przez ostatecznych użytkowników), wytworzonych w gospodarce w danym okresie (równe sumie wartości dodanych i sumie dochodów czynników produkcji); suma PKB i dochodów netto z pracy lub własności za granicą (miara całkowitych dochodów osiąganych przez obywateli danego kraju - bez względu na miejsce świadczenia usług).

PNB per capita to produkt narodowy brutto na jednego mieszkańca w USD (przeliczany wg oficjalnego kursu lub wg porównania siły nabywczej obu walut).

Produkt narodowy netto (pol. PNN, ang. NNP) to produkt narodowy brutto pomniejszony o odpisy amortyzacyjne majątku trwałego przedsiębiorstw.

Dochód narodowy (pol. DN, ang. NI) to całość dochodów wypłacanych właścicielom wykorzystywanych czynników produkcji (procenty - kapitał, renty - ziemia i płace - praca) równa całkowitym kosztom produkcji dóbr i usług zawartych w PNN.

Dochody osobiste (pol. DO, ang. PI) to ta część dochodu narodowego, która jest wypłacana poszczególnym jednostkom (osobom fizycznym).

Dochody osobiste do dyspozycji (pol. DOD, ang. DPI) to dochody osobiste pomniejszone o kwotę podatków osobistych i opłat niepodatkowych.

Metody obliczania PNB:

a) wydatkowa - sumowanie wydatków ponoszonych przez gospodarstwa domowe, przedsiębiorstwa prywatne, przedsiębiorstwa publiczne, agendy rządu i agendy władzy regionalnej oraz sektor międzynarodowy (eksport netto;

b) dochodowo-zasobowa - sumowanie płatności dochodowych wypłacanych właścicielom wykorzystywanych czynników produkcji (wynagrodzenia pracowników, dochody właścicieli przedsiębiorstw, dochody z rent, zyski przedsiębiorstw) wraz z pośrednimi podatkami od przedsiębiorstw i amortyzacją

Rodzaje PNB:

a) nominalny - liczony w cenach bieżących;

b) realny - liczony w cenach stałych (uzyskany przez zastosowanie deflatora, wyrażającego wpływ inflacji: PNB nominalny podzielony przez deflator).

Wady PNB:

• nie ujmuje produkcji nie przeznaczonej na rynek;
• nie ujmuje “szarej” i “czarnej” działalności gospodarczej;
• nie ujmuje czasu wolnego jako dobra;
• nie obejmuje renty konsumenta z posiadanych dóbr trwałych;
• obejmuje produkcję tzw. antydóbr: zanieczyszczeń środowiska, broni, tytoniu itp.

Bilans handlowy - zestawienie wpływów i wydatków dewizowych z tytułu eksportu i importu dóbr i usług Bilans płatniczy - obejmuje cały bilans handlowy oraz wszelkie powstałe rozliczenia finansowe między mieszkańcami danego kraju i państwem a zagranicą.

Bilans płatniczy jest zestawieniem wszystkich międzynarodowych transakcji ekonomicznych i finansowych w ciągu roku między danym krajem a resztą świata.

Głównymi elementami bilansu są:

- bilans obrotów bieżących - obejmuje towary, usługi, obsługę kredytów oraz darowizny, a ściślej biorąc: saldo bilansu handlowego z eksportu i importu towarów i usług, saldo odsetek wypłaconych od kredytów otrzymanych i odsetek wypłaconych od kredytów otrzymanych i odsetek uzyskanych od kredytów udzielonych innym krajom oraz saldo transferów prywatnych i oficjalnych z zagranicy.

- bilans obrotów kapitałowych — obejmuje zapis transakcji dotyczących aktywów finansowych danego kraju z zagranicą, tzn.

• salda kredytów średnio- i długookresowych (różnica między sumą kredytów otrzymanych i udzielonych),,

• sumę zobowiązań kredytowych umorzonych i zrestrukturyzowanych (po uwzględnieniu nowych warunków i terminów płatności)

• rewaloryzację rezerw oficjalnych oraz należności i zobowiązań spowodowanych zmianą kursów walut,

• aktywa za granicą (odpływ kapitału)

• zagraniczne aktywa (napływ kapitału).

- saldo rezerw dewizowych — nadwyżka bilansu obrotów bieżących stanowi kwotę; wyrażoną w dolarach, o którą wpływy przekraczają wydatki danego kraju z wymienionych w bilansie tytułów. Deficyt bilansu obrotów bieżących stanowi dolarową kwotę, o którą łączne wydatki przekraczają wpływy danego kraju z wymienionych w bilansie tytułów.

Bilans płatniczy

1,Saldo obrot obrotów towarowych

2.Saldo usług

3.Dochody

4.Transfery

5.niesklasyfikowane obroty bieżące

Poziom cen

Produkt realny (PNB)

P₁

Q₂=Q₁

A

B

C

AS

P₂

AD₁

AD₂

Poziom cen

Produkt realny (PNB)

Q₁

A

AS

B

AS

AD₁

AD

Q

A

B

0

stopa inflacji (%)

stopa bezrobocia (%)

D

C

długookresowa krzywa Phillipsa

C

D

stopa bezrobocia (%)

stopa inflacji (%)

0

B

A

---