Leki stosowane w transplantologii, Uczelnia SUM, immunologia


Leki stosowane w transplantologii


Steroidy(nazwa pełna:glikokortykosteroidy lub kortykosteroidy) należą do grupy immunosupresyjnych leków steroidowych. Są one syntetycznymi lekami, branymi doustnie, których skład jest podobny do naturalnych hormonów produkowanych u człowieka przez korę nadnerczy.

("Encorton","Decortin50")

Kortykosteroidy wykazują:
-silne działanie przeciwzapalne,
-osłabiają układ odpornościowy człowieka (właśnie dlatego są stosowane w leczeniu, biorą udział w zwalczaniu stresów pochod
zenia fizycznego.)

KORTYKOSTEROIDY

Wskazania do leczenia steroidami można podzielić na dwie grupy:

W leczeniu pozasubstytucyjnym kortykosteroidy stosowane są w dużych dawkach, znacznie przekraczających ich normalne wydzielanie fizjologiczne. Przyjmowanie steroidów (szczególnie w dużych dawkach) wywołuje stan polekowej niedoczynności kory nadnerczy.

Ujawnia się ona podczas odstawiania glikokortykosteroidów i objawia się:

Dlatego nie wolno odstawiać leku nagle, ale należy powoli zmniejszać dawki. Dla zmniejszenia niekorzystnego działania steroidów na organizm, zwłaszcza, aby zapobiec zahamowaniu aktywności kory nadnerczy, należy przyjmować pojedynczą dawkę leków rano. Naśladuje to fizjologiczne wydzielanie hormonów kory nadnerczy, których szczyt występuje między godziną 3.00 a 9.00.

Chorym leczonym steroidami zaleca się stosowanie diety z ograniczeniem soli sodowej, węglowodanów (występują w ziemniakach, wszelkich produktach mącznych i produktach zawierających cukier) oraz tłuszczu, natomiast należy stosować produkty wysoko białkowe (nabiał, mięso) oraz dbać o uzupełnianie potasu oraz wapna.
Ze względu na zwiększoną produkcję kwasów żołądkowych podczas stosowania
Encortonu, zaleca się stosowanie preparatów ochronnych dla żołądka (np. Ranigast), należy również pamiętać aby leku tego nigdy nie przyjmować na czczo, przed przyjęciem leku należy zjeść przynajmniej mały posiłek.

Leczenie steroidami może powodować pojawienie się skutków ubocznych np.:

zmniejszoną odporność na zakażenia, zwiększoną podatność na cukrzycę, zwiększone ciśnienie, osteoporozę, jaskrę, zaćmę, wrzody żołądka.

W czasie leczenia Encortonem mogą wystąpić zaburzenia snu, nadmierne pocenie się, nadmierne łaknienie oraz przybytek wagi ciała, ciemnienie i szybszy przyrost włosów - objawy te ustępują po odstawieniu leku.

Inne leki immunosupresyjne:

C

Azathioprina (np. "Imuran") należy do grupy cytostatyków antymetabolitów

Stosowany jest w dawce 1 - 3 mg/kg masy ciała dziennie (taka dawka daje poprawę u 70 - 90 % chorych). Po uzyskaniu wyraźnej odpowiedzi organizmu na leczenie Imuranem zalecane jest zmniejszenie dziennej dawki podtrzymującej do możliwie najmniejszej, utrzymującej poprawę. Minimalny czas potrzebny do uzyskania poprawy wynosi od kilku tygodni do kilku miesięcy (najczęściej jest to ok. 3 miesięcy), jednak prawie u połowy chorych poprawa następuje dopiero po zakończeniu leczenia, które trwa 2 do 3 lat. 

LEKI IMMUNOSUPRESYJNE

Preparat Imuran często podawany jest łącznie z korykosteroidami - umożliwia to zmniejszenie dawek tych leków, ograniczając w ten sposób toksyczność związaną z dużymi dawkami steroidów lub długotrwałym ich stosowaniem. Lek ten stosowany jest również u pacjentów, u których nie można stosować kortykosteroidów.
Efekty uboczne terapii
Imuranem to: anemia, leukopenia, infekcje, objawy wątrobowe oraz żołądkowo-jelitowe:  nudności, wymioty, utrata apetytu,  bóle brzucha. 

Podczas kuracji Imuranem zalecane jest okresowe kontrolowanie morfologii krwi w celu wychwycenia zmian. Podczas pierwszych 8 tygodni leczenia wskazane jest wykonywanie pełnego badania krwi raz na tydzień. W późniejszym okresie leczenia badania krwi można zmniejszyć - zaleca się przeprowadzanie badań co miesiąc (najrzadziej co 3 miesiące).

Cyclofosfamid (np. "Endoxan") należy do grupy cytostatyków alkilujących. 

Stosowany jest najczęściej po operacji grasiczaka i w przypadkach opornych na inne leki - w znacznym odsetku przypadków daje on  poprawę. Jest jednak toksyczny i często powoduje efekty uboczne takie jak: uszkodzenie szpiku kostnego, wypadanie włosów, krwotoczne zapalenie pęcherza moczowego, a także: uszkodzenie cewek nerkowych, hiperpigmentację skóry i paznokci, zaburzenia metabolizmu węglowodanów, niepłodność i przemijającą niewydolność tarczycy. 

Preparat Endoxan również często podawany jest łącznie z kortykosteroidami.

Cyclosporyna (np. "Sandimmun") - antybiotyk polipeptydowy - wg niektórych źródeł daje poprawę u chorych opornych na inne leki. 

Efekty uboczne działania leku to m.in.: nadmierne owłosienie, drżenie, upośledzenie czynności nerek zwłóknienie śródmiąższowe), nadciśnienie tętnicze, uczucie pieczenia dłoni i stóp oraz wymioty, biegunka i nudności. 
Ze względu na swoją potencjalną toksyczność i wysoki koszt leczenia jest lekiem rzadko stosowanym. 
Najczęściej lek podawany jest w dawce od 2,5 do 5 mg/kg masy ciała w dwóch dawkach - rano i wieczorem.

Cyklosporyna stosowana jest w:

Plazmafereza
Jest to leczenie objawowe polegające na wymianie plazmy krwi. Stosowana jest
w wyjątkowych stanach zagrażających życiu. Jednorazowo wymienia się ok. 1/2 litra krwi na 10 kg masy ciała (przeciętnie 2,5 litra) i przeprowadza się 5 do 6 takich zabiegów w odstępie 2 lub 3 dni.

Immunoglobuliny (IVIG)

Immunoglobuliny (dawniej nazywane gammaglobulinami) stosowane są jako środek doraźny u pacjentów u których występuje nasilenie objawów choroby. Jednym z takich momentów może być np. rozpoczęcie kuracji steroidami. Immunoglobuliny podaje się dożylnie, najczęściej 400 mg/kg masy ciała przez pięć kolejnych dni. Poprawa występuje po ok. 4-5 dniach i może utrzymywać się przez następne kilka tygodni lub miesięcy - wszystko to zależy od osobniczej odpowiedzi pacjenta na tego typu kurację.

IMMUNOGLOBULINY

Mechanizm działania immunoglobulin nie jest do końca poznany. Badania ostatnich lat wykazują, że immunoglobuliny pełnią rolę czynnika immunosupresyjnego.

Jednym z preparatów, stosowanym w leczeniu jest "Sandoglobulin". Preparat charakteryzuje się wysoką tolerancją, występują w nim immunoglobuliny typu IgG (które są związane z tzw. odpowiedzią immunologiczną organizmu). Objawy uboczne mogące występować podczas tego typu kuracji to: bóle głowy, złe samopoczucie, dreszcze, gorączka - zwykle ustępują one samoistnie w ciągu kilku dni po podaniu immunoglobulin


1



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
PROBLEMY TRANSPLANTACJI, Uczelnia SUM, immunologia
prelekcja rosliny, Uczelnia SUM, immunologia
Immunodiagnostyka, Uczelnia SUM, immunologia
prelekcja przeszczepy, Uczelnia SUM, immunologia
Immunomodulacja-rośliny, Uczelnia SUM, immunologia
prelekcja prowadzenie pacjenta po przeszczepie, Uczelnia SUM, immunologia
Niedobory odporności, Uczelnia SUM, immunologia
Wtórne niedobory odporności, Uczelnia SUM, immunologia
SYNAPSA IMMUNOLOGICZNA, Uczelnia SUM, immunologia
Zakażenia po przeszczepie narządów, Uczelnia SUM, immunologia
SIEĆ CYTOKIN, Uczelnia SUM, immunologia
prelekcja immunoregulacja, Uczelnia SUM, immunologia
Immunoregulacj1, Uczelnia SUM, immunologia
Nadwrażliwość, Uczelnia SUM, immunologia
Leki stosowane w transplantologii
Nowotwory, Uczelnia SUM, immunologia
Immunoregulacja, Uczelnia SUM, immunologia

więcej podobnych podstron