PEDAGOGIKA PORÓWNAWCZA_09 - zeszły rok - systemy szkolne - Uczenie się przez całe życie:

> 1970 r.:

• PAUL LENGRAD przestawił na konferencji UNESCO raport koncepcji „Uczenia się przez całe życie” (life long learning):
  - odpowiedzialność człowieka za uczenie się
  - UNESCO powołało Międzynarodową Komisję ds. Rozwoju i Edukacji (przeprowadzanie międzynarodowych badań nad sytuacją edukacji)

> 1972 r.:

EDGAR FAURE (przewodniczący MKdsRiE)

• Podaje opracowane wyniki w raporcie „Uczyć się aby być, świat edukacji dziś i jutro”

• Każdy człowiek powinien uczyć się przez całe życie

• Należy połączyć kształcenie formalne i nieformalne:
  A) FORMALNE - instytucje, w których zdobywa się wykształcenie
  B) NIEFORMALNE - uczenie się z życia, kursy
  C) INCYDENTALNE - uczenie się w wyniku przypadku

• Położono nacisk na jakość kształcenia, nie mienia sytemu, ale podejście personalne (indywidualnie do każdej klasy)

• Nacisk na elastyczność kształcenia, drożność systemu edukacji, dostępność dla jednostki (podjęcie nauki także w późnym wieku, po latach), dostępność dla mniejszości etnicznych.

> 1973 r.:

„Kształcenie prywatne. Strategia uczenia się przez całe życie”.

• Zadanie edukacji - rozpowszechnianie informacji do możliwości dokształcenia się, dostosowania do wyniku pracy, autokracji.

> 1974 r.:

HUSEN - zapoczątkował pracę nad publikacją „Uczące się społeczeństwo”.

• Czy funkcjonowanie danego społeczeństwa jest uzależnione od jednostek potrafiących analizować lub przetwarzać informacje i dzięki temu tworzyć nową wiedzę, i które to funkcjonowanie odwołuje się do zasad poczucia odpowiedzialności.

> 1979 r.:

Ekspertyza przedstawiona przez HUSEN'a I BOTKIN”a publikacja pt. „Nauka bez granic, jak wypełnić lukę ludzką” (tzw. Raport Klubu Rzymskiego)

> 1996 r.:

W ramach UNESCO opublikowano raport „Edukacja - jest w niej ukryty skarb” pod przewodnictwem J.DELORS'a.

4 FUNDAMENTY WSPÓŁCZESNEJ EDUKACJI:

1. uczyć się, aby wiedzieć

2. uczyć się, aby działać

3. uczyć się, aby żyć we wspólnocie

4. uczyć się, aby żyć

• pokazują wymiar współczesnej edukacji

• te 4 fundamentalne zasady dominują w rozwiązaniach polityki oświatowej Unii Europejskiej

• edukacja - powinna obejmować od dzieciństwa po kres życia, poznanie siebie i świata na podstawie 4 fundamentalnych zasad, ważna jest jakość personalna, proces autokracji

• uczenie się - rozwinięcie indywidualnych i rozwinięcie społecznych cech we wszystkich formach i kontekstach zarówno w systemie kształcenia formalnego jak i nieformalnego oraz w różnych systemach (kształcenie incydentalne).

MEMORANDUM KOMISJI EUROPEJSKIEJ:

1. Uczenie się formalne, nieformalne, incydentalne

2. Cele kształcenia ustawicznego:
   A) - kształcenie nowych podstawowych umiejętności dla wszystkich
   B) - zwiększenie inwestycji w zasoby ludzkie (należy inwestować w nauczycieli, doskonalenie zawodowe jako forma bezpłatna.
   C) - innowacyjne metody nauczania i uczenia się:
   = metody algorytmiczne
   = metody heurystyczne
   D) - wartościowanie efektów uczenia się (dyplomy, certyfikaty)
   E) - uczenie się bliżej domu (distance learning)
   F) - przewartościowanie w dziedzinie orientacji i poradnika zawodowego

ZADANIA SYSTEMÓW EDUKACYJNYCH:

1. Rozwój edukacji podstawowej:
   - ważne, bo to wstęp do nauki, baza do dalszego kształcenia
   - zwrócenie uwagi na efekty kształcenia w podstawówce minimalizację niepowodzeń

2. Zadaniem uczelni wyższych jest ułatwienie dostępu do uczelni i rozszerzenie oferty kształcenia:
   - słuchacze na uczelniach:
   A) - studenci tradycyjni
   B) - starsi studenci - studia w niepełnym wymiarze w związku z działalnością zawodową
   C) - studenci z wykształceniem wyższym (kursy - wąska specjalizacja zawodowa na poziomie zaawansowanym).
   D) - studenci słuchacze - którzy chcą rozszerzyć swoje kwalifikacje zawodowe, po to by przejść do innych sektorów zawodowych, przez co SA zainteresowani kursami ogólnymi.

ZAPEWNIENIA JAKOŚCI KSZTAŁCENIA (OCENA):

1. EWALUACJA:

• Efekt końcowy - wystawienie oceny z procesu kształcenia

• Wnioski - wynik procesu oceniania

• Muszą być dostrzeżone pozytywny i mankamenty

• Należy zawrzeć zalecenia działań prowadzących do usunięcia mankamentu

2. AKREDYTACJA:

• Zgodność / niezgodność sposobów działania podmiotu z uwzględnionymi standardami

• Akredytacja warunkowa zezwala na uczelni wyższej kontynuowania nauki na danym kierunku pod jakimś warunkiem

• Wpisuje się w akredytację proces ewakuacji

• Może być oparta na tzw.:
  A) - standardach minimalnych

• Akredytacja standardów minimalnych:
  - mechanizm eliminacji programów lub instytucji, które nie spełniają ustalonych wymagań i ma wówczas charakter obowiązkowy

• Akredytacja wysokich standardów:
  - służy wyróżnianiu instytucji spośród innych instytucji (przyznanie ISO)

• Akredytacja oferty:
  - oceniamy zasoby kadrowe, lokalowe, merytoryczne, oceny planów studiów, programy nauczania związane ze standardami minimalnymi
  - komisja akredytacyjna przyznaje danej instytucji licencje na prowadzenie danej instytucji oświatowej

• Akredytacja realizacji:
  - oceniamy wejście, proces przebiegający i wyjście (pewne rezultaty kształcenia, która wynika z racy w danej instytucji)

PROCES BOLOŃSKI:

• Dotyczy tzw. homogenizacji (ujednolicenia) kształcenia w obszarze szkolnictwa wyższego

• Zakłada się, że bez względu na miejsce urodzenia, zamieszkania mamy prawo do nauki, pracy w innych krajach (mobilność obywateli - poruszanie swobodne między granicami państw)

• Np. Sokrates - Erasmus > podobna oferta programowa

• Dyplomy - dążenie do uznawalności narodowej

• Dostosowanie systemów kształcenia do potrzeb rynku pracy, a w efekcie do poprawy zatrudnialności absolwentów uczelni wyższych

• Podniesieni atrakcyjności systemu szkolnictwa wyższego i poprawa konkurencyjności.

• Zmiany u podstaw procesu:
  1. zmiany legislacyjne (prawne)
  2. zmiany organizacyjne
  3. zmiany w zakresie programów międzynarodowych
  4. zmiany w spotkaniach informacyjnych

> 1998 r.:

• Deklaracja Sorbońśka podpisana przez przedstawicie Francji, Niemiec, Wielkiej Brytanii, Włoch

• Inicjatorzy wprowadzania nowych rozwiązań w zakresie edukacji wyższej

• Idea harmonizacji kształcenia

> 1999 r. - Deklaracja Bolońska

> 2001 r. - Dokument Paryski

> 2003 r. - Komunikat Berliński