Fotografia kirlianowska
Pewnego dnia 1939 roku pracownik krasnodarskiego szpitala, rosyjski inżynier elektronik Siemion Kirlian, obserwował operatora urządzenia do fizjoterapii działającego na falach wysokiej częstotliwości. Podczas zabiegu nastąpił przeskok iskry między elektrodą a skórą pacjenta, co podsunęło Kirlianowi pomysł, by wykonać zdjęcie takiego wyładowania. Aby się przekonać, czy to jest możliwe, umocował sobie na ręce parę elektrod, przycisnął dłoń do kliszy fotograficznej, po czym nacisnął włącznik. Doznał wprawdzie dotkliwego poparzenia, gdy jednak wywołał film, ujrzał zarys dłoni otoczony przez świetlistą aurę. Wciągnąwszy do doświadczeń żonę Walentynę, Kirlian przeprowadził próby z różnymi materiałami organicznymi i uzyskał podobne rezultaty. Liście, owoce, całe rośliny, małe zwierzęta, a także każda część ludzkiego ciała na zdjęciach wykonywanych tym sposobem emitowały podobną, tajemniczą poświatę, a czasami nawet większe refleksy i dziwny, zygzakowaty poblask. Co ciekawsze, łodyga świeżo ściętego kwiatu emitowała cały snop iskier, podczas gdy uschnięty liść nie świecił wcale. Jeszcze dziwniejszy był fakt, że zdjęcie elektrofotograficzne liścia, którego część urwano, przedstawiało poświatę pochodzącą od całego, nietkniętego liścia. Efekt ten, nazwany później efektem "liścia fantomowego", skłonił wiele osób do przypuszczeń, że świetlista aura może być odzwierciedleniem swoistego "szablonu siły życiowej", który istnieje nawet po utracie części ciała fizycznego.
Fotografie aury Na początku lat 70. doktor Thelma Moss i Kendall Johnson z Uniwersytetu Kalifornijskiego zbudowali własny aparat do fotografii kirlianowskicj i wykonali zdjęcia setek osób. Ustalono przy tym, że każdemu człowiekowi odpowiada indywidualny kształt poświaty, który w dodatku ulega zmianom w zależności od dnia i od nastroju danej osoby. Najbardziej uderzające było odkrycie, że pewne rodzaje żywności i trunków mogą powodować gwałtowne zmiany w wyglądzie aury. Na jednym ze zdjęć czubek palca wygląda jak czarna kropla otoczona drobnym łańcuszkiem płomieni - efekt przypominający nieco całkowite zaćmienie słońca. Zdjęcie zrobione kilka minut później, po tym jak fotografowana osoba wypiła odrobinę alkoholu, pozwoliło stwierdzić wyraźny wzrost jasności aury. Czubek palca otaczała jaskrawa, biała poświata, a światło aury podkreślało wszystkie pofałdowania i linie naskórka. Moss 1 Johnson udowodnili, że podobne zmiany wprowadza palenie marihuany, jak również praktyka oddechu jogicznego i medytacji.
Przekonujące wyniki Niezwykle wyraźne zmiany jasności aury następowały także po wykonaniu zabiegu akupunktury, natomiast wtykanie igieł w przypadkowe miejsca nie wywierało żadnych efektów. Tego rodzaju wyniki stanowiły trudny do zakwestionowania dowód, że mamy do czynienia z rzeczywistym zjawiskiem. Niektórzy specjaliści zachowali jednak krytyczny stosunek do fotografii kirlianowskiej. Dr Robert O. Becker, autor wydanej w 1985 roku książki The Body Electric ("Elektryczne własności ciała"), zauważył na przykład, że efekt kirlianowski powstaje także podczas oddziaływania z materią nieożywioną, co zdawało się odbierać odkryciu jakiekolwiek znaczenie. Inni naukowcy zauważają, że wysokie napięcia stosowane przy sporządzaniu zdjęć są wystarczającym powodem powstawania rozmaitych anomalii na kliszy fotograficznej i z pewnością zaciemniają obraz jakichkolwiek rzeczywistych zmian w delikatnym systemie energetycznym człowieka. Nie zrażeni tak ostrą krytyką naukowcy poważnie zainteresowani techniką kirlianowska kontynuowali badania w latach 80. i 90. Obecnie technika fotografii kirlianowskiej powróciła w sferę zainteresowania publicznego, głównie dzięki niewielkiej grupie badaczy z zespołu Kirlian Research, działającego w Londynie. Grupa ta wykonuje zdjęcia wszelkiego rodzaju obiektów - np. dłoni, stóp, monet czy biżuterii - uzyskując kolorowe, intrygujące obrazy. Pracą zespołu zainteresowały się agencje reklamowe i stacje telewizyjne, a także znany gwiazdor rockowy David Bowie, który od dawna już pasjonuje się tą dziedziną i czytał większą ilość prac dr Thelmy Moss. Chociaż działania grupy Kirlian Research zmierzają raczej w stronę sztuki niż nauki, jej członkowie twierdzą, że praca twórcza ma za zadanie sfinansować poważniejsze prace badawcze. W szczególności zależy im na przeprowadzeniu kontrolowanych testów pozwalających stwierdzić, czy technika kirlianowska może służyć do wykrywania i diagnozy chorób.Badaczem, który Już od dawna działa na tym polu, jest Ion Dumitrescu, rumuński lekarz, który odebrał także -wykształcenie elektroniczne. Jego zdaniem tkanka zdrowa daje obrazy ciemne, podczas gdy tkanka dotknięta chorobą świeci jaskrawo, co może być sygnałem utraty kontroli nad energią organizmu.
Narzędzia diagnostyczne? Doktor Dumitrescu wykonał szczegółowe fotografie 6 tysięcy pracowników fabryki chemicznej i oświadczył, że u 47 z nich wykrył nowotwór złośliwy. Konwencjonalne testy medyczne potwierdziły tę diagnozę u 41 osób, a Dumitrescu jest przekonany, że diagnoza w pozostałych sześciu przypadkach zostanie potwierdzona, gdy tylko rozwój nowotworu posunie się dostatecznie daleko, by chorobę dało się zdiagnozować konwencjonalnymi sposobami. Inny badacz, Leonard Konikiewicz, zajmujący się fotografią medyczną w Ośrodku poliklinicznym w Harrisburgu w stanie Pensylwania, w 1978 roku w piśmie Medical Tribune opublikował artykuł, z którego wynika, że fotografia kirlianowska pozwala zidentyfikować nosicieli genu mukowiscydozy. Aura na zdjęciach takich osób jest przełamana i nierównomierna. W trakcie ślepej próby z użyciem tej techniki udało się wskazać 12 spośród 13 nosicieli i 13 spośród 14 osób zdrowych. Ponadto istnieją dowody na to, że fotografia kirlianowska pomaga w wykryciu schorzeń umysłowych. W 1982 roku na Międzynarodowym Kongresie Fizyki Medycznej w Hamburgu dr Yittoria Marangoni przedstawiła wyniki badań, w których uczestniczyło kilkuset pacjentów chorych psychicznie, w większości schizofreników. Badaczka ustaliła, że u osób zdrowych opuszki palców otacza dobrze wykształcona i najczęściej niebieska korona, podczas gdy u schizofreników jest ona plamista lub nie ma jej wcale. Ponadto pod opuszkami schizofreników stwierdzono bezkształtne, czerwone przebarwienia. Chociaż istnieją obfite materiały sugerujące potencjał diagnostyczny fotografii kirlianowskiej, technika ta nie jest stuprocentowo wiarygodna. Na przebieg eksperymentów może mieć np. ciśnienie powietrza lub wilgotność i przewodnictwo fotografowanego obiektu, co utrudnia potwierdzenie wiarygodności wyników. Fakt ten, w połączeniu z teoriami z kręgu New Agę, jakoby efekt kirlianowski dowodził istnienia aury, zniechęcił do tego tematu wielu naukowców. Jednak z chwilą udowodnienia, że efekt ten jest sygnałem rzeczywistych zjawisk, nauka oficjalna będzie zmuszona zająć się tym zagadnieniem bliżej.