o czym mówią rysunki dziecka
Rysunek dziecka dostarcza nam informacji o jego rozwoju intelektualnym, emocjonalnym i fizycznym.
Rysunki odzwierciedlają sposób myślenia dziecka. Dzieci rysują to, co widza w otaczających ich świecie. Wiedza, jaką dziecko dysponuje w chwili, gdy rysuje, świadczy o poziomie jego rozwoju intelektualnym. Dlatego też rysunku używa się jako wskaźnika zdolności umysłowych dzieci.
Emocjonalne przeżycia, które dziecko odczuwa, odkrywają bogactwo barw, pobudzają jego wyobraźnię i fantazję. Czasami dziecku jest dużo łatwiej coś narysować, niż o tym opowiedzieć, zwłaszcza jeśli jest to coś przykrego. Dzięki rysunkowi może wyrazić swój stosunek do otoczenia, swój sposób myślenia o tym co je dotyka.
Obrazki dziecka są wynikiem intuicyjnej wrażliwości barwnej, tego co spostrzegło i wprowadziło w głąb swej osobowości oraz po swojemu odczuwało, a nie jest realistycznym odzwierciedleniem świata.
Dziecko często nie dba o oddanie rzeczywistego koloru przedmiotu, zazwyczaj wybrane przez dziecko kolory, są jego ulubionymi kolorami. Zależy to oczywiście od emocjonalnego stosunku dziecka do narysowanego obiektu. Przedmioty i postacie, których dziecko nie lubi, mogą być rysowane w kolorach ciemnych, smutnych, mało wyraźnych lub bardzo intensywnych, które pokrywają całą kartkę.
Postać ludzka jest tematem, które dziecko samorzutnie podejmuje w swe twórczej ekspresji. Tematy budzące zainteresowania dziecka są przez nie częściej powtarzane, pobudzają je do twórczych skojarzeń i oryginalnych rozwiązań kompozycyjnych.
Rysunek dziecka jest osobistym wyrazem jego chęci, zainteresowań, spostrzeżeń, myśli czy tez pragnień. Wyzwala w dziecku dialog z samym sobą, z jego światem wewnętrznym, może wskazywać na głęboko ukryte przeżycia dziecka. Ujawniać jego konflikty i napięcia emocjonalne.
Patrząc na rysunek dziecka i rozmawiając z nim możemy dowiedzieć się bardzo dużo o jego nastroju, sposobie myślenia, stosunku do świata. Prace plastyczne dziecka są odbiciem jego życia uczuciowego, tych trudnych, jak również radosnych i przyjemnych.
W swoich rysunkach dziecko ujawnia pewne cechy osobowości, jak również aktywność psychomotoryczną. Linie rysunku mogą wskazywać na pewne cechy temperamentu, np. nieśmiałość, bojaźliwość, nerwowość albo też gwałtowność, porywczość w zachowaniu.
Przeżycia psychiczne, środowisko w jakim dziecko żyje, oraz osoby bliskie dziecku, wywierają wielki wpływ na treść rysunku, kolor i formę wykonania.
Na podstawie wytworów plastycznych dziecka psycholog może ustalić niektóre nieprawidłowości, zaburzenia rozwojowe, czyli postawić prawidłowa diagnozę, aby pokierować umiejętnie procesem terapeutycznym. Psycholog analizując pracę dziecka zwraca uwagę na;
poziom graficzny - siła kreski,
poziom struktur formalnych - sposób, w jaki dziecko rysuje swoja postać, wyraża swój schemat ciała,
poziom treści.
domowy kącik plastyczny
☻ kredki ołówkowe - wymagają większej siły nacisku, pozwalają precyzyjniej wypełnić kontur, narysować cienką linię,
☻ kredki woskowe - ( najlepsze dla dzieci młodszych), pozwalają na swobodę w kreśleniu linii, pokolorowanie większej powierzchni, pozostawiają bardziej widoczny ślad niż kredki ołówkowe,
☻ kredki pastele - wykonane nimi rysunki są bardzo efektowne, dostarczają miłych wrażeń kolorystycznych, inspirują dziecko do wzbogacania rysunku, pełniejszego wykorzystania powierzchni,
☻ołówek - starsze dzieci lubią rysować ołówkiem a potem wypełniać kontury kolorowymi kredkami,
☻farby - malowanie daje dziecku inny rodzaj doświadczeń estetycznych i manualnych niż rysowanie. Wskazane szczególnie dla dzieci o słabej sprawności manualnej, dzieci nadpobudliwych, w chwilach przykrych przeżyć emocjonalnych.
☻nożyczki - wycinanie z kolorowego papieru, czasopism. Posługiwanie się nożyczkami to trudna sztuka, ale bardzo dobre ćwiczenie koordynacji wzrokowo - ruchowej i manualnej,
☻klej roślinny lub w sztyfcie, z wyciętych elementów dziecko może układać i przyklejać tworząc kompozycje, oklejać tekturowe pudełka i tworzyć wymyślone przez siebie formy płaskie i przestrzenne,
☻plastelina, modelina i inne masy do lepienia - dają możliwość uzyskania form przestrzennych, tworzenia scenek. Lepienie wzmacnia mięsnie dłoni, ćwiczy współprace między palcami, daje możliwość obserwowania przekształceń form, co rozwija myślenie i wyobraźnię dziecka,
☻pudełka, rolki papieru, szmatki, materiał przyrodniczy - z którego dziecko tworzy według własnego pomysłu rozwija w nim pomysłowość, wyobraźnię, wyobraźnię przestrzenną, uczy je rozwiązywania problemów np. związanych ze sposobem łączenia różnych materiałów.
pozwólmy dzieciom rysować
Rysowanie to typowa dla dziecka przedszkolnego działalność;
☺ Twórczość rysunkowa jest przejawem jego aktywności życiowej wywołanej pragnieniem poznania otaczającej rzeczywistości. Źródłem dziecięcej twórczości jest naturalna potrzeba ruchu i działania, czyli potrzeba wyrażania rysunkiem swej myśli, przeżyć i emocji. To wrażenie określa się słowem ,,ekspresja”.
☺ Dziecko nie patrzy jeszcze zbyt krytycznie na efekty swojej pracy, nie ma więc oporów z powodu gorszego wykonania rysunku. Cieszy je top zajęcie i chętnie się w ten sposób wypowiada.
☺ rysunek jest zapisem graficznym, za pomocą, którego dziecko wyraża swe myśli.
☺ W twórczości plastycznej dziecko uzewnętrznia swoje przeżycia, pozbywa się tego co sprawia mu kłopoty i trudności.
☺Rysunek dziecka daje możliwość przeżyć emocjonalnych; wybuchy złości, frustracje, wszelkie niedostosowania do warunków środowiskowych można łagodzić poprzez rysunek.
☺ Dzięki rysunkowi dziecko może wyrazić swój stosunek do otoczenia, swój sposób myślenia o ty co je dotyka.
☺ Malując czy rysując dziecko jest w stanie nawiązać kontakt z otaczającym je światem. Bawi się swoimi wzruszeniami, dlatego zamiast ogólnej wizji tego co pragnie zrealizować maluje szczegóły, które wywarły na nim największe wrażenie.
☺ Dziecko nie zawsze zamierza przedstawić coś w rysunku, niekiedy znajduje przyjemność w wypełnianiu białego arkusza kolorem. Odnosi się to szczególnie do najmłodszych, których rysunek jest bardzo rzadko wyrazem jakiegoś zamiaru lub sprecyzowanego uczucia. W większości przypadków chodzi o zabawę w doświadczenie, w której dziecko tworzy przypadkowe kształty.
☺ Rysowanie jest łatwym i przyjemnym sposobem uzyskania przez dorosłego wielu różnych informacji o dziecku.
☺ Wypowiadając się artystycznie w sposób charakterystyczny dla swojego poziomu rozwojowego, dziecko uczy się niezależności myślenia i sposobu wyrażania swoich sądów.
☺ Dzieci, zwłaszcza młodsze powinny mieć do dyspozycji jak największe formaty, mogą to być nie tylko kartki z bloku ale i szary papier, gazety, kartony ( małe i wielkie).
☺ Rysowanie, malowanie, lepienie czy wycinanie usprawnia rękę dziecka. Pewność kreski i wyćwiczenie ruchów ręki są ważne ze względu na naukę pisania, która sprawia wiele trudności z powodu wymaganej precyzji i koordynacji ruchów.
☺ Aktywność plastyczna rozwija poczucie estetyki, zwłaszcza wtedy gdy pozwalamy korzystać dziecku z różnorodnych materiałów, tworzyw przyborów i narzędzi.
☺ Plastyka przyczynia się do rozwoju indywidualności, umożliwiając jednocześnie kontakt z bogactwem tworzywa, różnorodnością form i kształtów, wielością barw. Pobudzając te aktywność, pozwalamy dziecku wszechstronnie się rozwijać.
KILKA RAD
By uniknąć zniszczenia przedmiotów przez poplamienie, pocięcie, zabrudzenie plasteliną ustalamy z dzieckiem stałe, łatwe do uprzątnięcia miejsce, gdzie będzie mogło ,,tworzyć” ( najlepiej stół w kuchni).
Do malowanie, klejenia czy lepienia z plasteliny przeznaczamy specjalną podkładkę, ( np. tackę pod talerze, okładkę twardą z bloku rysunkowego).
Przyzwyczajamy dziecko do porządkowania po sobie ,,warsztatu” pracy, po jej zakończeniu.
Początkowo poświęcamy trochę czasu by przyzwyczaić dziecko do przestrzegania pewnych umów ( lepimy tylko na podkładce, wycinamy nad tacką itp. Będąc przy tym bardzo konsekwentnym).
Przeznaczamy pudełko na przechowywanie prac dziecka by uniknąć bałaganu,( ponieważ aktywność twórcza jest bogata).
Na lodówce ( przy pomocy magnesów), można urządzić wystawkę ostatnio wykonanych prac.
Poproście by wasze dziecko opowiadało Wam o swoim rysunku czy innej pracy plastycznej; przekonacie się że o bogactwie ukrytej w nim treści.
Nie krytykujcie, rozmawiajcie, doradzajcie; poprzez rozmowę inspirujcie dziecko do wzbogacania treści rysunku, poszukiwania nowych pomysłów i rozwiązań . Rysunek dziecka to swoisty sposób komunikowania się, wyrażania własnych myśli, przeżyć, trudności, wiedzy o świecie.