Przedmiotem DO jest: proces nauczania i uczenia się, organizowany w sposób świadomy, systematyczny i planowy, a także czynniki, które wywołują ten proce, warunki, w których on przebiega

Dekalog współczesnego dydaktyka: - terminologia i metodologia, cele kształcenia, treści kształcenia, proces nauczania-uczenia się, zasady kształcenia, metody kształcenia, formy organizacyjne, środki dydaktyczne, systemy dydaktyczne, osiągnięcia i niepowodzenia szkolne

Zadania DO: opis i analiza elementów składających się na przedmiot badań dydaktycznych, wykrywanie prawidłowości rządzących procesem nauczania - uczenia się, ustalanie norm postępowania dydaktycznego; Funkcje DO: 1. funkcja teoretyczna ( poznawcza) o charakterze diagnostycznym - co jest i jak jest?, o charakterze prognostycznym - jak będzie i jak powinno być 2. funkcja praktyczna- gdy proponuje konkretne metody podnoszące efektywność działań

Herbart - ojciec nowożytnej dydaktyki jako nauki; oprac. teoretyczne podstawy dydaktyki, czyniąc z niej spoistą wewnętrznie teorię nauczania wychowującego, podporządkowaną pedagogice.

Nauki społeczne: filozofia, PEDAGOGIKA, socjologia;

Pedagogika dzieli się na: pedagogikę ogólną, teorię wychowania, hist. wychowania oraz dydaktykę ogólną (podział na dydaktyki szczegółowe); Dydaktyki szczegółowe (przedmiotowe): metodyka nauczania poszczególnych przedmiotów na wszystkich szczeblach kształcenia. Subdyscypliny: - dydaktyka szkoły wyższej, medyczna, wojskowa, ontodydaktyka (zajmuje się teoriami doboru treści kształcenia), neurodydaktyka (bada możliwości mózgu w procesie kształcenia)

Teoria ogniw Okonia:

  1. nauczyciel- uświadamianie uczniom celów i zadań dydaktycznych; uczniowie: motywacja

  2. n- zaznajamianie z nowymi treściami, u - poznawanie nowych treści

  3. n- kierowanie procesem nabywania, kształtowania pojęć; u- opanowywanie pojęć i sądów ogólnych

  4. n -utrwalanie wiadomości ; u- systematyzowanie wiedzy

  5. n- kształtowanie umiejętności, u -nabywanie umiejętności poprzez ćw.

  6. n- wiązanie teorii z praktyką, u - różnorodne ćwiczenia

  7. n- kontrola i ocena wyników kształcenia, u - samokontrola i samoocena

Definicja uczenia się: Nawroczyński- to proces aktywnego nabywania wiadomości, Baley- proces którego produktem jest wiedza, Sośnicki - proces poznawania rzeczywistości, zmysłowy, przebiegający w trzech ogniwach > myślenia, spostrzegania i działania; Bandura- proces dokonujący się poprzez przekazywanie doświadczeń,; Okoń - proces, w którym na podstawie poznania, doświadczenia ćwiczenia, powstają nowe formy zachowania i działania lub zmieniają się dotychczasowe; Kupisiewicz - aktywne nabywanie wiadomości, umiejętności i nawyki

Procesualny charakter nauczania - uczenia się:

-planowość, ciągłość, dynamizm, systematyczność, wewnętrzna spoistość, świadoma organizacja

Współczesne teorie uczenia się:

  1. filozoficzne: przechodzenie od nieznanego do znanego, poznanie rzeczywistości przez dokładniejsze odzwierciedlanie jej w świadomości, przebiega na 3 płaszczyznach: zmysłowej, umysłowej i praktycznej

  2. cybernetyczne: nauczyciel przekazuje informacje, uczeń przetwarza je, uczenie się przebiega w układzie i polega na przejmowaniu informacji, regulacji tych procesów za pomocą sprzężenia zwrotnego

  3. socjologiczne: uczenie przebiega dzięki temu, że przebywamy w grupie, proces ten zachodzi dzięki interakcjom, komunikacji

Przedmiotem DO jest: proces nauczania i uczenia się, organizowany w sposób świadomy, systematyczny i planowy, a także czynniki, które wywołują ten proce, warunki, w których on przebiega

Dekalog współczesnego dydaktyka: - terminologia i metodologia, cele kształcenia, treści kształcenia, proces nauczania-uczenia się, zasady kształcenia, metody kształcenia, formy organizacyjne, środki dydaktyczne, systemy dydaktyczne, osiągnięcia i niepowodzenia szkolne

Zadania DO: opis i analiza elementów składających się na przedmiot badań dydaktycznych, wykrywanie prawidłowości rządzących procesem nauczania - uczenia się, ustalanie norm postępowania dydaktycznego; Funkcje DO: 1. funkcja teoretyczna ( poznawcza) o charakterze diagnostycznym - co jest i jak jest?, o charakterze prognostycznym - jak będzie i jak powinno być 2. funkcja praktyczna- gdy proponuje konkretne metody podnoszące efektywność działań

Herbart - ojciec nowożytnej dydaktyki jako nauki; oprac. teoretyczne podstawy dydaktyki, czyniąc z niej spoistą wewnętrznie teorię nauczania wychowującego, podporządkowaną pedagogice.

Nauki społeczne: filozofia, PEDAGOGIKA, socjologia;

Pedagogika dzieli się na: pedagogikę ogólną, teorię wychowania, hist. wychowania oraz dydaktykę ogólną (podział na dydaktyki szczegółowe); Dydaktyki szczegółowe (przedmiotowe): metodyka nauczania poszczególnych przedmiotów na wszystkich szczeblach kształcenia. Subdyscypliny: - dydaktyka szkoły wyższej, medyczna, wojskowa, ontodydaktyka (zajmuje się teoriami doboru treści kształcenia), neurodydaktyka (bada możliwości mózgu w procesie kształcenia)

Teoria ogniw Okonia:

  1. nauczyciel- uświadamianie uczniom celów i zadań dydaktycznych; uczniowie: motywacja

  2. n- zaznajamianie z nowymi treściami, u - poznawanie nowych treści

  3. n- kierowanie procesem nabywania, kształtowania pojęć; u- opanowywanie pojęć i sądów ogólnych

  4. n -utrwalanie wiadomości ; u- systematyzowanie wiedzy

  5. n- kształtowanie umiejętności, u -nabywanie umiejętności poprzez ćw.

  6. n- wiązanie teorii z praktyką, u - różnorodne ćwiczenia

  7. n- kontrola i ocena wyników kształcenia, u - samokontrola i samoocena

Definicja uczenia się: Nawroczyński- to proces aktywnego nabywania wiadomości, Baley- proces którego produktem jest wiedza, Sośnicki - proces poznawania rzeczywistości, zmysłowy, przebiegający w trzech ogniwach > myślenia, spostrzegania i działania; Bandura- proces dokonujący się poprzez przekazywanie doświadczeń,; Okoń - proces, w którym na podstawie poznania, doświadczenia ćwiczenia, powstają nowe formy zachowania i działania lub zmieniają się dotychczasowe; Kupisiewicz - aktywne nabywanie wiadomości, umiejętności i nawyki

Procesualny charakter nauczania - uczenia się:

-planowość, ciągłość, dynamizm, systematyczność, wewnętrzna spoistość, świadoma organizacja

Współczesne teorie uczenia się:

  1. filozoficzne: przechodzenie od nieznanego do znanego, poznanie rzeczywistości przez dokładniejsze odzwierciedlanie jej w świadomości, przebiega na 3 płaszczyznach: zmysłowej, umysłowej i praktycznej

  2. cybernetyczne: nauczyciel przekazuje informacje, uczeń przetwarza je, uczenie się przebiega w układzie i polega na przejmowaniu informacji, regulacji tych procesów za pomocą sprzężenia zwrotnego

  3. socjologiczne: uczenie przebiega dzięki temu, że przebywamy w grupie, proces ten zachodzi dzięki interakcjom, komunikacji

Przedmiotem DO jest: proces nauczania i uczenia się, organizowany w sposób świadomy, systematyczny i planowy, a także czynniki, które wywołują ten proce, warunki, w których on przebiega

Dekalog współczesnego dydaktyka: - terminologia i metodologia, cele kształcenia, treści kształcenia, proces nauczania-uczenia się, zasady kształcenia, metody kształcenia, formy organizacyjne, środki dydaktyczne, systemy dydaktyczne, osiągnięcia i niepowodzenia szkolne

Zadania DO: opis i analiza elementów składających się na przedmiot badań dydaktycznych, wykrywanie prawidłowości rządzących procesem nauczania - uczenia się, ustalanie norm postępowania dydaktycznego; Funkcje DO: 1. funkcja teoretyczna ( poznawcza) o charakterze diagnostycznym - co jest i jak jest?, o charakterze prognostycznym - jak będzie i jak powinno być 2. funkcja praktyczna- gdy proponuje konkretne metody podnoszące efektywność działań

Herbart - ojciec nowożytnej dydaktyki jako nauki; oprac. teoretyczne podstawy dydaktyki, czyniąc z niej spoistą wewnętrznie teorię nauczania wychowującego, podporządkowaną pedagogice.

Nauki społeczne: filozofia, PEDAGOGIKA, socjologia;

Pedagogika dzieli się na: pedagogikę ogólną, teorię wychowania, hist. wychowania oraz dydaktykę ogólną (podział na dydaktyki szczegółowe); Dydaktyki szczegółowe (przedmiotowe): metodyka nauczania poszczególnych przedmiotów na wszystkich szczeblach kształcenia. Subdyscypliny: - dydaktyka szkoły wyższej, medyczna, wojskowa, ontodydaktyka (zajmuje się teoriami doboru treści kształcenia), neurodydaktyka (bada możliwości mózgu w procesie kształcenia)

Teoria ogniw Okonia:

  1. nauczyciel- uświadamianie uczniom celów i zadań dydaktycznych; uczniowie: motywacja

  2. n- zaznajamianie z nowymi treściami, u - poznawanie nowych treści

  3. n- kierowanie procesem nabywania, kształtowania pojęć; u- opanowywanie pojęć i sądów ogólnych

  4. n -utrwalanie wiadomości ; u- systematyzowanie wiedzy

  5. n- kształtowanie umiejętności, u -nabywanie umiejętności poprzez ćw.

  6. n- wiązanie teorii z praktyką, u - różnorodne ćwiczenia

  7. n- kontrola i ocena wyników kształcenia, u - samokontrola i samoocena

Definicja uczenia się: Nawroczyński- to proces aktywnego nabywania wiadomości, Baley- proces którego produktem jest wiedza, Sośnicki - proces poznawania rzeczywistości, zmysłowy, przebiegający w trzech ogniwach > myślenia, spostrzegania i działania; Bandura- proces dokonujący się poprzez przekazywanie doświadczeń,; Okoń - proces, w którym na podstawie poznania, doświadczenia ćwiczenia, powstają nowe formy zachowania i działania lub zmieniają się dotychczasowe; Kupisiewicz - aktywne nabywanie wiadomości, umiejętności i nawyki

Procesualny charakter nauczania - uczenia się:

-planowość, ciągłość, dynamizm, systematyczność, wewnętrzna spoistość, świadoma organizacja

Współczesne teorie uczenia się:

  1. filozoficzne: przechodzenie od nieznanego do znanego, poznanie rzeczywistości przez dokładniejsze odzwierciedlanie jej w świadomości, przebiega na 3 płaszczyznach: zmysłowej, umysłowej i praktycznej

  2. cybernetyczne: nauczyciel przekazuje informacje, uczeń przetwarza je, uczenie się przebiega w układzie i polega na przejmowaniu informacji, regulacji tych procesów za pomocą sprzężenia zwrotnego

  3. socjologiczne: uczenie przebiega dzięki temu, że przebywamy w grupie, proces ten zachodzi dzięki interakcjom, komunikacji