Braszka Andrzej
Grzelak Krzysztof
Grupa III MAa
Temat: Presostaty.
1.Wiadomości teoretyczne.
Presostaty niskiego ciśnienia (minimalne). Zawdzięczają one swą nazwę podłączaniu do przewodu ssawnego. Są one stosowane zarówno w urządzeniach handlowych, jak i przemysłowych.
Szczególnie wygodne jest stosowanie presostatu niskiego ciśnienia w urządzeniach wielokomorowych, gdyż wtedy regulator ten wyłącza urządzenie chłodnicze zależnie od najniższego ciśnienia panującego w przewodzie ssawnym, a niezależnie od ilości przyłączonych parowników. Dlatego regulatory te są nazywane również presostatami minimalnymi. Presostat niskiego ciśnienia można zainstalować bezpośrednio przy sprężarce. Dzięki temu przewód doprowadzający ciśnienie do presostatu jest krótki. Również przewody elektryczne do silnika są wtedy krótkie.
Presostaty niskiego ciśnienia nie mogą być stosowane wtedy, gdy parownik jest zasilany przez kapilarę. W czasie postoju bowiem, wskutek wyrównywania ciśnień poprzez kapilarę, ciśnienie po stronie ssawnej wzrosłoby, co spowodowałoby ponowne uruchomienie urządzenia przez presostat. W rezultacie urządzenie byłoby praktycznie stale w ruchu. Presostaty niskiego ciśnienia nie mogą być również stosowane z automatycznymi zaworami regulacyjnymi, które, jak wiemy, utrzymują w parowniku stałą temperaturę, a więc i stałe ciśnienie, gdy tymczasem do wyłączania i włączania presostatów potrzebna jest zmiana ciśnienia w pewnych granicach.
Presostaty niskiego ciśnienia mają dwie właściwości, o których należy zawsze pamiętać:
l. W przypadku pęknięcia mieszka w presostacie może nastąpić utrata czynnika chłodniczego, co trudno zauważyć, szczególnie gdy jest bezwonny.
2. W razie nieszczelnych zaworów sprężarki, mogą wystąpić krótkie cykle pracy, tzn. włączanie i wyłączanie urządzenia chłodniczego. Po wyłączeniu urządzenia przez presostat, czynnik chłodniczy przepływa przez nieszczelne zawory na stronę niskiego ciśnienia. Powoduje to zadziałanie presostatu i uruchomienie urządzenia. Natychmiast jednak sprężarka obniża ciśnienie, mieszek kurczy się i presostat znów zatrzymuje urządzenie chłodnicze. Opisany przebieg powtarza się dopóty, dopóki nie zostanie skasowana nieszczelność zaworów.
Presostaty wysokiego ciśnienia (maksymalne). Różnią się one od presostatów niskiego ciśnienia tym, że są dostosowane do pracy pod wyższym ciśnieniem, gdyż podłącza się je do strony tłocznej . Styki rozwierają się z chwilą, gdy zostaje osiągnięte maksymalne dopuszczalne ciśnienie; stąd pochodzi nazwa presostat maksymalny.
Zadaniem presostatu maksymalnego jest zatrzymanie sprężarki, aby nie dopuścić do nadmiernego obciążenia.
Presostat maksymalny jest często umieszczany we wspólnej obudowie z presostatem minimalnym i wówczas podłącza się go tak, jak na rys. 133c.
Stosowanie presostatów maksymalnych jest szczególnie wskazane w urządzeniach chłodniczych, w których skraplacz jest chłodzony wodą, ponieważ w razie przerwy w dopływie wody, temperatura i ciśnienie mogłoby nadmiernie wzrosnąć, do czego nie dopuści presostat maksymalny.
Presostaty maksymalne często są wyposażane w urządzenia blokujące, uniemożliwiające automatyczne uruchomienie urządzenia chłodniczego z chwilą powrotu ciśnienia do wartości włączania. Zmusza to obsługę do usunięcia przyczyny nadmiernego wzrostu ciśnienia.
Presostaty różnicowe. W przypadku zaniku smarowania przy smarowaniu ciśnieniowym sprężarka uległaby uszkodzeniu. Aby temu zapobiec należy ją wyłączyć gdy podczas pracy ciśnienie oleju zanika lub gdy podczas rozruchu pompa olejowa trwale nie daje wymaganego ciśnienia. Zadanie to spełnia presostat różnicowy. Ma on dwa przeciwdziałające mieszki. Jeden jest połączony z przewodem tłocznym pompy oleju sprężarki, drugi zaś — ze swobodną przestrzenią skrzyni korbowej sprężarki (rys. 134). Dzięki temu presostat działa w zależności od różnicy ciśnienia oleju i ciśnienia panującego w skrzyni korbowej. Jeżeli ta różnica jest za mała, wówczas warunki smarowania są złe i wtedy następuje wyłączenie sprężarki z pracy. Aby jednak nie następowało wyłączenie sprężarki, gdy spadek ciśnienia jest przejściowy, presostat różnicowy ma wbudowany cieplny przekaźnik czasowy, który powoduje, że dopiero po upływie kilkudziesięciu sekund sprężarka zostaje wyłączona. Przekaźnik ten opóźnia rozruch sprężarki, aby umożliwić osiągnięcie właściwego ciśnienia smarowania.
Różnica ciśnień może ulec zmianie na skutek: braku oleju, zalania sprężarki ciekłym czynnikiem i jego odparowania w przewodzie ssawnym układu olejowego, złego wyregulowania zaworu przelewowego, zabrudzenia filtra olejowego.
2.Ustawienie presostatu niskiego ciśnienia.
Presostat niskiego ciśnienia należy do grupy automatyki dwupołożeniowej. To znaczy, że posiada dwie nastawy ciśnień pstart - przy którym uruchamia sprężarkę oraz pstop - sprężarkę zatrzymuje. Między tymi ustawieniami występuje różnica ciśnień charakterystyczna dla regulacji dwupołożeniowej.
Od poprawnego doboru tych wielkości zależy utrzymanie założonych temperatur przy jednocześnie prawidłowej pracy układu. Wyłączenie sprężarki powinno nastąpić wtedy, gdy ciśnienie ssania (ciśnieniem parowania) zaczyna się obniżać w stosunku do ustawionego ciśnienia. Ciśnienie zatrzymania jest to ciśnienie nasycenia odpowiadające temperaturze Nasycenia pomniejszonej o t=10-15 deg.
Zatem:
pstop = po[to = tnas-(12-15)] [Mpa]
Natomiast określenie ciśnienia uruchomienia sprężarki musi być dokonywane w oparciu o znajomość zjawisk zachodzących w układzie podczas jego postoju. Zjawiska te nie mogą być jednoznacznie określone więc możliwe jest to tylko podanie zakresu wartości ciśnień. Start sprężarki jest ustawiany w drodze doświadczeń i obserwacji pracy układu.
pstart = po[to = tkon nas-(2-8)] [Mpa]
Przykładowe obliczenia:
Dane:
Czynnik: R22
tkom=-28 oC
pstop = po[to = -28-12)] = 0,105 [Mpa]
pstart = po[to = -28-2)] = 0,1634 [Mpa]
Różnica ciśnień wynosi 0,06 Mpa
Wnioski:
Odpowiednie ustawienie presostatu niskiego ciśnienia oceniane jest podczas pracy układu poprzez otrzymanie właściwych temperatur w komorach o niższych temperaturach i prawidłowy cykl pracy sprężarki wyróżniony ilością uruchomień w czasie jednej godziny.