4724

Objawy zaburzenia rozwoju ruchowego
Zaburzenia w zakresie rozwoju sprawności ruchowej są uważane przez wielu badaczy za charakterystyczne dla zespołu nadpobudliwości. Zaburzenia rozwoju ruchowego powodują obniżenie sprawności manualnej, która przejawia się w małej precyzji dłoni i palców, w wolnym tempie wykonywania poszczególnych czynności. Rzutuje to na pismo od strony graficznej. Pismo jest brzydkie, litery nie mieszczą się w liniaturze, nie łączą się ze sobą. Podobna sytuacja dotyczy rysunków, w których przeważają linie proste. Dzieci wykonują zbyt duży lub zbyt mały nacisk ołówka. Przy ogólnej niskiej sprawności ruchowej występują trudności w wykonywaniu wszelkich ćwiczeń na lekcjach wychowania fizycznego. Pojawiają się bariery przy majsterkowaniu, szyciu, wycinaniu, kreśleniu i lepieniu. Dzieci nadpobudliwe przejawiające wyraźne zaburzenia sprawności ruchowej rąk mają kłopoty z utrzymaniem prawidłowego poziomu graficznego pisma. Niektóre dzieci mogą charakteryzować się zaburzeniami procesu lateralizacji. W początkach nauki pisania, głównie w przypadkach lateralizacji skrzyżowanej, może występować pismo lustrzane, odwracanie pojedynczych liter, cyfr, zmiana ich kolejności, aż po opuszczanie końcówek słów czy całych wyrazów. Zaburzenie tego procesu powoduje też wolne tempo czytania. Dziecko często opuszcza cały wiersz w czytanym tekście. Występują trudności w orientacji na mapie i planach, w odróżnianiu stron ciała. Zdarza się, że dzieci nadpobudliwe przejawiają zaburzenia orientacji przestrzennej. Powodują one trudności ze zrozumieniem sytuacji na obrazku, w przyswajaniu pojęć w zakresie stosunków przestrzennych: nad-obok, na ukos, prawo, lewo, itp. W rysunkach następuje zakłócenie stosunków przestrzennych oraz proporcji elementów. Uczniowie mylą znaki graficzne różniące się położeniem, np. u-n, b-p, 8-3. W czytaniu przestawiają litery oraz całe cząstki wyrazowe wskutek mylenia kierunków. Często pojawia się tzw. przeskakiwanie linijek druku przy czytaniu.
Dzieci, u których psycholog stwierdza poważny stopień deficytów fragmentarycznych, powinny być reedukowane przez osobę fachową. Rodzice nie są specjalistami w tej materii. Gorsze wyniki w nauce dziecka nadpobudliwego, a przy tym nieharmonijnie rozwiniętego, są oni skłonni kłaść na karb jego lenistwa, niechęci do nauki, wysiłku, niestaranności, nie dostrzegają właściwej przyczyny kłopotów. Dlatego tak ważna jest trafna diagnoza przyczyn trudności szkolnych dziecka, tym bardziej, że towarzyszą nadpobudliwości psychoruchowej zaburzenia zachowania w domu i w szkole, w relacjach uczeń - rówieśnicy, nauczyciel - uczeń.

Dlatego lekturę trzeba im podzielić na krótsze fragmenty. Ułatwi im to zdecydowanie zrozumienie tekstu. W związku z tym, że ADHD łączy się z zaburzoną motorykę rąk, dzieciom z tym schorzeniem należy dawać więcej czasu na wykonanie pracy pisemnej. Nie należy też krytykować ich brzydkiego pisma, czy błędów przy przepisywaniu. Aby poprawić motorykę rąk, dzieci z ADHD powinny każdego dnia pisać w ramach pracy domowej krótkie ćwiczenia graficzne w postaci przepisywania tekstu z książki lub pisania ze słuchu. Dziecko z ADHD należy też zachęcać do majsterkowania, rysowania, malowania, wycinania. Jeśli małego ucznia z ADHD otoczy się odpowiednią opieką, będzie chodził do szkoły z przyjemnością i odnosił w niej sukcesy.