W swoich rozważaniach chciałabym się skupić na aspekcie każdego człowieka jakim jest duchowość a inaczej mówiąc kwestia wyznania. Większość z nas jeśli nie każdy rodzi się i zostaje wychowany w duchu jakiejś religii. Zostajemy poddanymi jakichś obrzędów, tradycji i rytuałów. Nasi rodzice wpajają nam zasady obowiązujące w danym wyznaniu religijnym bo tak sami zostali wychowani i jest to swego rodzaju tradycja, że teraz oni przekazują ją swoim dzieciom. Ale chciałabym zwrócić tu uwage nie na sam fakt dziedziczenia samego wyznania ponieważ można zostać wyznawcą jakiejś religii dobrowolnie po przyłączeniu się (jak to ma miejsce np. w przypadku Świadków Jehowy) a bardziej na kwestii przemocy symbolicznej jakiej są poddawani członkowie różnego rodzaju ugrupowań religijnych. Zwróćmy chociaż uwagę na organizacje religijną jaką są Świadkowie Jehowy. Jest to dość specyficzna i bardzo zamknięta społeczność, która trzyma na dystans uczestnictwo w instytucjach zorganizowanego społeczeństwa. Wręcz niechęć do pełnienia pewnych ról społecznych. Władza symboliczna w tej społeczności sięga praktycznie każdej dziedziny życia owych członków. Mało kto wie, że złamanie jakiejkolwiek najmniejszej chociażby zasady podanej przez „guru” owego ugrupowania niesie za sobą bardzo przykre konsekwencje. Wyznawcy są poddawani przemocy symbolicznej chociażby w kwestii nieprzyjmowania transfuzji krwi, nieobchodzenia urodzin, imienin, świąt, odmowy pełnienia służby wojskowej. Najmniejszy sprzeciw od norm i wytycznych grozi wykluczeniem ze społeczności. A sam fakt wykluczenia nie daje wolności a wręcz przeciwnie prowadzi do wyobcowania i samotności gdyż osoba wykluczona jest traktowana jak „trędowata”. Wyznawcy są przeświadczeni, że żyją w swego rodzaju raju duchowym i wręcz zostali wybrani spośród społeczeństwa przez co czują się wyjątkowi i są o tym upewniani.
Wyznawcy tej religii są podawani przemocy symbolicznej na co dzień i pod otoczką lojalności wobec Boga.
Ciężko powiedzieć czy jest druga organizacja religijna, która wywiera tak silny wpływ na życie swoich poddanych.
Chociaż ostatnio mój kolega w Boże Ciało pisze mi, że nie chciał iść z rodzicami do kościoła i na procesje bo wydaje mu się to „głupie i pokazowe” wtedy rodzice używając swojej władzy powiedzieli mu, że ma iść bo inaczej nie dostanie tego czy owego. Kolega jest całkowicie na razie na utrzymaniu rodziców bo studiuje dziennie i rodzice wiedzą o tym, że jest od nich zależny wymuszają na nim pewnego rodzaju zachowania. Z jednej strony jest tu przemoc symboliczna ze strony rodziców tego kolegi, którzy wykorzystując swoją władze nad nim wymuszają na nim pewnego rodzaju zachowania a z drugiej strony przemoc symboliczna w postaci jakiegoś rodzaju obrzędu czy tradycji gdzie tym razem Kościół Katolicki wymusza na swoich wyznawcach zachowania się w dany dzień tak a tak.
W jednym i drugim wypadku wielu ludzi doprowadza to do depresji ponieważ tłumione pragnienie wolności i swobody poglądów nie może znaleźć ujścia.
Sam fakt przynależności do jakiegoś Kościoła jest swego rodzaju jarzmem jakie dźwiga człowiek.