ZASADY ŻYCIOWE SUWERENNEJ CAŁOŚCI
Model przejawiania się w formie istot jest zaprojektowany, by zbadać nowe pola wibracji instrumentami biologicznymi i przekształcić się poprzez ten proces odkryć w nowy poziom zrozumienia i przejawiania się jako Suwerenna Całość. Suwerenna Całość jest najpełniejszym przejawianiem się istotowego modelu w obrębie czasowo-przestrzennych wszechświatów i najwyraźniej demonstruje w nich możliwości Źródła Inteligencji. Jest również naturalnym stanem istnienia istoty, która przekroczyła ewolucyjno-zbawicielski model egzystencji i przemieściła się z (wymiaru) kontrolujących aspektów Hierarchii dzięki pełnej aktywizacji zawartych w sobie Kodów Źródłowych. To jest poziom możliwości, który został "zasiany" wewnątrz istotowego modelu przejawiania się, kiedy ten został poczęty przez Pierwszego Stwórcę. Wszystkie istnienia - istoty wewnątrz czaso-przestrzennych wszechświatów - są na różnych stadiach doświadczenia przekształcania i każda ma przeznaczone osiągnąć poziom Suwerennej Całości, gdy tylko zostaną zaktywizowane w pełni jej Kody Źródłowe.
Doświadczenie przekształcenia udowadnia, że istotowy model przejawiania się gwarantuje bezpośredni dostęp do informacji Źródła Inteligencji i że informacja Pierwszego Stwórcy jest odkrywana w granicach poziomu istnienia Suwerennej Całości. Innymi słowy, człowiek jako narzędzie-instrument, w pełni swoich możliwości biologicznych, mentalnych i emocjonalnych nie jest składem Kodów Źródłowych istot. Człowiek jako narzędzie-instrument nie jest w stanie sięgnąć i zgromadzić tej wyzwalającej informacji, tej wspaniałej wolności, by dostąpić Wszystkiego Co Jest. To istota jest zarówno schronieniem, jak i instrumentem dostępu, aktywizacją Kodów Źródłowych, co pozwala manifestować się doświadczeniu transformacji dzięki integracji człowieka jako narzędzia i Suwerennej Całości.
Doświadczenie przekształcenia składa się z uświadomienia, że spostrzegana rzeczywistość jest Rzeczywistością Źródła uosobioną w formę indywidualnego wyboru. Dlatego Rzeczywistość Źródła i niezależna rzeczywistość stają się nierozdzielne jak wiatr i powietrze. To zjednoczenie jest uświadamiane jedynie dzięki doświadczeniu przekształcenia, które jest niepodobne do czegokolwiek znanego w ramach wszechświatów czasowo-przestrzennych.
Byli tacy na Terze-Ziemi, którzy doświadczyli płytkiego oddechu wiatru z tej pełnej mocy burzy. Niektórzy nazywają to podniesieniem - wniebowstąpieniem, inni przypisują takie określenia, jak: iluminacja, wizja, oświecenie, nirwana i świadomość kosmiczna. Podczas gdy te doświadczenia są według ludzkich standardów głębokie - przejmujące, to są jedynie początkowe wzruszenia Suwerennej Całości, stającej się coraz bardziej biegłą w poruszaniu i budzeniu odległych krańców swojej egzystencji. To, co większość gatunku definiuje jako ostateczne szczęście, jest zaledwie odbiciem westchnienia Suwerennej Całości mającym zachęcić do wejrzenia wewnątrz siebie w poszukiwaniu korzeni istnienia i do zjednoczenia z tą bezgraniczną i pozbawioną kształtu inteligencją, która wszystko przenika.
Doświadczenie transformacji jest daleko poza skalą ludzkich dramatów, bardzo podobnie jak gwiazdy na niebie są poza dotykiem Terry-Ziemi. Możesz obserwować gwiazdy swoimi ludzkimi oczami, ale nigdy nie dotkniesz ich swoimi ludzkimi rękami. Podobnie, możesz niejasno przewidywać doświadczenie transformacji ludzkim instrumentem, ale nie możesz go doświadczyć tym instrumentem. Dostępne jest ono jedynie przez pełnię (całość) istoty, tylko w pełni mogą istnieć Kody Źródłowe i ich pozostałe kontynuacje spostrzegania Rzeczywistości Źródła. Zaprawdę uzyskuje się tę pełnię, gdy indywidualna świadomość jest oddzielona od czasu i jest w stanie ujrzeć swą egzystencję w bezczasowości.
Jednak ludzki instrument ma kluczowe znaczenie w ułatwianiu doświadczenia transformacji i powodowaniu, że mające formę tożsamości - niczym w metamorfozie - integrują się w Suwerenną Całość. Jest to następny etap postrzegania i przejawiania się dla istotowego modelu, i ma miejsce, gdy istota projektuje swoją rzeczywistość z zasad życiowych, które są symboliczne dla Rzeczywistości Źródła, w odróżnieniu do rzeczywistości zewnętrznego źródła, która jest związana z ewolucyjno-zbawicielskim modelem egzystencji.
Te zasady życiowe są matrycami służącymi Inteligencji Źródła do tworzenia. Są zaprojektowane, by tworzyć rzeczywistość z perspektywy Suwerennej Całości i przyśpieszać jej manifestacje wewnątrz tych pól wibracji, które do tej pory ją odrzucały. Są to zasady konstruujące okoliczności dla integracji tożsamości istot posiadających formę i bez niej. Są one pomostem, który sprawia, że ludzki instrument - z całym swoim nietkniętym składem - może doświadczać postrzegania całości Suwerennej Całości.
Z czasem, gdy ludzki instrument staje się coraz bardziej czuły na Inteligencję Źródła, będzie dążył w kierunku zasad życiowych, które symbolicznie wyrażają zasady tworzenia Pierwszego Stwórcy. Istnieje szeroki zakres ekspresji, mogący wywoływać doświadczenie transformacji Suwerennej Całości i wyzwalać istotę z warunków czaso-przestrzeni i zewnętrznej kontroli. O tyle, o ile ekspresja może się zmieniać, jej intencja jest dość szczegółowo zdefiniowana jako zamiar rozwinięcia się w stan zjednoczenia, po czym ludzki instrument staje się coraz bardziej dopasowany do perspektywy Suwerennej Całości.
Są trzy szczegółowe zasady życia, które przyśpieszają doświadczenie transformacji i pomagają w zrównaniu ludzkiego instrumentu z perspektywą Suwerennej Całości. Oto one:
1) związek z wszechświatem przez wdzięczność
2) postrzeganie Źródła we wszystkich rzeczach
3) doładowywanie życia (wspieranie życia).
Kiedy jednostki stosują te zasady, ich doświadczenie życiowe ujawnia głębsze znaczenie w pozornie przypadkowych zdarzeniach - zarówno w kontekście uniwersalnym jak i osobistym.
Związek z Wszechświatem przez Wdzięczność
Jest to zasada, że Wszechświat Całości przedstawia zespołową inteligencję, która może być uosobiona jako pojedyncze Uniwersalne Istnienie. I tak w tym modelu analizy są tylko dwa istnienia w całym kosmosie: istnienie indywidualne i Istnienie Uniwersalne. O tyle, o ile jednostka jest wrażliwa na bodźce i nieustannie zmienia się, by przystosować się do nowych informacji, tak i Istnienie Uniwersalne, które jest dynamicznym i żywym potencjałem energii i doświadczeń z nim połączonych, i tak dobrze znanym jak osobowość i zachowanie przyjaciela.
Istnienie Uniwersalne jest wrażliwe na jednostkę i jej spostrzeżenia i wrażenia. Jest jak złożona omni-osobowość, nasycona Źródłem Inteligencji i odpowiadająca na spostrzeżenia jednostki, podobnie jak płaszczyzna wody odbija obraz, który ją ocienia. Każdy w ludzkim instrumencie jest naprawdę w swoim rdzeniu suwerenną istotą, która może przekształcić ludzki instrument w instrument Suwerennej Całości. Jednakże to przekształcenie jest zależne od tego, czy jednostka wybiera projektowanie obrazu Suwerennej Całości na "zwierciadło" Uniwersalnego Istnienia, czy też projektowanie mniejszego obrazu, który jest spaczeniem swego prawdziwego stanu istnienia.
Zasada związku z wszechświatem przez wdzięczność połączona jest głównie ze świadomym projektowaniem czyjegoś obrazu siebie poprzez uznanie wartości podtrzymującego, wspierającego "zwierciadła" Uniwersalnej Istoty. Innymi słowy, Uniwersalna Istota jest partnerem w kształtowaniu przejawiania się rzeczywistości w czyimś życiu. Rzeczywistość jest wewnętrznym procesem kreacji zupełnie wolnym od zewnętrznej kontroli i warunków, jeżeli jednostka projektuje niepodległy obraz na lustrze Uniwersalnej Istoty.
Ten proces jest wymianą wspierającej energii od jednostki do Uniwersalnej Istoty i ta energia jest najlepiej użytkowana przez docenienie, jak doskonale i właściwie pojawia się - wydarza wymiana w każdym momencie Życia. Gdy jednostka jest świadoma (albo przynajmniej zainteresowana byciem świadomą) tego, jak doskonale Uniwersalna Istota wspiera - podtrzymuje rzeczywistość niezależnej jednostki, ma miejsce naturalne i pełne mocy poczucie wdzięczności, które płynie od jednostki do Uniwersalnego Istnienia. To właśnie źródło wdzięczności otwiera kanał wsparcia między Uniwersalną Istotą a jednostką i ustanawia współpracę w celu transformacji ludzkiego instrumentu w przejawianie się Suwerennej Całości.
To głównie wdzięczność - która tłumaczy jak działa wewnętrzna relacja między jednostką i Uniwersalną Istotą - otwiera ludzki instrument na jego związek z niezależną istotą i na jego ostateczną transformację w stan spostrzegania i ekspresji Suwerennej Całości. Związek jednostki z Uniwersalną Istotą jest niezbędny w doskonaleniu się i kształceniu, ponieważ bardziej niż cokolwiek innego determinuje to, jak jednostka jest przyjmowana przez miliardy form i manifestacji życia.
Kiedy jednostka akceptuje zmiany w suwerennej rzeczywistości jako zmieniająca się osoba Uniwersalnego Istnienia, żyje w większej harmonii ze swoim życiem. Życie staje się wymianą energii pomiędzy jednostką i Uniwersalnym Istnieniem, co pozwala na swobodną grę - rozgrywać (życie) bez osądzania i doświadczać (je) bez lęku. To jest podstawowe znaczenie bezwarunkowej miłości: doświadczać życia we wszystkich jego manifestacjach jako pojedyncza, zjednoczona inteligencja, co dokładnie odpowiada zaprojektowanemu obrazowi ludzkiego instrumentu.
To z powodu projektowania przez ludzki instrument wdzięczności na Uniwersalne Istnienie, bez względu na okoliczności i warunki życie staje się coraz bardziej wspierające w procesie otwierania ludzkiego instrumentu, by aktywować jego Kody Źródłowe i żyć życiem wewnątrz struktury całościowego modelu przejawiania się. Poczucie wdzięczności powiązane z mentalną koncepcją doceniania jest wyrażone jak niewidzialna wiadomość - przesłanie we wszystkich kierunkach i przez cały czas. Ten szczególny kontekst wdzięczności do Uniwersalnego Istnienia jest górującym motywem, kryjącym się we wszystkich formach ekspresji, do których dąży ludzki instrument.
Każdy oddech, każde słowo, każde dotknięcie, każda myśl, każda (czyniona) rzecz jest skoncentrowana na wyrażaniu tego poczucia wdzięczności. Wdzięczności, że osobnik jest suwerenny i wspierany przez Uniwersalne Istnienie, które przejawia się przez wszystkie formy i manifestacje inteligencji z jedynie obiektywnym tworzeniem idealnej rzeczywistości, by aktywować Kody Źródłowe jednostki i przekształcić ludzki instrument i istotę w Suwerenną Całość. Jest to ten specyficzny rodzaj wdzięczności, która przyśpiesza aktywację Kodów Źródłowych i ich specjalną właściwość do łączenia zasadniczo odmiennych komponentów ludzkiego instrumentu i istoty, i przekształcenia ich w stan postrzegania i ekspresji Suwerennej Całości.
Czas jest jedynym czynnikiem, który zniekształca ten skądinąd jasny związek pomiędzy jednostką i Uniwersalnym Istnieniem. Czas ingeruje i tworzy otchłanie rozpaczy, beznadziejności i porzucenia. Jakkolwiek to właśnie te "otchłanie" często aktywizują Kody Źródłowe i ustanawiają bardziej osobisty i harmonijny związek z Uniwersalnym Istnieniem. Czas ustanawia - rozdziela doświadczenia, a to tworzy wątpienie w system sprawiedliwości, bezstronności i nadrzędność Uniwersalnego Istnienia. Z kolei to tworzy lęk, że wszechświat nie jest zwierciadłem, ale że raczej jest chaotyczną, kapryśną energią.
Kiedy ludzki instrument jest w jednym szeregu z Suwerenną Całością i żyje z tej perspektywy jako przejawiająca się rzeczywistość, to przyciąga naturalny stan harmonii. To niekoniecznie oznacza, że ludzki instrument nie ma problemów lub niewygód, to raczej oznacza postrzeganie, że jest integralny cel w tym, co życie objawia. Innymi słowy przez naturalną harmonię postrzegasz, że doświadczenie życiowe jest pełne znaczenia na obszarze, w którym stoisz w jednym szeregu z Suwerenną Całością i że twoja osobista rzeczywistość musi wypływać z tych obszarów wielowymiarowego wszechświata, ażeby tworzyć trwałą radość i wewnętrzny pokój.
Wdzięczność jest kluczowym przejawem miłości, która otwiera ludzki instrument na uznanie roli Uniwersalnego Istnienia i przedefiniowanie jego celu jako raczej wspierającego rozszerzenie niezależnej rzeczywistości niż kapryśnych kolei losu czy precyzyjnych reakcji mechanicznego, odłączonego wszechświata. Ustanawianie związku z Uniwersalnym Istnieniem za pośrednictwem wpływu wdzięczności przyciąga także doświadczenie życiowe, które jest przekształcające. Doświadczenie, które jest w pełni oddane odkrywaniu najgłębszego znaczenia życia i najbardziej twórczemu celowi.
Postrzeganie Źródła we Wszystkich Rzeczach
Jest to zasada, że Pierwszy Stwórca jest obecny we wszystkich rzeczywistościach poprzez wszystkie manifestacje energii. TO jest poprzetykane we wszystkich rzeczach jak mozaika, której części przylegają do tej samej ściany i dlatego są połączone. Jednakże to nie obraz jednoczy mozaikę, ale ściana, do której przylegają jego części. Podobnie, Pierwszy Stwórca maluje obraz tak różnorodny i najwidoczniej niepowiązany, że wydaje się nie być zjednoczenia. A jednak to nie zewnętrzne manifestacje jednoczą, to wewnętrzne centrum energii, na którym ułożone są różnorodne części, jednoczy wszystkie manifestacje.
To skupisko energii jest kolektywnym magazynem całego życia na wszystkich polach wibracji wewnątrz Wszechświata Całości. To Pierwszy Stwórca rozczłonkowuje SIEBIE na wszystkie formy dzięki projektowaniu SWEGO Źródła Inteligencji na wszystkie fragmenty życia. Zatem Źródło Inteligencji - działając jako rozszerzenie Pierwszego Stwórcy - jest energią jednoczącą, która jest "ścianą", do której przylegają wszystkie części mozaiki życia. Życie wypływa z jednego Źródła energii, które łączy wszystko ze Wszystkim i pojedyncze z Jednią.
Postrzeganie Źródła we Wszystkich Rzeczach jest zasadą, że wszystkie manifestacje życia niosą przejaw Pierwszego Stwórcy. Nie ma znaczenia, jak dalece została zniekształcona lub wypaczona energia jednocząca, można dostrzec Źródło. Ma miejsce dostrzeganie - uświadomienie sobie działania jednoczącej energii, nawet, gdy zewnętrzne manifestacje wydają się przypadkowe, zniekształcone, bez związku czy chaotyczne.
Kiedy wszystkie manifestacje życia są prawdziwie uświadomione (dostrzeżone) jako fragmenty przejawiania się Pierwszego Stwórcy, wibracja równości, która tkwi u podstaw wszystkich form życia, staje się dostrzegalna dla ludzkiego instrumentu. Ostatecznie życie jawi się jako rozwinięcie Rzeczywistości Źródła i potem jako indywidualna częstotliwość energii przyobleczona w formę. Wibruje w swoim czystym, bezczasowym stanie, dokładnie tak samo we wszystkich manifestacjach życia. To jest wspólna płaszczyzna, którą dzieli całe życie.
To jest dźwięk, wibracja równości, która może być obserwowana we wszystkich formach życia, która jednoczy wszystkie przejawy różnorodności w fundament istnienia znany jako Pierwszy Stwórca. Jeśli jednostka jest zdolna wejrzeć w którąkolwiek formę życia z perspektywy równości, wtedy obserwuje Źródło we wszystkich rzeczach.
Chociaż to może wydawać się jak abstrakcyjna koncepcja, jest wprowadzane w czyn przez praktykę poszukiwania zewnętrznych i wewnętrznych manifestacji Pierwszego Stwórcy. Praktycznie jednostka spodziewa się dostrzegać działanie Źródła Inteligencji w każdym przejawie swojego życiowego doświadczenia. To bezsporne oczekiwanie, że wszystko jest na swoim właściwym miejscu, wykonując swoją optymalną funkcję i służąc swemu celowi, by aktywować najpełniejsze przejawianie się swego życia w obecnej chwili. To perspektywa widzenia całego życia w stanie optymalnej realizacji i doświadczania, niezależnie od warunków i okoliczności. To postrzeganie, że życie jest doskonałe w swym przejawianiu się, ponieważ wypływa z doskonałości i nie ma znaczenia, jak są rozbieżne jego manifestacje. Życie jest rozwinięciem Źródła Rzeczywistości.
W świetle oczywistego zamieszania i oczywistego zniszczenia, które towarzyszą życiu na Terze-Ziemi, jest to spojrzenie lub perspektywa, która wydaje się naiwna. Jak może życie - we wszystkich jego formach i przejawach - być spostrzegane jako optymalne albo doskonałe? To jest wielki paradoks życia i nie można go rozstrzygnąć w ramach możliwości mentalnych czy emocjonalnych ludzkiego instrumentu. Może być poznany jedynie w kontekście istoty, która jest nieśmiertelna, bezkresna, wieczna i suwerenna. Paradoksy istnieją, ponieważ ludzki dramat jest zbyt ograniczony w swym zasięgu i skali, by umożliwić postrzeganie całości i naświetlić kawałki układanki tak, by ukazać ich doskonałe połączenie-zjednoczenie.
Ludzki dramat jest ograniczony wymiarami czasu i przestrzeni oraz elementami energii i materii. Rozgrywa się w aktach przetrwania i zachowania dysfunkcyjnego z powodu metod kontrolowania informacji i manipulowania warunkami, stosowanych przez Hierarchię. Istota wewnątrz ludzkiego instrumentu jest w wielkiej mierze nieprzejawiona i niedostatecznie używana w ludzkim dramacie, i dlatego oczywiste wypaczenia życiowe i niedoskonałości widziane są w izolacji, raczej jako przeszkody do doskonałości niż doskonałość sama w sobie.
Życie jest doskonałe w swym postanowieniu rozszerzenia się i wyrażaniu inteligencji, która jest niczym nieograniczona. Jest to zasadniczym celem życia w różnorodnych jego manifestacjach i ta obecność Pierwszego Stwórcy może być obserwowana we wszystkich rzeczach - które są JEGO przejawem jako wibracji równości. Zdolność postrzegania zmysłowego pochodząca z ludzkiego instrumentu jest ograniczona do częstotliwości o specyficznych przedziałach, które przenoszą tylko echo tych wibracji Źródła. Prawdziwa częstotliwość jest poznawana za pomocą medytacji i skupionej kontemplacji równości tkwiącej we wszystkich przejawionych rzeczach, i przez zdolność przenikania poprzez obraz rzeczy do początku, skąd pochodzi obraz.
Takie wglądy wymagają nowego systemu zmysłów, poza pięcioma zmysłami, które kierują ludzkim światem w waszym czasie. Te nowe zmysły są wynikiem aktywacji Kodu Źródłowego i reprezentują pierwsze stadium doświadczenia transformacji. Z tą nową zdolnością postrzegania ludzki instrument będzie zdolny wyczuwać nie tylko obecność Pierwszego Stwórcy, ale również bezczasową esencję w całym życiu, która jest zindywidualizowana i w jedyny w swoim rodzaju sposób oddzielona od Pierwszego Stwórcy.
Wzywanie do postrzegania istoty wewnątrz ludzkiego instrumentu jest idealną metodą umożliwiającą dostęp do pewnej wrażliwości (odczuwania) Źródła wibracji. To w ten sposób jednostka może rozwijać zdolność postrzegania Źródła we wszystkich rzeczach. I to nie tylko tego, że Pierwszy Stwórca jest wewnątrz każdej indywidualnej manifestacji energii, ale również całości życia samego w sobie. A zatem, zasada wymaga postrzegania Źródła we wszystkich JEGO różnorodnych formach manifestacji, jak również w całości życia.
Podtrzymywanie Życia (Doładowywanie, Karmienie Go)
Życie jest w tej definicji suwerenną rzeczywistością jednostki. Jest dla ludzkiego instrumentu subiektywne i odbierane przez zmysły. Życie jest całością doświadczenia płynącego obok pola percepcji jednostki w wymiarze doczesności - teraźniejszości. Życie nigdy nie ma końca lub napisanego ostatniego rozdziału. Jest wieczne, ale nie w abstrakcyjnym sensie - nigdy nie kończącego się czy zaczynającego, ale raczej w prawdziwym znaczeniu, mianowicie, że życie zawsze rozwija się w celu wyrażenia Inteligencji Źródła na wszystkich polach wibracji w granicach Wszechświata Całości.
Podtrzymywanie życia jest zasadą, że jednostka jest w zgodzie z naturalnym rozwojem inteligencji, charakterystycznej dla każdego przejawu życia. Ta zgoda wzmacnia energię życiową, która przepływa (przenika) na wskroś przez jednostkę z jasną-czystą intencją delikatnego wsparcia. Jest to czynność identyfikowania - rozpoznawania najwyższego motywu we wszystkich formach energii i wspierania przepływu tej energii w kierunku jej ostatecznego wyrażania się. Podczas takiego działania ta czynność wykonywana jest bez osądu, bez analizowania czy też przywiązania do jej wyniku. Jest to po prostu podtrzymywanie energii, która przepływa ze wszystkich form życia i wspieranie jej jako manifestacji życia.
To odbiega od normalnej percepcji, która mówi, że podtrzymujące (pełne otuchy) wsparcie może tylko dojść do skutku wtedy, kiedy energia jest zgodna z wolą jednostki. Jednak, kiedy jednostka potrafi patrzeć na życie jako na zintegrowaną energię przepływającą w formie rozwijającej się energii, życie jest uhonorowane jako przedłużenie Pierwszego Stwórcy. W tym kontekście nie istnieje energia, która jest źle skierowana lub niegodna podtrzymywania lub dbałości o nią. Podczas gdy może się to wydawać sprzeczne z dowodami na istnienie krzywdzącej energii na Ziemi-Terze, nawet energia, która jest naładowana "złymi intencjami", jest jednak energią, która porusza się w poszukiwaniu wyższej formy ekspresji.
Wszystkie formy energii mogą być podtrzymywane i doładowywane w celu osiągnięcia najwyższej formy ekspresji i to jest podstawowa czynność - działanie w ramach tej zasady. Wymaga ona zdolności odbierania - postrzegania przypadkowych motywów i ostatecznego wyrażania energii życiowej, gdy ta energia przepływa przez suwerenną rzeczywistość jednostki. Energia jest elementem życia, który jest tak subtelnie splecionym z formą, że staje się z nią jednym; w bardzo podobny sposób jak przestrzeń i czas są ze sobą nierozerwalnie związane - połączone. Energia jest motywem. Jest inteligentna tak bardzo, bardziej niż zdolność umysłu człowieka do przeprowadzania procesów myślowych - przerasta nasze zdolności umysłowe. Podczas gdy jest to siła, która może być przedmiotem manipulacji człowieczych, odmawiających jej najwyższej ekspresji, energia zawsze inspiruje życie motywem rozwoju i zmiany. Energia życiowa jest bez przerwy w stadium stawania się, w swoim naturalnym stanie nigdy nie jest statyczna, czy też wsteczna. Ludzki instrument jest bardzo zdolny w podtrzymywaniu tej naturalnej ekspresji energii, przez stwarzanie - wykuwanie nowych kanałów przejawiania się i doświadczania. W zasadzie podstawowym celem instrumentu ludzkiego jest właśnie zwiększanie energii życiowej, która fizycznie otacza jego suwerenną rzeczywistość oraz przekształcanie jej w nowe poziomy ekspresji, które dokładniej odzwierciedlają perspektywę Suwerennej Całości.
Istnieje wiele specyficznych czynności, które można wykonać, aby doładowywać życie. Każda istota (jestestwo) jest w pewnym sensie zaprogramowana za pomocą Kodów Źródłowych, aby przekształcać energię na niezliczoną - ogromną ilość sposobów. Przepracowując za pomocą instrumentu ludzkiego ta istota jest zdolna zebrać i zmagazynować energię w nim i skierować ją dla innych celów bądź zastosowań. Przekształcanie energii może mieć miejsce albo na uniwersalnych, albo osobistych poziomach ekspresji. Oznacza to, że w czasie trwania suwerennej rzeczywistości jednostki energia może być przekształcana w taki sposób, aby zgadzać się z wizją dobra indywidualnego jednostki, albo zgadzać się z wizją dobra uniwersalnego i dobrą wolą.
Jedna z najlepszych metod przetwarzania energii odbywa się poprzez system wierzeń i przekonań. Wszystkie wierzenia i przekonania mają systemy energii, które działają jak porodówki dla manifestacji tego przekonania. Wewnątrz tych systemów energetycznych istnieją prądy, które kierują doświadczeniem życiowym. Instrument ludzki zdaje sobie sprawę, świadomie bądź nieświadomie, z (istnienia) tych prądów, które odzwierciedlają prawdziwy system przekonań danego instrumentu ludzkiego.
Przez kultywowanie przekonań (wierzeń), które rozwijają i przekształcają energię, instrument ludzki jest zdolny zaprząc (zaangażować) systemy energii, które karmią (podtrzymują) życie w wielu jego miliardowych formach. Kiedy przekonania są jasno zdefiniowane jako preferowane stany przebywania, system energii jest zaangażowany w doczesności - nie w jakąś bliżej nieokreśloną przyszłość. Teraz. System energii staje się nierozerwalnie związany z instrumentem ludzkim i wpleciony w jego ducha jak nić światła. Klarowność przekonania ma znaczenie kluczowe, jeśli chodzi o zaangażowanie systemu energii tego przekonania i przyzwolenie na to, aby doładowywanie (wspieranie, karmienie) życia zwyciężyło we wszystkich działaniach. A więc (reasumując) wspieranie życia ma znaczenie kluczowe dla zarówno osobistych, jak i uniwersalnych rzeczywistości, które istnieją we Wszechświecie Całości zawierającym wszystkie pola wibracji, które są splecione ze sobą jak nici nieskończenie rozwijającego się gobelinu. Dlatego, jeśli jednostka budzi się do odkrywania swojej mocy twórczej, przekształcania energii i doskonalenia jej z czystą intencją delikatnego wsparcia, staje się przekaźnikiem Rzeczywistości Źródła i architektem integracyjnego modelu istnienia.
Poprzez ciągłe stosowanie tych życiowych zasad Inteligencja Źródła w coraz większym stopniu staje się tożsamością istoty, a istota staje się tożsamością ludzkiego instrumentu. I tak tożsamość jest przekształcona i w świetle tego przekształcenia Suwerenna Całość zespala instrument ludzki z istotą, a istotę z Inteligencją Źródła. I to właśnie to zespolenie i zmiany tożsamości są wyraźnym - dobitnym celem przejawiania zasad życiowych Suwerennej Całości. Jeżeli istnieje jakakolwiek inna intencja lub cel, te zasady nie zostaną poznane (zostaną pojęte na opak), a ich siła jako katalizatorów pozostanie w uśpieniu.
Punktem widzenia Suwerennej Całości jest zasada, że całe życie jest czystą miłością w jej najpełniejszej formie przejawiania się i zgodnie z tą zasadą całość życia jest poczęta i istnieje na zawsze. To staje się rdzennym przekonaniem (centralnym przekonaniem), z którego powstają wszystkie inne przekonania - wierzenia i przez ich rozwijanie wyłania się system wierzeń osoby. Wyraźną intencją tego systemu przekonań jest podtrzymywanie tego najważniejszego punktu widzenia - dotyczącego podtrzymywania, przestrzegania i doceniania Wszechświata Całości jako kołyski, z której pochodzi wszelkie życie, w niej się przekształca i ostatecznie ją rozpoznaje jako swoją.
Te zasady życiowe są zaledwie symbolami reprezentowanymi za pomocą słów i podanymi instrumentowi ludzkiemu jako przepis na to, jak rozbudzić tlące się światło, które niezmordowanie pali się wewnątrz. Nie istnieją żadne szczególne techniki czy też rytuały, które są wymagane, żeby przywołać do siebie moc tych zasad. One są po prostu sposobem patrzenia na życie. W rzeczywistości one są intencjami, które przyciągają doświadczenie rozwijające świadomość. Nie oferują szybkich rozwiązań czy też natychmiastowych realizacji zamierzeń. Są one wzmacniaczami osobistej woli i zamierzeń, które wyjaśniają, jak się żyje. Ich siła przekształcająca jest zawarta wyłącznie w intencji stosowania.
Przez zasady życiowe Suwerennej Całości jednostka może stać się mistrzem w nie ograniczaniu Siebie. Ograniczenia są tworzone, zasłony są zaciągane, a światło jednostki przyćmiewane po prostu, dlatego że zewnętrzne, hierarchiczne ośrodki kontroli kreują strach przed nieznanymi i mistycznymi praktykami Suwerennej Istoty. W tych zasadach życiowych (pod warunkiem, że są naprawdę stosowane we właściwej intencji) są narzędzia służące do przyśpieszenia wyłonienia się Suwerennej Całości, do odczuwania jej punktu zapatrywań (widzenia) i dających moc zdolności tworzenia nowych rzeczywistości i kształtowania ich jako uczących doświadczeń, które wyzwalają i rozwijają świadomość. To jest fundamentalny cel tych zasad i prawdopodobnie najlepszy powód, żeby zająć się ich eksploracją.