Urządzenia i systemy sterowania ruchem drogowym - Laboratorium |
|||||
Politechnika Warszawska Wydział Transportu Zakład Sterowania Ruchem |
Imię i Nazwisko:
Michał Milczarek Remigiusz Fijałkowski Adam Guzek Mariusz Dymiński |
Oceny: |
|||
Sprawdzian |
Sprawozdanie |
||||
Rok akademicki:
2009/2010
|
Semestr studiów: 6 |
Zespół:
3 |
KOŃCOWA
|
||
CWICZENIE nr 4
Temat: Konfigurowanie mikroprocesorowego sterownika acyklicznego
|
|||||
Data wykonania ćwiczenia
25 MARCA 2010
|
Data oddania sprawozdania:
22 KWIETNIA 2010
|
||||
Cel ćwiczenia:
Celem ćwiczenia było zapoznanie się ze sposobem tworzenia oraz wprowadzenia programu sygnalizacji do mikroprocesorowym sterowniku acyklicznym Aster oraz sprawdzenie jak działa sterownik wykorzystując do tego program komputerowy z wgranym skrzyżowaniem.
Tworzenie programu sygnalizacji odbywa się w programie komputerowym dostarczonym przez firmę produkującą sterownik Program sygnalizacji wgrywa się do sterownika poprzez użycie portu COM lub można wysłać program bezprzewodowo.
Przebieg ćwiczenia:
Na ćwiczeniu mieliśmy zaprogramować cztero fazowy program sygnalizacji akomodacyjnej. Pierwszym etapem ćwiczenia było włączenie programu A40proj.exe.
W pierwsze kolejności po utworzeniu nowego projektu trzeba ustawić podstawowe funkcje dotyczące sposobu wysyłania programu sygnalizacji do sterownika. W naszym przypadku program był wysyłany do sterownika za pomocą portu COM, trzeba było także podać lokalizacje pliku dostarczonego od producenta,który zapewnia wysłanie programu sygnalizacji do sterownika. Kolejnym krokiem było wpisanie danych ogólnych projektu, które informują o lokalizacji skrzyżowania oraz informacje personalne o osobie tworzącej program sygnalizacyjny oraz wprowadzającym program do sterownika. Kolejnym punktem projektowania jest wybór typu pracy sterownika i w tej zakładce wybiera się czy skrzyżowanie pracuje jako izolowane czy koordynowane czy typy programów oraz czy jest dostępny pulpit dla policjantów. Następnie wprowadziliśmy wszystkie grupy występujące w programie sygnalizacyjnym oraz przyporządkowaliśmy im sygnalizatory oraz w jaki sposób ma być kontrolowane wyświetlanie się sygnałów. Kolejny krok projektowania obejmuje wprowadzenie wszystkich detektywów określenie czy jest to pętla indukcyjna czy przycisk.
Po określeniu wszystkich danych wstępnych dotyczących skrzyżowania przeszliśmy do wprowadzania programu sygnalizacji. Na początku wprowadziliśmy tablice czasów międzyzielonych i tu oprogramowanie czuwa, aby czasy były wprowadzone symetrycznie. Następnie przeszliśmy do wprowadzania diagramów programu sygnalizacji i zaczyna się wprowadzać od programu wstępnego. Później trzeba było wprowadzić w oddzielnych kartach diagramy wszystkich faz oraz przejść fazowych występujących w programie. Ułatwieniem w wprowadzaniu programu jest to, że wprowadzane sygnały są w wersji kolorowej. W każdej z faz trzeba było wprowadzić odnośniki w odpowiednich, jaki chwilach oraz określić algorytm spełniający odpowiednie warunki ruchu, który musi być spełniony, aby przeszło do określonego przez nas przejścia fazowego. W przejściach fazowych wystarczy określić tylko, do jakiej fazy ma przejść program po dokończeniu danego przejścia fazowego. Na koniec samego wprowadzania programu sygnalizacji było określenie, w jakich godzinach ma pracować nasz program oraz program żółtego migającego. Ostatnim krokiem przy tworzeniu projektu jest załadowanie go do sterownika, umożliwia to funkcja „ładowanie programu”, w której można określić czy od razu ma być realizowany program.
Ostatnim zadaniem na ćwiczeniach było sprawdzenie działa programu sygnalizacji. Do tego producent udostępnia program, który umożliwia wprowadzenie podkładu skrzyżowania. Program nie jest symulacją działania sterownika tylko wprowadza symulacje ruchu na skrzyżowaniu, ale sterownik działa jakby był na rzeczywistym skrzyżowaniu. Na podkładzie skrzyżowania trzeba określić umiejscowienie sygnalizatorów i detektorów oraz trzeba je przyporządkować do wcześniej wpisanych danych w czasie projektowania programu sygnalizacji. Na. ćwiczeniach nie przeprowadziliśmy całego testu sterownika tylko zapoznaliśmy się z działaniem wykorzystują tylko kilka sygnalizatorów i detektorów
Wnioski:
Ćwiczenie pozwoliło nam zapoznać się ze sposobem programowania acyklicznego sterownika Aster. Czasochłonne w czasie projektowania jest wprowadzanie diagramów sygnalizacji oraz przypisanie algorytmów do poszczególnych faz, lecz cały proces projektowania nie trwa bardzo długo. Dużym udogodnieniem jest fakt, że proces programowania odbywa się na komputerze i wgrywa się go za pomocą portu, przez co nie trzeba ingerować w konstrukcje sterownika jak w przypadku sterownika SSU czy mikroprocesorowego sterownika SU-5. Kolejną zaletą jest to, że można przetestować działanie programu sygnalizacji przed tym jak sterownik zacznie go realizować na skrzyżowaniu i w odpowiednim momencie wykryć błąd w programie sygnalizacji.