DUMPING I POSTĘPOWANIE ANTYDUMPINGOWE

1. DUMPING

1. Dumping - sprzedaż towaru za granicą poniżej ceny wewnętrznej kraju eksportera (w skrajnym przypadku: poniżej kosztów produkcji tego towaru w kraju eskportującym)

Jest to uprzywilejowanie rynku zagranicznego w stosunku do wewnętrznego.

Określenie DUMPINGU zawierają:

• Artykuł VI GATT/WTO

Produkt jest przedmiotem dumpingu (tzn. wprowadzony do handu w drugim kraju po cenie niższej od jego wartości normalnej) jeśli cena eksportowa produktu esportowanego z jednego kraju do drugiego jest niższa od ceny porównywalnej stosowanej w normalnym obrocie handlowym za podobny produkt przeznaczony do konsumpcji w kraju eksportującym.

+ Jeżeli w kraju eksportująym nie ma w sprzedaży tego produktu to cenę porównuje się z ceną porównywalną podobnego produktu eksportowanego do jakiegokolwiek kraju trzeciego

+ albo porównuje się ją z kosztami produkcji w kraju pochodzenia, powiększonymi o uzasadnioną wysokość kosztów administracyjnych sprzedaży i wszytskich innych kosztów oraz zysku

• Artykuł 2 Kodeksu Antydumpingowego

Dumping składa się z dwóch elementów:

1. sprzedaż towaru do kraju drugiego po cenie niższej od ceny określonej w postanowieniach Kodeksu

2. wystąpienie, w wyniku takiej sprzedaży, szkody w kraju importującym

1. W odróżnieniu od subwencji, które finansuje rząd, dumping stosują przedsiębiorstwa na własny rachunek.

2. Główny cel dumpingu - zdobycie lub utrzymanie rynku kraju importera poprzez obniżkę ceny eksportowej i pokonanie konkurentów.

Dumping może występować stale lub okresowo/sporadycznie. Okresowo - najczęściej stosowany w celu zdobycia nowego rynku zagranicznego albo zlikwidowania obcej konkurencji na rynku zagranicznym.

3. Na rynku międzynarodowym dumping traktowany jest jako postępowanie nie fair, niszczy bowiem konkurentów nie przez zwiększanie efektywności produkcji, polepszanie jakości, lepszy marketing, lecz przez przenoszenie części kosztów związanych z produkcją i sprzedażą na konsumentów krajowych. Towarzyszy mu na ogół podnoszenie ceny wewnętrznej esportowanego towaru.

4. Dumping może też wywołać negatywne skutki dla kraju importującego:

• gdy przedmiotem są dobra konkurencyjne dla produkcji miejscowej - utrudnienie rozwoju produkcji miejscowej lub jej eliminację, co skutkować może wzrostem bezrobocia

• niekorzystne przesunięcia w strukturze popytu globalnego

1. Co może zrobić państwo importujące?

• przebić ceny na rynku wewnętrznym poprzez wprowadzenie jeszcze niższych cen

• ustalić cła w takiej wysokości, która zneutralizuje te ceny - skutkuje to wzrotem dobrobytu z pobierania opłat celnych

2. STOSOWANIE ŚRODKÓW ANTYDUMPINGOWYCH

1. Producenci krajowi dążą do usunięcia negatywnych skutków dumpingu i wyrównania warunków konkurencji za pomocą ceł antydumpingowych i zobowiązań cenowych w krajach dotkniętych tym zjawiskiem.

2. Zobowiązanie cenowe składa firma oskarżona o dumping. Jest to dobrowolna obietnica podniesienia ceny do wyznaczonego minimum (eliminującego margines dumpingowy lub szkodliwe efekty importu).

3. Wzrost znaczenia środków antydumpingowych:

• w wyniku coraz powszechniej wprowadzanych i stosowanych legislacji antydumpingowych poszczególnych krajów

• w wyniku znacznych redukcji taryf celnych osiąganych w czasie wielostronnych negocjacji handlowych

4. Artykuł VI Układu Ogólnego - cztery kategorie rozpatrywania postępowania antydumpingowego:

• techniczna definicja dumpingu

• znaczenie pojęcia „szkody”

• zakres stosowania środków przeciwdziałających dumpingowi

• procedury obowiązujące przy nakładaniu tych środków

5. Wyłączy cel - eliminacja dumpingu; inne cele (sztuczne ograniczenie importu lub celowe wybieranie eksportera z rynku) są sprzeczne z postanowieniami GATT/WTO

6. Kodeks Antydumpingowy

• jest rezultatem wielostronnych rokowań handlowych w ramach GATT/WTO w 1967. W czasie Rundy Tokijskiej GATT w 1979 roku został on zmodyfikowany (by zwiększyć przejrzystość jego postanowień i dostosować je do Kodeksu w Sprawie Subsudiów i Ceł Wyrównawczych.

• Kodeks wiąże wszystkie kraje uczestniczące w GATT oraz kraje Wspólnoty Europejskiej

• ustala między innymi jednolitą procedurę czasową prowadzonych działań antydumpingowych, określa maksymalny czas trwania postępowania, terminy jego faz, nieprzekraczalny czas obowiązywania ceł antydumpingowych i zobowiązań cenowych

• określa „szkodę” jako niezbędny element w przypadku dumpingu (jest to szkoda dla przemysły krajowego lub istotne opóźnienie w tworzeniu takiego przemysłu)

7. Postępowanie antydumpingowe w prawie UE

• Podstawą prawną dla postępowania antydumpingowego w Unii Europejskiej są przepisy Rozporządzenia Rady nr 384/96 z późniejszymi zmianami.

• Zgodnie z nimi dumping występuje, gdy cena eksportowa produktu sprzedawanego do Unii Europejskiej jest niższa od ceny takiego samego lub podobnego produktu na rynku krajowym.

• dla ustalenia, czy w konkretnym przypadku mamy do czynienia z praktykami dumpingowymi należy porównać cenę tego samego (podobnego) produktu kierowanego na rynek krajowy i unijny

• dla wprowadzenia środków antydumpingowych nie jest wystarczające jedynie stwierdzenie zaistnienia dumpingu. Spełnione bowiem muszą być łącznie dalsze warunki, tj.:

- przemysł Wspólnoty musi ponieść szkodę, co obejmuje zarówno szkodę rzeczywistą, jak i groźbę wyrządzenia szkody oraz negatywny wpływ na powstanie gałęzi wspólnotowego przemysłu,

- istnieje związek przyczynowy między importem po cenach dumpingowych a szkodą,

- nałożenie środków antydumpingowych musi leżeć w interesie Wspólnoty (w odniesieniu zarówno do producentów, jak i konsumentów).

• Po złożeniu skargi przez przemysł wspólnoty (lub jego przedstawicieli) komisja ma 45 dni na podjęcie decyzji o wszczęciu postępowania.

• W przypadku, gdy wszczęcie postępowania jest uzasadnione, Komisja Europejska po konsultacji z Komitetem Doradczym rozpoczyna postępowanie antydumpingowe.

• Całe postępowanie powinno być zakończone w terminie jednego roku, w żadnym razie nie może przekroczyć 15 miesięcy .

• Komisja zbiera niezbędne informacje i ustala czy zaistniał import po cenach dumpingowych, w wyniku czego przemysł Wspólnoty poniósł szkodę, oraz, czy w interesie Wspólnoty leży nałożenie ceł tymczasowych.

• Komisja Europejska, po konsultacjach z państwami członkowskimi (za pośrednictwem Komitetu Doradczego) może podjąć decyzję o ich nałożeniu. Cło nie jest pobierane bezpośrednio, lecz przybiera formę zabezpieczenia płatności. Nakładane jest zasadniczo na 6 miesięcy, z możliwością ewentualnego przedłużenia o dalsze trzy miesiące (w pewnych sytuacjach dopuszczalne jest również z góry ustanowienie ceł tymczasowych na okres 9 miesięcy).

• eksporterzy mogą w toku postępowania przedstawiać Komisji Europejskiej zobowiązania cenowe. Ich przedmiotem jest zobowiązanie do nieeksportowania towarów do Unii Europejskiej poniżej określonej ceny. W sytuacji, gdy zobowiązanie jest przez Komisję zaakceptowane postępowanie co do zasady jest zakończone.

• Jeśli w toku postępowania potwierdzone zostaną wcześniejsze ustalenia Komisji Europejskiej w przedmiocie dumpingu oraz poniesionej przez przemysł Unii Europejskiej szkody Rada UE na wniosek Komisji może w trybie rozporządzenia nałożyć ostateczne cła antydumpingowe.

• Cła ostateczne mogą być nakładane do wysokości zapewniającej zlikwidowanie szkody. Górną granicą wymiaru cła jest obliczona w toku postępowania marża dumpingu. Cła powinny obowiązywać tak długo jak jest to konieczne dla przeciwdziałania szkodzie spowodowanej przez import po cenach dumpingowych. Rozporządzenie dopuszcza maksymalne stosowanie ceł antydumpingowych przez okres 5 lat.

• Jeśli Komisja Europejska uzna to za stosowne, może ustalić indywidualne cła antydumpingowe dla wybranych podmiotów.

• Zgodnie z postanowieniami rozporządzenia eksporterom, importerom oraz producentom unijnym przysługuje prawo do złożenia wniosku o wszczęcie postępowania rewizyjnego. Ponadto przysługuje im prawo odwołania na drodze sądowej w trybie art. 173 Traktatu o utworzeniu Wspólnoty Europejskiej do Sądu Pierwszej Instancji (apelacja do Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości).

---