SPOSOBY ADRESOWANIA KOMÓREK W ARKUSZU KALKULACYJNYM
W programie Microsoft Excel mamy do czynienia z trzema sposobami adresowania komórek: względnym, bezwzględnym i mieszanym. Sposób adresowania komórek związany jest bezpośrednio z kopiowaniem formuł z jednej komórki do innych. Przy kopiowaniu formuł zawierających zmienne w postaci adresów, brana jest pod uwagę zmiana położenia komórek źródłowych w stosunku do ich kopii. Jeżeli kopia w stosunku do źródła zmieniła swoje położenie o dwie kolumny i dwa wiersze, to adresy w komórkach skopiowanych zmieniły się według takiego samego klucza. Podczas kopiowania komórek, w których znajdują się odwołania (adresy) do innych komórek, domyślnie odwołania te zmieniają się. Jeżeli kopiujemy komórkę A1, w której znajduje się adres komórki B10 do komórki A2, to w komórce A2 będzie już adres B11.
Adresowanie względne - najczęściej występujący sposób adresowania komórek w arkuszu kalkulacyjnym. Adres względny komórki zależy od jej położenia w arkuszu, np. komórka znajdująca się na przecięciu kolumny D i dziesiątego wiersza posiada adres D10. Adresowanie względne umożliwia automatyczną zamianę adresów w formule przy jej kopiowaniu, dzięki możliwości zmiany wskaźników wierszy lub kolumn.
Adresowanie bezwzględne - ten sposób adresowania komórek jest stosowany w celu odwoływania się w formule do tego samego miejsca w arkuszu, bez względu na aktualne położenie kopii formuły. Adresowanie bezwzględne blokuje automatyczną zmianę adresów w formule przy jej kopiowaniu. Wskaźnik kolumny i wiersza komórki jest niezmienny. Przykładem adresowania bezwzględnego jest adres $D$10. O tym, że adres lub jego część nie zmieni się podczas kopiowania ustalamy wprowadzeniem znaku dolara przed oznaczeniem kolumny lub wiersza.
Adresowanie mieszane - adresowanie tego typu stosujemy wówczas, gdy chcemy, aby przy kopiowaniu formuły zmieniał się jedynie numer wiersza komórki, np. $Dl5 lub tylko wskaźnik kolumny, np. D$15.
Sposób adresowania komórek można łatwo zmieniać za pomocą klawisza <F4>. W tym celu, w danej komórce należy przejść do trybu edycji (np. przy pomocy klawisza <F2>), po czym ustawić kursor w formule w obrębie adresu komórki, który ma zostać zmieniony. Jeżeli zmieniany adres jest adresem względnym, to pierwsze naciśnięcie klawisza <F4> spowoduje jego zamianę na adres bezwzględny, następne na adres mieszany z unieruchomieniem wiersza, kolejne na adres mieszany z unieruchomieniem kolumny. Następne naciśnięcie klawisza <F4> przywróci adres względny itd.
Ćwiczenie 1. Zastosowanie adresowania względnego i bezwzględnego. Przewidywany wzrost płac w najbliższych 25 latach.
Przygotuj poniższą tabelę.
Wpisz nazwy następujących kolumn: LATA KALENDARZOWE, ZAROBKI, ŚREDNIA KRAJOWA, STOSUNEK PŁACY DO ŚREDNIEJ KRAJOWEJ. Pierwszą kolumnę (LATA KALENDARZOWE) wypełnij korzystając z wypełniania seryjnego. Obok przygotuj tabelkę według załączonego rysunku. Do komórki C3 wpisz =I3, do komórki D3 wpisz =I4, natomiast do komórki E3 wpisz =C3/D3. Następnie do komórki C4 wpisz formułę =C3+C3*$I$6 a do komórki D4 wpisz =D3+D3*$I$5. Komórki poniżej powinny być wypełnione podobnymi formułami. Wystarczy wcześniej wpisaną poprawnie formułę skopiować i wkleić do komórek poniżej. Można to wykonać za pomocą SCHOWKA lub przez przeciąganie zawartości komórki. Po takim wypełnieniu komórek formułami sprawdź zawartość komórek czy wszystkie formuły są poprawne. Następnie przeprowadź symulację: Jak zmienią się zarobki w poszczególnych latach gdy np. przewidywany wzrost płac będzie wynosił 0,04%?
Ćwiczenie 2. Opracuj arkusz kalkulacyjny, w którym będzie można obliczyć przyrost lokaty bankowej w kolejnych 48 miesiącach przy początkowym założeniu, że wpłacamy do banku 1000,00 zł przy rocznym oprocentowaniu 14%.
Wyszukiwarka