Funkcje trendu
Aby ocenić tendencję rozwoju zjawiska w czasie, stosuje się metodę analityczną polegającą na wyznaczeniu funkcji trendu.
Parametry funkcji są obliczanej metodą najmniejszych kwadratów, zakładającą minimalizację odchyleń wartości zaobserwowanych (yt) od oszacowanych (ŷt) za pomocą funkcji.
W pierwszej kolejności należy dokonać graficznej analizy szeregu. Gdy występują zbliżone zmiany (przyrosty lub spadki) poziomu zjawiska w kolejnych okresach, stosuje się funkcję liniową trendu:
ŷt = a +b*t
Parametr b określa średni absolutny przyrost (spadek) z okresu na okres, parametr a jest teoretycznym poziomem zjawiska w okresie t = 0 (okresie poprzedzającym pierwszy badany okres).
n * ∑ yt * t - ∑ yt * ∑ t
b =
n * ∑ t2 - (∑ t)2
∑ yt - b * ∑ t
a =
n
Przykład: Wykreślić funkcję trendu dla dochodów własnych województwa pomorskiego w latach 1997-2008. Określić na tej podstawie przewidywane dochody własne w latach 2009 i 2010.
Tabl. X. Dochody własne województwa pomorskiego w latach 1997-2008.
Rok |
Dochody własne |
|
w mln zł |
1997 |
816 |
1998 |
939 |
1999 |
1551 |
2000 |
1712 |
2001 |
1818 |
2002 |
1855 |
2003 |
2006 |
2004 |
2554 |
2005 |
2791 |
2006 |
3212 |
2007 |
3738 |
2008 |
4127 |
Źródło: Główny Urząd Statystyczny 2009
Krok 1 - rozrzucenie punktów w układzie współrzędnych
Można przyjąć, że punkty układają się mniej więcej w linię prostą, zatem korzystamy z liniowej funkcji trendu.
Krok 2 - wypełnienie tablicy w celu obliczenia parametrów a oraz b
Rok |
Dochody własne (yt) |
t |
yt *t |
t2 |
|
|
|
|
w mln zł |
|
|
|
|
|
|
1997 |
816 |
1 |
816 |
1 |
|
|
|
1998 |
939 |
2 |
1878 |
4 |
|
|
|
1999 |
1551 |
3 |
4653 |
9 |
|
|
|
2000 |
1712 |
4 |
6848 |
16 |
|
|
|
2001 |
1818 |
5 |
9090 |
25 |
|
|
|
2002 |
1855 |
6 |
11130 |
36 |
|
|
|
2003 |
2006 |
7 |
14042 |
49 |
|
|
|
2004 |
2554 |
8 |
20432 |
64 |
|
|
|
2005 |
2791 |
9 |
25119 |
81 |
|
|
|
2006 |
3212 |
10 |
32120 |
100 |
|
|
|
2007 |
3738 |
11 |
41118 |
121 |
|
|
|
2008 |
4127 |
12 |
49524 |
144 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Suma |
27119 |
78 |
216770 |
650 |
|
|
|
n * ∑ yt * t - ∑ yt * ∑ t 12 * 216770 - 27119 * 78
b = = = 283,192
n * ∑ t2 - (∑ t)2 12 * 650 - 782
∑ yt - b * ∑ t 27119 - 283,192 * 78
a = = = 419,167
n 12
Funkcja ma postać:
ŷt = 419,167 + 283,192*t
Interpretacja: teoretycznie w roku t = 0 (1996) dochody własne wyniosły 419 mln zł, średni przyrost dochodów własnych z roku na rok w latach 1997 - 2008 wynosił nieco ponad 283 mln zł.
Krok 3 - narysowanie linii trendu w celu weryfikacji postaci funkcji oraz ewentualnie ekstrapolacji trendu na rok 2009 i 2010.
t |
ŷt |
1 |
702,359 |
12 |
3817,471 |
Krok 4 - obliczenie hipotetycznej wysokości dochodów własnych w latach 2009 i 2010 przy założeniu, że corocznie wzrost dochodów będzie się utrzymywał na stałym poziomie z lat 1997-2008, który wynosił 283,192 mln zł.
ŷ2009 = 419,169 + 283,192 * 13 (rok 2009 jest okresem 13) = 4100,663 mln zł
ŷ2010 = 419,169 + 283,192 * 14 = 4383,855 mln zł
Krok 5 - Obliczyć miarę dopasowania funkcji do danych empirycznych (ocena dobroci dopasowania).
Z szeregu czasowego można wyodrębnić trzy składniki wpływające na wartości obserwowane - prawidłowość określoną funkcją trendu, wahaniami okresowymi oraz wahaniami przypadkowymi (losowymi). Wahania przypadkowe zawierają w sobie również działanie wahań okresowych. Zaobserwowane wahania przypadkowe są określane jako „reszty”.
yt = ŷt + et
Miarami, które służą ocenie dobroci dopasowania funkcji do danych empirycznych są poziom (odchylenie standardowe składnika resztowego - Se) i natężenie wahań przypadkowych (współczynnik zmienności przypadkowej - Ve). Natomiast udział wahań przypadkowych w kształtowaniu zmienności w czasie badanego zjawiska określony jest za pomocą współczynnika zbieżności Φ2.
Wzory:
∑ (yt - ŷt)2
Se =
n - k
n - liczba okresów
k - liczba parametrów (2)
Se
Ve = * 100
¯y
∑ (yt - ŷt )2
Φ2 =
∑ (yt - ¯y )2
Aby obliczyć miary dopasowania należy funkcji do danych empirycznych należy uzupełnić wcześniejszą tablicę.
Rok |
Dochody własne (yt) |
t |
yt *t |
t2 |
ŷt |
(yt - ŷt )2 |
(yt - ¯y )2 |
|
w mln zł |
|
|
|
|
|
|
1997 |
816 |
1 |
816 |
1 |
702,36 |
12914,28 |
2084895,34 |
1998 |
939 |
2 |
1878 |
4 |
985,55 |
2167,02 |
1744820,84 |
1999 |
1551 |
3 |
4653 |
9 |
1268,74 |
79668,68 |
502562,84 |
2000 |
1712 |
4 |
6848 |
16 |
1551,94 |
25620,52 |
300212,67 |
2001 |
1818 |
5 |
9090 |
25 |
1835,13 |
293,38 |
195290,34 |
2002 |
1855 |
6 |
11130 |
36 |
2118,32 |
69337,69 |
163957,51 |
2003 |
2006 |
7 |
14042 |
49 |
2401,51 |
156430,39 |
64473,67 |
2004 |
2554 |
8 |
20432 |
64 |
2684,71 |
17083,83 |
86485,01 |
2005 |
2791 |
9 |
25119 |
81 |
2967,90 |
31292,70 |
282049,51 |
2006 |
3212 |
10 |
32120 |
100 |
3251,09 |
1528,01 |
906462,67 |
2007 |
3738 |
11 |
41118 |
121 |
3534,28 |
41501,00 |
2184730,34 |
2008 |
4127 |
12 |
49524 |
144 |
3817,47 |
95806,12 |
3486000,17 |
Suma |
27119 |
78 |
216770 |
650 |
27119 |
533643,6 |
12001941 |
∑ (yt - ŷt)2 533643,6
Se = = = 231,01 mln zł
n - k 12 - 2
Se 231,01
Ve = *100 = = 10,22 %
¯y 2259,917
∑ (yt - ŷt )2 533643,6
Φ2 = = = 0,04
∑ (yt - ¯y )2 12001941
stąd R2 = 1 - Φ2 = 1 - 0,04 = 0,96
Interpretacja: Zaobserwowane dochody własne różnią się średnio od oszacowanych za pomocą funkcji trendu średnio o 231 mln zł, co stanowi ok. 10% średniego rocznego poziomu dochodów. Współczynnik Φ2 = 0,04 wskazuje na bardzo dobrą zgodność danych empirycznych z liniowym modelem trendu. Tylko 4% zmienności dochodów własnych wywołane było czynnikami przypadkowymi, a 96% zmienności jest wyjaśnione liniową funkcją trendu.
2