Nazwa surowca roślinnego: ziele fiołka polnego (Violae arvensis herba)
Właściwości lecznicze: działa moczopędnie i odtruwająco, przeciwzapalnie, napotnie, przeciwgorączkowo, regulująco na wypróżnienia. Łagodzi stany zapalne błon śluzowych i skóry. Przyśpieszają gojenie ran. Wyciąg wodny z fiołka nawilża skórę, zmniejsza łojotok, przyśpiesza ustępowanie krostek i grudek trądzikowych. Może łagodzić łuszczycę i wypryski alergiczne, w tym atopowe zapalenie skóry. Leczy doskonale suche zapalenie skóry, szczególnie w maści i kremie. Stosuje się w chorobie wieńcowej oraz nadciśnieniu, w medycynie ludowej stosowany przeciwko trądzikowi młodzieńczemu.
Związki czynne: ziele zawiera niewielką ilość alkaloidów, barwników, cukrów, kwasu winowego, ziele i korzeń zawierają dużo saponin. Zawiera też flawonoidy (violantyna, dwuglikozyd - violarvensyna, viteksyna, izoviteksyna, izoorientyna, orientyna), śluzy, związki salicylowe (violutozyd uwalniający salicylan metylu), kwas kawowy, p-kumarowy, gentyzynowy, kumarynę (umbeliferon), aktywne peptydy o działaniu hemolitycznym, przeciwwirusowym, antybakteryjnym i cytotoksycznym.
Nazwa surowca roślinnego: ziele glistnika (Chelidonii herba), korzeń glistnika (Chelidonii radix)
Właściwości lecznicze: chelidonina wykazuje działanie rozkurczowe na drogi żółciowe, przewód pokarmowy i oskrzela oraz żółciopędne i słabe uspokajające oraz przeciwnowotworowe (chelidonina hamuje podziały komórek). Chelerytryna i sangwinaryna wykazują działanie bakteriobójcze, pierwotniakobójcze, grzybobójcze, sok używany powszechnie jako lek usuwający brodawki (kurzajki) na skórze. Działanie to wiąże się z obecnością w soku chelidoniny.
Związki czynne: zawiera ok. 20 alkaloidów izochinolinowych (m.in.: chelidonina, berberyna, chelerytryna, sangwinaryna, protopina i inne), kwasy organiczne (kwas chelidonowy, jabłkowy, cytrynowy) oraz pochodne kwasów fenolowych, saponiny, duże ilości soli wapniowych oraz enzymy proteolityczne.
Nazwa surowca roślinnego: korzeń żywokostu (Symphyti radix)
Właściwości lecznicze: działa ściągająco, wywiera korzystny wpływ na błony śluzowe żołądka i jelit, wzmacnia siły obronne organizmu, działa przeciwzapalnie. Używany był w mieszankach z innymi ziołami do leczenia choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy, w postaci syropu przy schorzeniach dróg oddechowych, kaszlu. Stosowany był także przy złamaniach, gdyż przyspieszał wypełnianie się ubytków kostnych (stąd wzięła się nazwa rośliny). Obecnie wydano zakaz jego stosowania wewnętrznego, gdyż stwierdzono jego toksyczne właściwości. Nadal stosowany jest zewnętrznie przy odmrożeniach, oparzeniach, egzemie, ropniach i trudno gojących się ranach. Pobudza rozwój komórek przy ubytkach skórnych. Alantoina ułatwia i przyspiesza tworzenie się naskórka.
Związki czynne: zawiera cukry, pektyny, garbniki, alkaloidy, kwasy organiczne, duże ilości śluzów. Największe lecznicze działanie ma alantoina.
Nazwa surowca roślinnego: kwiat bławatka bez kielicha (Cyani flos sine calicis, Cyani flos)
Właściwości lecznicze: działa moczopędne, żółciopędne i przeciwzapalne. Ze względu na bardzo łagodne działanie przeciwzapalne stosowany przy zapaleniu spojówek i w pediatrii. Napar z kwiatów zalecany jest przy chorobach nerek, stanach zapalnych kłębków i miedniczek nerkowych, przy niewydolności krążenia i w kamicy nerkowej. Zewnętrznie stosuje się go przy trudno gojących się ranach i owrzodzeniach
Związki czynne: zawiera antocyjanidyny, flawonoidy, sole mineralne (w tym dużo manganu), cychorynę, centaurynę
Nazwa surowca roślinnego: ziele tasznika (Bursae pastoris herba)
Właściwości lecznicze: działa ściągające, moczopędne, przeciwkrwotoczne. Ekstrakty zachowują przeciwkrwotoczne właściwości tylko przez 3 miesiące. Najbardziej skuteczny jest swieży sok z ziela. Preparaty z tasznika stosowane są przy małych krwotokach z przewodu pokarmowego, ukladu moczowego i nosa, a u kobiet do leczenia krwotoków z macicy i przy obfitych menstruacjach.
Związki czynne: zawiera biogenne aminy, takie jak: acetylocholina, cholina, histamina, oraz sole mineralne (głównie potasu), flawonoidy, garbniki, witaminę C, kwasy organiczne, olejki eteryczne.
Nazwa surowca roślinnego: kora, pędy, liść, kwiat i owoc (Pruni padi avium Cortex, Frondes, Flos et Fructus)
Właściwości lecznicze: wyciągi z czeremchy obniżają ciśnienie tętnicze krwi, pobudzają układ oddechowy, działają równocześnie przeciwdepresyjnie i przeciwstresowo. Pobudzają wydzielanie żółci. Działają antyseptycznie na przewód pokarmowy i układ moczowy, odkażają drogi oddechowe i działają wykrztuśnie. Pomocne są w leczeniu chorób zakaźnych i skórnych. Wyciąg z kory czeremchy hamuje biegunkę i nieżyt jelit, wspomaga leczenie wrzodów żołądka. Kwiaty i kora działa na skórę nawilżająco, przeciwzapalnie, antyseptycznie, wybielająco i ochronnie przeciwko promieniom UV. Roślina pomocna w leczeniu chorób autoimmunologicznych: łuszczycy, pęcherzycy, tocznia, w leczeniu stanów zapalnych skóry i błon śluzowych. Wyciągi z kwiatów i pędów czeremchy działają również estrogennie i antyandrogennie, regulują miesiączkowanie.
Związki czynne: zawiera glikozydy cyjanogenne, głównie prunazynę. Ważnymi składnikami czeremchy są fitosterole, hormony roslinne, kwas p-kumarowy, skopoletyna, kwas eudesmowy, kwas taninowy, garbniki, leukocyjanidyny. Czeremcha wytwarza fitoncydy hamujące rozwój mikroorganizmów chorobotwórczych. Owoce są zasobne w pektyny, cukry (do 7%) kwas jabłkowy, cytrynowy, askorbinowy (witamina C), rutynę, antocyjany, bioflawonoidy, glikozydy fenolowe i nitrylozydy (głównie w nasionach owoców), sole mineralne (żelazo, miedź), kwasy fenolowe i garbniki. Składnikami czynnymi kwiatów czeremchy są glikozydy cyjanogenne (prynazyna), fitosterole, triterpeny (lupeol, amyryna), poliacetyleny, garbniki, flawonoidy (kwercetyna, kemferol), fenolokwasy (kwas chlorogenowy, kwas kawowy).