astro na wyklad, Akademia morska Szczecin, IV semestr, Astronawigacja


Wysokość biegunowa - łuk południka niebieskiego zawarty między widocznym biegunem, a jego rzutem na płaszczyznę horyzontu astronomicznego. Jest równa co do wartości kątowej szerokości geograficznej obserwatora.

Południk niebieski - rzut miejscowego południka geograficznego na sferę niebieską. Koło wielkie przechodzące przez oba bieguny oraz zenit i nadir.

Pierwszy wertykał - koło wierzchołkowe, którego płaszczyzna jest prostopadła do płaszczyzny południka niebieskiego.

Odległość zenitalna (z) - jest to łuk koła wierzchołkowego pomiędzy zenitem a danym ciałem niebieskim, stanowi dopełnienie wysokości astronomicznej do 90*.

z = 90* - hS

0* <= z <= 180*

Azymut ciała niebieskiego - łuk horyzontu astronomicznego liczony od północy w kierunku na E, do koła wierzchołkowego danego ciała niebieskiego.

Azymut w systemie pełnym - (okrężny) to kąt liczony w płaszczyźnie horyzontu astronomicznego od północnej części południka niebieskiego w kierunku na E do koła wierzchołkowego przechodzącego przez dane ciało niebieskie. W systemie liczenia od 0 do 360*. Zapisywane jako liczba 3-cyrowa (A = 002* A = 027,5*)

Azymut w systemie połówkowym - (półokrężny) kąt liczony w płaszczyźnie horyzontu astronomicznego od widocznej części południka niebieskiego w kierunku na E lub na W do koła wierzchołkowego przechodzącego przez dane ciało niebieskie, w systemie liczenia od 0 do 180* w pełnych stopniach zapisywana jako liczba 3-cyrowa plus miano połówki.

(A = S 029 W, A = N 001,5 E). Widoczna część południka niebieskiego jest zawsze zgodna z szerokością geograficzną obserwatora.

Azymut w systemie ćwiartkowym - kąt liczony w płaszczyźnie horyzontu astronomicznego od północnej lub południowej części południka niebieskiego w kierunku na E lub na W do koła wierzchołkowego przechodzącego przez dane ciało niebieskie; w systemie liczenia od 0 do 90* w pełnych stopniach zapisywany jako liczbę dwucyfrową plus ćwiartki (A= S 02 E))

Koło sześciogodzinne - koło wielkie, którego płaszczyzna jest prostopadła do płaszczyzny południka niebieskiego.

Miejscowy kąt czasowy (LHACN, Tλ) - jest to kąt liczony w płaszczyźnie równika niebieskiego od górnej części południka niebieskiego w kierunku na W, do koła godzinnego przechodzącego przez dane ciało niebieskie, liczone w systemie od 0 do 360*.

Miejscowy kąt godzinny (HACN, tλ) - kąt liczony w płaszczyźnie równika niebieskiego od górnej części południka niebieskiego w kierunku na E lub W do koła godzinnego przechodzącego przez dane ciało niebieskie. Liczone w systemie od 0* do 180*.

Jeżeli LHACN < 180* to LHACN = HACN (oba liczone na W)

Jeżeli LHACN > 180* to HACN (E) = 360* - LHACN (W)

Gryniczowski kąt czasowy CN (T0) GHACN - kąt liczony w płaszczyźnie równika niebieskiego od górnej części południka Greenwich w kierunku na W do koła godzinnego przechodzącego przez dane ciało niebieskie w systemie liczenia od 0* do 360*

HACN = LHACN = GHACN + λ(E/W)

Ekliptyka - koło wielkie nachylone do płaszczyzny równika niebieskiego pod kątem

+/- 23* 27'. Ekliptyka to tor rzeczywisty, po którym Ziemia wykonuje drugi ze swoich ruchów - ruch obiegowy wokół Słońca.

4 charakterystyczne punkty ekliptyki:

Ekwinokcjum wiosenne - punkt Barana, punkt równonocy wiosennej (21 III).

Ekwinokcjum jesienne - punkt Wagi, punkt równonocy jesiennej (23 IX).

Solstycjum letnie - punkt Raka, przesilenie letnie (22 VI)

Solstycjum zimowe - punkt Koziorożca, przesilenie zimowe (22 XII)

Rektascensja CN (αCN), wznoszenie proste CN - kąt liczony w płaszczyźnie równika niebieskiego od punktu Barana w kierunku na E do koła godzinnego przechodzącego przez dane ciało niebieskie w systemie liczenia od 0 do 360*.

Gwiazdowy kąt czasowy ciała niebieskiego (SHACN) - dopełnienie rektascensji do 360*. To kąt liczony w płaszczyźnie równika niebieskiego od punktu Barana w kierunku na W, do koła godzinnego przechodzącego przez dane ciało niebieskie w systemie liczenia od 0 do 360*.

SHACN = 360* - αCN

GHA

+ λ(+/-)

GHA

+ λ(+/-)

GHA

+ SHACN

GHA

- αCN

LHA

+ SHACN

LHA

- αCN

GHACN

+ λ(+/-)

GHACN

+ λ(+/-)

LHACN

HACN

LHACN

HACN

LHACN

HACN

LHACN

HACN

TRÓJKĄT SFERYCZNY PARALAKTYCZNY:

Wierzchołki:

Zenit - azymut (ACN)

Widoczny biegun - HACN

Kąt paralaktyczny - γ

Boki:

Odległość zenitalna (90* - hS)

Wysokość biegunowa (90* - φ)

Odległość biegunowa (p) (90* - δCN)

0x01 graphic

Miejscowy czas gwiazdowy (GM) - to okres czasu jaki upłynął od momentu górnej kulminacji punktu Barana na południku miejscowym do danej chwili, liczymy na W (clockwise) od 0 do 24 h. jest funkcją zależną od długości geograficznej obserwatora, nie ma nic wspólnego z jego szerokością.

GM = GU + λtime

Gryniczowski czas gwiazdowy (GU) - gwiazdowy czas uniwersalny, to okres czasu jaki upłynął od momentu górnej kulminacji punktu barana na południku Greenwich do danej chwili, liczony na W od 0 do 24 h.

GM = GU + λtime

RÓWNANIE CZASU GWIAZDOWEGO:

GU = GHATIME = GHACN + αCN

GM = LHATIME = LHACN + αCN

Doba słoneczna prawdziwa - okres czasu między dwiema kolejnymi DOLNYMI kulminacjami słońca prawdziwego na tym samym południku niebieskim.

Miejscowy czas słoneczny prawdziwy (TM') - okres czasu jaki upłynął od momentu DOLNEJ kulminacji słońca prawdziwego na południku niebieskim do danej chwili liczony na W od 0 do 24 h.

Gryniczowski czas słoneczny prawdziwy (TU') - czas uniwersalny prawdziwy; okres czasu jaki upłynął od momentu DOLNEJ kulminacji słońca prawdziwego na południku Greenwich do danej chwili liczony na W od 0 do 24 h.

TM' = TU' + λtime

Gryniczowski czas słoneczny średni (Universal Time, TU), UT - okres czasu który upłynął od momentu DOLNEJ kulminacji słońca średniego na południku Greenwich do danej chwili.

LMT = UT + λtime

Czas strefowy (zone time) TS, ZT - okres czasu jaki upłynął od momentu DOLNEJ kulminacji słońca średniego na południku ŚRODKOWYM danej strefy do danej chwili, liczony na W od 0 do 24 h.

ZT = UT + z

Chód chronometru - wartość czasowa, o którą przyspieszył lub opóźnił swoje wskazania chronometr w ciągu doby.

Stan chronometru - różnica między czasem uniwersalnym a czasem wskazywanym przez chronometr.

Chr + St Chr = UT

Chronometr: nie pokazuje daty. Nie ma wskaźnika cyfrowego, wskazuje 0-12 h. Jest nakręcany w lewo.

Obliczanie momentu górnej kulminacji księżyca:

M.P.U

+ p.r.d

- λtime

p.r.d = (λdgr / 360*) * ret. dob.

Wynik w MINUTACH

λ E ret. dob.

λ W ret. dob.

UT

+ z

MPU dzisiaj

- MPU wczoraj

MPU jutro

- MPU dzisiaj

ZT

M.P.U Bierzemy z tabeli dla MOON Mer. Pass. Upper

Obliczanie momentu dolnej kulminacji księżyca:

M.P.L

+ p.r.d

- λtime

p.r.d = (λdgr / 360*) * ret. dob.

Wynik w MINUTACH

λ E ret. dob.

λ W ret. dob.

UT

+ z

MPL dzisiaj

- MPL wczoraj

MPL jutro

- MPL dzisiaj

ZT

M.P.U Bierzemy z tabeli dla MOON Mer. Pass. Lower

Obliczanie Wschód i zachód słońca:

M.rise/M.set

+ p∆φ

+ p.r.d

- λtime

p.r.d = (λdgr / 360*) * ret. dob.

Wynik w MINUTACH

λ E ret. dob.

λ W ret. dob.

UT

+ z

M.rise/set dzisiaj

- M.rise/set wczoraj

M.rise/set jutro

- M.rise/set dzisiaj

ZT

p∆φ - poprawka na różnicę szerokości z „Table I - For Latitude” Tebles for interpolating sunrise, moonrise”

Sekstant mierzy kąt pionowy z dokładnością do 1/10 minuty kątowej.

Składa się z limbusu wyskalowanego w stopniach co stopień. Kąt zmierzony sekstantem jest kątem podwojonym. Ramie ruchome - alidada. Zakończona jest śrubą mikrometryczną.

Błędy sekstantu: błąd stały i błąd zmienny (błąd indeksu sekstantu).

Określanie błędu indeksu sekstantu:

- Z linii widnokręgu. Alidadę ustawić na zero. Śrubę mikrometryczną na zero. Widoczna różnica linii widnokręgu to indeks.

- Na ciało niebieskie, gwiazdę. Widać dwie gwiazdy w pionie.

- Z pomiaru promienia tarczy słonecznej (najdokładniejszy)

METODA WYSOKOŚCIOWA: polega na znalezieniu współrzędnych geograficznych punktu H, który powstaje z przecięcia się koła pozycyjnego z ortodromą łączącą rzut CN z pozycją zliczoną PZ na powierzchni kuli ziemskiej.

0x01 graphic

ZT

- z

= UT

GHACN­

+ pop

+ .

SHA

+ λ

LHA/HACN­

hCN

+ s+i

hCN

+ dip

Happ

+ op

+ .

HS

hS

- hZ

Δh

Chr

+ ST chr

= chr

δ

+ pop

δ

Sinhz = sinφZ sinδ + cosφZ cosδ cosHA

A
+ B

C

METODA SZEROKOŚCIOWA: polega na obliczeniu współrzędnych geograficznych punktu wytycznego B, który powstaje w wyniku przecięcia się AKP z południkiem Pz na powierzchni kuli ziemskiej. Stosujemy kiedy azymut wynosi 000 lub 180, czyli CN jest na południku niebieskim, tj. w czasie kulminacji CN.

Górna kulminacja: φB = z + δ

z - ujemny kiedy A = 000, z - dodatnia kiedy A = 180.

Dolna kulminacja: φB = z + (90-δ)

0x01 graphic

METODA DŁUGOŚCIOWA: polega na wyznaczeniu współrzędnych geograficznych punktu wytycznego L, który powstaje w wyniku przecięcia się AKP z równoleżnikiem Pz na powierzchni kuli ziemskiej.

Stosuje się w granicach A = 085-095 lub 265-275

ZT

- z

UT

δCN

+ pop

δCN

φ - δ = z'

Chr

+ St ch

HCN

+ s+i

…..

HS

(z + z')/2 = ?

(z - z')/2 = ?

Zawsze dodatnie

GHACN

+ pop

+ ….

GHACN

90°- HS = z

semHACN=sin(z + z')/2 sin(z - z')/2 secφZ secδCN

jeżeli h rośnie, to CN jest przed kulminacją, to HACN jest E

jeżeli h maleje, to CN jest po kulminacji, to HACN jest W

LHA / HACN = ?

LHACN

- GHACN

λL

A

+ B

C

0x01 graphic

Identyfikacja Ciał niebieskich:

- Analityczny; rozwiązanie trójkąta sferycznego paralaktycznego

- graficzny - np. rzut azymutalno-perspektywiczny; rzut Lehara

- tablicowy; HD/HA, ABC

- identyfikatory; identyfikatory płaskie, identyfikatory kuliste,

- mapy, atlasy nieba gwieździstego

AKP - to miejsce geometryczne punktow z ktorych pomiar wysokosci danego ciala niebieskiego dla danego momentu obserwacji jest staly

Wysokość tablicowa- wysokość jaką miałoby ciało niebieskie gdyby w momencie obserwacji obserwator znajdował się w pozycji tablicowej a rzeczywista wartość deklinacji CN była równa tablicowej

Retardacja dobowa księżyca - różnica czasu miedzy momentami występowania dwóch tych samych zjawisk w odniesieniu do księżyca dla danej pozycji obserwatora.

Wysokość zliczona - wysokość jaką miałoby ciało gdyby obserwator znajdował się w pozycji liczonej

Amplituda wschodu CN - łuk horyzontu astronomicznego zawarty między punktem wschodu E, a punktem wschodu astronomicznego ciała niebieskiego

Amplituda zachodu CN - łuk horyzontu astronomicznego zawarty między punktem zachodu W, a punktem zachodu astronomicznego ciała niebieskiego.



Wyszukiwarka