Tkanki żywe w roślinie - podział stałe- podziały komórkowe zachodzą bardzo wyjątkowo, tkanki stałe to tkanki dojrzałe. Rodzaje tk. Stałych: parenchyma- sklerenchyma (tk, wzmacniająca. Zanik protoplastu, obumarcie komórk. w rozwoju)- kolenchyma(tkanka wzmacniająca. Niezdrewniałe ściany ale ze zgrubieniami np.; kolench-kątowa- kolench-lukowa- kolench. płatowa)- ksylem (tk, przewodząca, rozpraw, wodę i sole mineralne po rośl)- floem (przewodzi głównie cukry do różnych organów. Jest to również tkanka niejednorodna)- epiderma (tk okrywająca)- peryderma (tk okrywająca występująca w starszych organach). twórcze - merystemy o charakterze embrionalnym, w których komórki przechodzą regularne podziały komórkowe. Cienkie pierwotne ściany komór, duże jądra, słabo zwakuolizowane komórki. Cechuje je wzrost dyfuzyjny (możliwość wzrostu we wszystkich kierunkach) oraz ograniczony (po osiągnięciu przez organ kształtu i wielkości następuje zahamowanie aktywności merystemu). Po zakończeniu wzrostu merystem różnicuje się w odpowiednie tkanki stałe. Dotyczy to wzrostu np. liści, kwiatów czy owoców Podz. Merystemów, ze. Wz na umiejscowienie: boczne- inerkalarne- wierzchołkowe. Kambium odpowiedzialne jest za przyrost boczny roślin dwuliściennych (w większości jednoliściennych taki przyrost nie występuje). Kambium w budowie pierwotnej występuje pomiędzy łykiem i drewnem tworząc kształt "gwiazdki". W budowie wtórnej powstaje walec drewna wtórnego wewnątrz cylindra kambium oraz pierścień łyka wtórnego na zewnątrz cylindra kambium. W dalszym rozwoju wytworzony zostaje również fellogen wytwarzający korę, tkanki pierwotne okrywające ulegają zniszczeniu. Proces tworzenia nowych warstw tkanek wtórnych polega na podziałach peryklinalnych, czyli powstająca ściana podziałowa jest równoległa do powierzchni stycznej organu. Okolnica - pojedyncza warstwa komórek parenchymatycznych w korzeniu, które wykazują zdolność przekształcania się w komórki merystematyczne i wytwarzania korzeni bocznych. Powstawanie korzeni bocznych w wewnętrznych tkankach korzenia macierzystego zapewnia utrzymanie odpowiedniej łączności pomiędzy tkankami przewodzącymi korzenia głównego i korzeni bocznych. U roślin wykazujących przyrost wtórny na grubość (nagonasiennych i większości dwuliściennych) powstają z niej również odcinki miazgi twórczej i korkotwórczej. Epiderma - skórka łodygi - tkanka roślinna okrywająca, stanowiąca powierzchniową jednowarstwową tkankę w organizmach o budowie pierwotnej. Może być wzmacniana w procesie inkrustacji lub adkrustacji. Jest wysycona kutyną, pokryta nieprzepuszczalną warstwą kutykuli. Warstwa kutykuli nie przepuszcza powietrza i wody, aby roślina mogła przeprowadzać wymianę gazową i poprawnie fotosyntetyzować, w epidermie znajdują się aparaty szparkowe. Epiderma chroni przed uszkodzeniami mechanicznymi oraz zapobiega nadmiernej utracie wody. Epiderma może być gładka, wtedy zazwyczaj posiada grube warstwy kutykuli lub może wytwarzać na swojej powierzchni rozmaite twory, takie jak: włoski i kolce (nie mylić z cierniami), w korzeniu zaś włośniki.