Cel ćwiczenia:
Celem ćwiczenia jest sprawdzenie prawdziwości prawa zaniku i pochłaniania promieni gamma oraz określenie dla jakich absorbentów i jakich ich grubości model teoretyczny dobrze opisuje rzeczywistość.
Przebieg pomiaru:
Podczas przeprowadzania doświadczenia należy określić grubość połówkową d1/2 i współczynnik absorpcji μ dla różnych materiałów za pomocą pomiaru szybkości zliczania impulsów w funkcji grubości napromienianego materiału. Żelazo, glin, plexiglas zostały użyte jako absorbenty. Słuszność ekspotencjalnego prawa zaniku wynika z prostoliniowości wykresów w układzie ln(N(x)/N(0)) na osi y i d na osi x.
Ponadto należy obliczyć masowy współczynnik zaniku μm = μ / ρ (gdzie ρ jest gęstością absorbentu) z wartości mierzonych.
Wnioski:
Pomiar pochłaniania promieniowania gamma przy ustawieniu licznika Geigera-Mullera na czas zliczania 60 sekund przez różne absorbenty jest nieprecyzyjny ze względu na emisję wtórną oraz rozproszenie promieniowania. Spowodowało to, że szczególnie trudne było przeprowadzenie pomiaru dla materiałów o małej gęstości właściwej, takich jak aluminium i plexiglas . Pomiary dla materiałów o większej gęstości właściwej, czyli dla żelaza były łatwiejsze do przeprowadzenia przy wspomnianym wcześniej ustawieniu aparatury, toteż wyszły one prawidłowo.
Masowy współczynnik zaniku μm w przeciwieństwie do współczynnika absorpcji ( pochłaniania, μ ) wykazuje większe różnice w otrzymanych wartościach dla podanych absorbentów. Rozpiętość gęstości dla podanych absorbentów jest duża i waha się od 1,18 g/cm2 do 11,34g/cm2.