DGW - najniższe stężenie składnika palnego w mieszaninie z powietrzem lub innym gazem utleniającym przy którym zapłon jest już możliwy. GGW- najwyższe stęż., zapłon jest jeszcze możliwy. Dolną i górną granicę wyb. określa się w procentach objętościowych lub g/m3 powietrza.
Czynniki wpł. na granice wybuch. - temperatura (ze wzrostem temp. dolne granice wyb. ulegają obniżeniu górne podwyższeniu), ciśnienie (obniżenie ciś. poniżej atm. wpływa na powolne zawężenie granic wyb. aż do całkowitego zaniku), domieszka gazów obojętnych (jeżeli do mieszaniny dodamy gaz obojętny następuje podwyższenie dolnej granicy i znaczne obniżenie GG), energia źródła zapłonu (przy niewielkich wartościach energii wraz ze wzrostem ilości dostarczanej ze źródła zakres granic wybuchowości ulega rozszerzeniu), kierunek propagacji płomienia (njszerszy zakres uzyskuje się w pionowo ustawionych rurach przy dolnym zapłonie).
Wybuch - jest wynikiem wywiązywania się energii w odpowiednio krótkim czasie i małej objętości w taki sposób że powstaje fala ciśnieniowa i gwałtowny przyrost ciśnienia i temperatury. Wybuchy chemiczne. Homogeniczne cieplne - zachodzą w całej objętości mieszaniny palnej, powstają na skutek: braku wymiany wydzielającego się ciepła z otoczeniem, cieplej niestabilności reagentów lub produktów.
Wybuch cieplny opisuje się poprzez: początkową temp. przy której następuje inicjacja nadkrytycznego bilansu cieplnego, określenie szybkości wydzielania ciepła, określenie maksymalnego ciśnienia wybuchu.
Ryzyko wybuchu cieplnego gdy: wysoki potencjał energetyczny reakcji chem., adiabatyczny nadkrytyczny bilans ciepła prowadzący do utraty kontroli nad reakcją, występowanie reakcji wtórnych charakteryzujących się wysokimi efektami cieplnymi, zjawisko samonagrzewania się materiałów.
Wybuchy heterogeniczne (VCE) - wybuch powstały wskutek zapalenia się chmury palnych par lub gazów zmieszanych z powietrzem. Deflagracja - rozprzestrzenianie się reakcji chemicznej substancji w której front reakcji przesuwa się gwałtownie w kierunku nieprzereagowanej substancji jednak z prędkością mniejszą niż prędkość dźwięku w nieprzereagowanej mieszaninie. Detonacja - rozprzestrzenianie reakcji chem. subst. w której front reakcji przesuwa się gwałtownie w kierunku nieprzereagowanej substancji z prędkością równą lub większą niż prędkość dźwięku w nieprzereagowanej mieszaninie.
Podst. warunki zaistnieniea VCE - substancja musi być palna w odp. warunkach ciśnienia i temp. przed awarią, wytworzona chmura musi dostatecznie dużych rozmiarów, dostatecznie duża część chmury musi być w granicach palności uwolnionej substancji, prędkość rozprzestrzeniania się płomienia dostatecznie duża, aby spowodować odpowiednio duży przyrost ciśnienia.
Detonacja może być zainicjowana: bezpośrednio - wybuch fazy skondensowanej, w wymiku przejscia deflagracji w detonację - ciśnienie wybuchu rośnie osiągając maksimum przy stężeniu stechiometrycznym.
Bardzo duży wpływ na ciśnienie wybuchu ma współczynnik zmiany objętości -stosunek objętości gazów spalinowych tworzących się w warunkach wybuchu do objętości par cieczy przed reakcją spalania.
O charakterze i mechniźmie wybuchu decydują: właściwości materiału, charakterystyka przestrzeni, właściwości mieszaniny wybuchowej, czynniki zapłonu.
Wybuchy fizyczne. BLEVE - wybuch spowodowany wyzwoleniem energii związanym z gwałtownym odparowaniem cieczy palnej lub nie.