Ćwiczenia bierne właściwe
- wykonuje je terapeuta bez czynnego współdziałania ze strony chorego; funkcja profilaktyczna dla narządu ruchu
Cele:
Jeśli to możliwe zamiana biernego ruchu na czynny
Zachowanie naturalnej, pełnej długości i elastyczności mięśni
Utrzymanie elastyczności i sprężystości tkanek miękkich okołostawowych (więzadeł torebek stawowych)
Ułatwienie krążenia krwi i chłonki
Zachowanie pełnego (fizjologicznego) zakresu ruchu w stawach
Opóźnienie postępu zmian degeneracyjnych wynikających z nieczynności albo z istoty procesu patologicznego
Wspomaganie działania „pompy mięśniowej” - kurczący się mięsień wywiera nacisk na układ żylny znajdujący się w nim, a zastawki żylne przepuszczające krew tylko w kierunku dosercowym wspomagają odpływ krwi żylnej z obwodu
Lepsze odżywiania (trofika) mięśni, torebek stawowych, stawów i skóry
Zapobieganie zesztywnieniom stawowym, obrzękom zastoinowym, odleżynom
Oddziaływanie na ośrodkowy układ nerwowy przez udrażnianie szlaków torowania głównie proprioceptywnego (czucia głębokiego) za pomocą docisku na powierzchnie stawowe w czasie ćwiczeń lub przez pełne rozciągnięcie mięśnia znajdującego swe przyczepy w okolicy stawu, a także korzystne oddziaływanie na czucie powierzchowne poprzez drażnienie eksteroreceptorów skóry w czasie kontaktu z rękami terapeuty
Zachowanie pamięci ruchowej
Oddziaływanie ideomotoryczne (stymulator ideomotoryczny)- czynności prowadzące do nauki, zapamiętywania i utrwalania nowych nieznanych ruchów, możliwe dzięki torowaniu opartemu na czuciu powierzchownym i głębokim
Wskazania:
Siła mięśniowa 0-1 w skali Lovetta
Porażenia wiotkie i spastyczne mięśni szkieletowych
Znacznego stopnia niedowłady
Jako ćwiczenia wstępne po długotrwałym okresie unieruchomienia stawu
Nieutrwalone ograniczenia ruchomości w stawach
Zła trofika tkanek miękkich w częściach narządu ruchu objętych procesem patologicznym
Choroby układu krążenia w których wysiłek nie jest wskazany
Potrzeba utrzymania odpowiedniej długości i elastyczności mięśni
Przeciwwskazania:
Ostry ogólny stan chorego- czasami przeciwwskazania względne (podwyższona temperatura utrzymujące się przez dłuższy czas nie stanowi przeciwwskazania)
Stany pourazowe po złamaniach kości długich z niepełnym zrostem
Ostry stan zapalny stawów i tkanek miękkich okołostawowych różnego pochodzenia
Stany po zwichnięciu i innych urazach stawowych i śródstawowych
Urazy skóry, mięśni, i innych tkanek miękkich oraz stany bezpośrednio po zabiegach operacyjnych przed wyjęciem szwów
Bardzo duża spastyka
Rany nie w pełni zagojone
Ból w czasie ćwiczeń
Metodyka:
Ruch jest prowadzony za pomocą sił zewnętrznych, np. przez rękę terapeuty
Przestrzegać stałych faz ruchu: pozycja wyjściowa, ruch w pełnym zakresie, powrót do pozycji wyjściowej, odpoczynek
Pozycja wyjściowa jak przy testowaniu odpowiednich mięśni na 0 i 1 w skali Lovetta, powinna umożliwiać wykonanie ruchu w pełnym zakresie, we właściwej płaszczyźnie, wokół odpowiedniej osi, wygodna dla pacjenta- wtedy mięśnie są rozluźnione
Stabilizacja proksymalnego odcinka, części ciała, tak aby ruch nie był przenoszony na sąsiednie stawy i był wykonywany tylko w obrębie mobilizowanego stawu; pozycje izolowane
Chwyt i odciążenie musi być wygodne, pewne i bezpieczne dla pacjenta a także dla terapeuty
Ruch powinien być płynny, delikatny, prowadzony w pełnym, biernym, fizjologicznym zakresie zgodnie z normą dla danego stawu, ale do granicy bólu, powinien objąć wszystkie ruchy w poszczególnym stawie
Tempo ruchu wolne, rytmiczne, dostosowane do indywidualnych możliwości pacjenta
Zasada bezpośredniego oddziaływania na staw- unikać ćwiczenia „przez dwa stawy” (oddziaływania pośredniego)
Zasada „krótkiej dźwigni”- punkt przyłożenia siły zewnętrznej musi znajdować się jak najbliżej ćwiczonego stawu
Odpowiedni kierunek prowadzenia ćwiczeń
Liczba powtórzeń w danej płaszczyźnie i serii 30-50
1-3 serie na dobę
Przed ćwiczeniem stawu kolanowego- należy sprawdzić jego stan
Funkcje:
Stanowią profilaktykę zmian wtórnych w obrębie narządu ruchu
Zachowują elastyczność i sprężystość mięśni i tkanek miękkich otaczających staw
Jako bodziec proprioceptywny stymulują obwodowy układ nerwowy
2