Lucyna Gozdawa Grajewska

247810, 2GiG3

KONSPEKT - OZNACZANIE SPÓJNOŚCI I KĄTA TARCIA WEWNĘTRZNEGO W APARACIE BEZPOŚREDNIEGO ŚCINANIA (ćw. 10)

Wytrzymałością gruntu na ścinanie τ_f  nazywa się największy (graniczny) opór odniesiony do jednostki powierzchni, jaki stawia ośrodek gruntowy naprężeniom ścinającym występującym w rozpatrywanym punkcie badanego gruntu.

Wytrzymałość gruntu na ścinanie określa wzór Coulomba:

τ_f - wytrzymałość na ścinanie [kPa]

σ_n - naprężenia normalne do płaszczyzny ścinania w momencie ścięcia [kPa]

φ - kąt tarcia wewnętrznego [°]

c - spójność [kPa]

Kąt tarcia wewnętrznego jest miarą oporu gruntu przeciw poślizgowi dwu części względem siebie (np. gdy powierzchnie potencjalnych osuwisk uzyskają wartość kąta tarcia następuje poślizg). Wartość kąta tarcie wewnętrznego zależy od:

• składu mineralnego gruntu,

• wielkości ziarn i ich kształtu,

• stopnia zagęszczenia gruntu,

• stopnia nasycenia wodą,

• rodzaju powierzchni ziarn (zaokrąglone czy ostrokrawędziste)

Spójność gruntu (kohezja) jest to opór gruntu stawiany siłom zewnętrznym wywołany wzajemnym przyciąganiem się cząstek składowych gruntu. Występuje w gruntach spoistych. Zależy ona od:

• średnicy ziaren,

• wilgotności,

• genezy,

• składu mineralnego.

---