Ćwiczenia oddechowe bardzo korzystnie jest łączyć z zabawami relaksacyjnymi i zabawami ruchowymi.
Najczęściej stosowanymi ćwiczeniami oddechowymi są m.in.:
wdech przez nos i wydech ustami (w dowolnych pozycjach). Jeśli wybierzemy pozycję leżącą, to warto w okolicach przepony (pod żebrami) umieścić jakąś większą maskotkę, by dziecko miało możność obserwowania własnych ruchów przeponowych i klatki piersiowej, a zabawę nazwać możemy „kołysaniem misia”;
unoszenie rąk w górę podczas wdechu i wolne, spokojne ich opuszczanie przy wydechu. To ćwiczenie można wykonywać z dzieckiem w pozycji leżącej, siedzącej lub stojącej. Wskazana jest pomoc jeśli samo nie unosi rąk, bo nie potrafi lub nie rozumie polecenia. Warto podać dziecku zabawki (pacynki, kukiełki, inne przedmioty) i uczynić z nich zabawę, wówczas ćwiczenie nie będzie dla dziecka zbyt monotonne i chętnie podejmie wielokrotne próby, nie kojarząc ich ze żmudnymi i nudnymi ćwiczeniami (zwłaszcza, gdy nie rozumie czemu one służą);
wykonanie wdechu i na wydechu zdmuchiwanie płomienia świecy, kłębka waty, papierowych zabawek, skrawków papieru, ziaren grochu i fasoli, piłeczek pingpongowych, itp. lekkich przedmiotów, przy zwiększanej stopniowo odległości. Przedmioty mogą leżeć na pulpicie stołu, na kawałku wykładziny, możemy umieścić je w specjalnie przygotowanym z listewek torze zakończonym pojemnikiem do którego ma trafić wybrany przedmiot. Do niektórych zabaw możemy podwieszać przedmioty, za pomocą żyłki, na różnych wysokościach;
wydmuchiwanie baniek mydlanych przez słomkę, dmuchanie do pojemnika z wodą za pomocą różnej grubości i długości rurek, dmuchanie balonów, piszczałek;
gra na organkach, fletach, trąbkach i gwizdku;
zdmuchiwanie skrawka papieru (przed siebie albo w stronę lustra, np. do celu) umieszczonego na czubku języka;
przenoszenie skrawków papieru, preparowanego ryżu (tzw. dmuchanego), albo kawałków waty za po-mocą słomki (rurki) z jednego do drugiego pojemnika. Dziecko chwyta wargami słomkę lub rurkę i za pomocą wdechu powietrza łapie wybrany przedmiot, by przemieścić go w inne miejsce (uczy się wstrzymania wdechu i podparcia oddechowego appogio), pozostawia dany przedmiot robiąc wydech;
wykonanie wdechu, a podczas wydechu wymawianie głoski „s” z jednakową głośnością, raz ciszej a raz głośniej, albo wymawianie „s”, na jednym wydechu coraz ciszej, lub coraz głośniej, tzw. „Crescendo” s - sssSSS, albo „Diminuendo” s - SSSsss, powtarzanie serii s - s - s- s - s..., lub emisja „s” na wydłużonym wydechu sss... (ocena prób: 20-30 sek. - wykonanie prawidłowe, 15-19 sek. - wykonanie dobre, 10-14 sek. - wykonanie zadowalające, 1-9 sek. wykonanie słabe, 0-3 sek. - wykonanie bardzo mierne, budzące niepokój);
dmuchanie na „zaczarowane drzewo” (stojak imitujący pień i konar drzewa, wykonanego z tektury, szeleszczących materiałów, różnobarwnych folii, cekinów, gałęzie drzewa wykonać można z cienkich drucików lub sztywnej żyłki) - naśladowanie odgłosów natury z użyciem głosek: „s”, „f”, „p” i innych albo onomatopei (wyrazów dźwiękonaśladowczych);
wykonanie wdechu i dość długi wydech, tj dmuchanie na podwieszony przedmiot (z kawałków lekkiej folii, waty, karbowanej bibuły albo gąbki) tak, aby jak najdłużej utrzymać ów przedmiot w oddaleniu;
wymawianie na jednym wydechu ciągu samogłosek: poszczególne samogłoski, następnie po dwie, trzy i w końcu wszystkich (dbając, by przejście od jednej do drugiej było płynne, z naturalnym rytmem);
wykonanie wdechu z podnoszeniem rąk w górę, w bok i wydechu ze skłonem w przód;
dmuchanie na rozdrobnione styropianowe kulki, kółeczka wykonane dziurkaczem biurowym po dużym arkuszu papieru posmarowanego klejem (tworzenie rysunku);
zdmuchiwanie okruchów ciastek w ustalonym kierunku;
wykonanie wdechu - oczy otwarte, oraz wydechu z zamknięciem oczu i rozluźnieniem mięśni;
w pozycji leżącej na materacu: wykonanie wdechu z przyciśnięciem rąk do materaca (rozstawione palce naciskają na podłoże) i wydechu wraz z rozluźnieniem całego ciała.
Proponowane ćwiczenia nie stanowią gotowego programu treningu oddechowego, który należy stosować bezkrytycznie, punkt po punkcie, w przypadku każdego dziecka. Odpowiednio dobrane do możliwości i potrzeb dziecka ćwiczenia nie powinny trwać zbyt długo i nie mogą być monotonne. Zachęcam więc do twórczej zabawy i wykorzystywania naturalnych domowych sytuacji i sposobności użycia dostępnych rekwizytów, lub samodzielnego wykonania odpowiednich pomocy, które wydatnie przysłużyć się mogą prawidłowemu oddychaniu dziecka.