Justyna Matuszak , Anna Kaliszuk

Zadanie 1

a= 27,6 ml (objętość ślepej próby)

b=22 ml (objętość soli Mohra)

c= 22,5 ml (objętość soli Mohra)

m= 0,134 mol/l (molowość soli Mohra)

s= 0,505g (naważka gleby)

0,018- masa węgla

Zawartość węgla organicznego w próbce wynosi 4,6%, a zawartość próchnicy 4,21%. Zawartość węgla organicznego i próchnicy w glebie jest podobna, istnieje równowaga pomiędzy nimi. Gleba podlega ciągłym procesom mineralizacji, czyli przemianom związków organicznych w mineralne.

Zawartość próchnicy waha się w dość dużych granicach i zależy od: uziarnienia gleby, składu mineralogicznego i chemicznego, właściwości wodnych, właściwości chemicznych, ilości i rodzaju organizmów glebowych oraz sposobu użytkowania. Próchnica glebowa decyduje w znacznej mierze o żyzności gleb. Zawartość próchnicy w glebach jest zróżnicowana, na obszarze Polski waha się między 0,6-6%. Substancje próchniczne wpływają dodatnio na tworzenie się struktury agregatowej gleb, poprawiając stosunki wodno - powietrzne. Istotny jest wpływ próchnicy na barwę gleby. Dzięki ciemnemu zabarwieniu próchnica silnie pochłania promienie słoneczne, poprawiając właściwości termiczne gleby.

Zadanie2

v- 24 cm³ (objętość wydzielonego CO2)

s- 10g = 1000 mg (naważka gleby)

d- 1,840mg (masa 1cm³ CO₂)

Zawartość węglanu wapnia w analizowanej próbce wynosi 10,03%.

Węglan wapnia w glebie wpływa na odczyn i właściwości buforowe gleby. Rozmieszczenie węglanu wapnia w glebie jest spowodowane stosunkami klimatycznymi podczas powstawania gleby. Najwięcej węglanu wapnia znajduje się w glebach klimatu suchego w warstwach powierzchniowych; im wilgotniejszy klimat tym mniej go na powierzchni.CaCO3 jest trudno rozpuszczalny w wodzie. W warunkach naturalnych pochłania CO2 i powstaje nietrwały H2CO3, pod wpływem którego tworzy się rozpuszczalny Ca(HCO3)2.Najwięcej węglanu wapnia występuje w glinach i lessach.

Zadane 3

Metody frakcjonowania próchnicy w glebie:

1. metody spalań (termiczno-wagowe)- polegają na oznaczeniu ilości węgla zawartego w substancji organicznej:

• Spalanie na sucho- substancja organiczna jest spalana w specjalnych piecach w wysokiej temperaturze(900-1200˚C) w atmosferze O2, czasem przy użyciu katalizatorów.

• Spalanie na mokro- substancja organiczna zostaje spalona przez roztwory silnych utleniaczy o relatywnie niskiej temperaturze wrzenia(200-250˚C). Stosuje się aparaturę szklaną, której najważniejszą częścią jest urządzenie absorbujące CO2 wydzielany podczas spalania węgla organicznego.

2. metody oksydacyjno- miareczkowe- polegają na spalaniu substancji organicznej przez silne utleniacze. Ilość zużytego w reakcji utleniacza określa się przez miareczkowanie związkiem redukującym nadmiar utleniacza pozostały po utlenieniu węgla organicznego.

• Metoda Tiurina- w metodzie tej utleniaczem węgla organicznego jest mieszanina 0,067 molowego K₂Cr₂O₇ + stężony H₂SO₄. Utlenianie odbywa się w obecności katalizatora z podgrzewaniem zewnętrznym. Jako reduktor nadmiaru utleniacza stosowany jest 0,1-molowy roztwór soli Mohra.

• Metoda Walkley- Blacka-w metodzie tej do utleniania węgla organicznego używa się 0,167-molowego roztworu K₂Cr₂O₇ w obecności stężonego H₂SO₄ . Utlenianie odbywa się na zimno, a reduktorem nadmiaru utleniacza jest 0,5-molowy roztwór FeSO₄.

---