Literatura BiS: w aparacie
Ważne pozycje są pogrubione.
Podstawowy węzeł konstrukcyjny (p.w.k.)
Podstawowy węzeł konstrukcyjny tworzy pas poszycia (pas współpracujący, o szerokości s) oraz usztywnienie. S odpowiada odstępowi wręgowemu na statku.
Oś zginania x, jest to oś przechodząca przez środek pola przekroju zginanego. Parametrem określająym wytrzymałość na zginanie pasa poszycia z usztywnieniem jest wskaźnik wytrzymałości przektoju na zginanie Wx
Wx = Ix/ymax
Ix - moment bezwładności pola przekroju układu względem osi zginania x,
ymax - odległość skrajnego włókna przekroju od osi zginania
Wskaźnik Wx zależy od geometrii p.w.k. Wymiary w.k. dobiera się w taki sposób, aby wartości wskaźnika Wx nie były mniejsze od wartości wymaganych:
Wartości wskaźnika wymaganego (Wwym) oblicza się na podstawie przepisów klasyfikacyjnych. Zależą one od typu konstrukcji statku.
Usystematyzowanie wiązań kadłuba
W obecnym stanie rozwoju konstrukcji kadłubów okrętowych pożna przyjąc nastepujące usystematyzowanie ich wiązań:
Wiązania wewnętrzne:
Wiązania poprzeczne:
wiązania denne:
wiązania denne kadłubów bez dna wewnętrznego (dno pojedyncze);
wiązania denne kadłubów z dnem podwójnym, wiązania burtowe (usztywnienia burt biegną pionowo) wiązania pokładowe.
Wiązania wzdłużne:
wiązania denne:
wiązania denne kadłubów bez dna wewnętrznego (dno pojedyncze);
wiązania denne kadłubów z dnem podwójnym, wiązania burtowe wiązania pokładowe.
Grodzie i przegrody:
grodzie poprzeczne,
grodzie poprzeczne,
grodzie podłużne,
przegrody
gródź (wodo-, olejo-, gazoszczelna zapora)
przegroda (rozdzielenie np zbiorników balastowych)
Wiązania wewnętrzne uzupełniające: wiązania dziobowe (np. skrajnik
dziobowy), wiązania rufowe (np. skrajnik rufowy).
Wiązania zewnętrzne:
Poszycie kadłuba, tj. dna i burt.
Poszycie pokładów.
Konstrukcje uzupełniające:
Wiązania fundamentowe urządzeń maszynowych.
Tunele linii wałów.
Nadbudówki i pokładówki.
Nadburcia i bariery.
Burtochrony, stępki dokowe i stępki przechyłowe.
Stępka przechyłowa chroni przed przechyłem statku
Stępka dokowa ustawiona przy doku, stępka zewnętrzna dna
Układy wiązań kadłuba
W zależności od układu wiązań pokładu, burty i dna statku wyróżniamy następujące układy wiązań:
1) Poprzeczny - gdy pokład, burta i dno są zbudowane w poprzecznym układzie wiązań - stosowany dla małych statków, gdzie wytrzymałość wzdłużna nie stanowi szczególnego problemu.
Do rysunku z aparatu (układ wzdłużny):
5. pokładniki poprzeczne
4. wręgi burtowe poprzeczne (biegną pionowo)
3. denniki poprzeczne
2. wzłużniki
2) Wzdłużny - gdy pokład, burta i dno są zbudowane we wzdłużnym układzie wiązań - stosowany dla dużych statków, przede wszystkim zbiornikowców
3) Mieszany - występuje w dwóch wersjach:
- pokład wzdłużnym ukkłądzie wiązań, a burta i dno w poprzecznym
- pokład i dno we wzdłużnym układzie wiązań, burta w układzie poprzecznym
Skrajnik dziobowy i rufowy, niezależnie od układu wiązań całego statku jest budowany w poprzecznym układzie wiązań ze względu na charakter obciążenia tych stref kadłuba.
ELEMENTY KONSTRUKCYJNE W RÓŻNYCH UKŁADACH WIĄZAŃ
poprzeczny układ wiązań:
pokład: pokładniki poprzeczne (usztywnienia zwykłe, wykonane z profili hutniczych - 5), wzdłużniki pokładowe (usztywnienia ramowe, wykonane z profili spawanych - 7), poprzeczne usztywnienia ramowe.
burta: wręgi burtowe poprzeczne (usztywnienia zwykłe wykonane z profili hutniczych - 4 - biegną pionowo), wzdłużniki burtowe (usztywnienia ramowe, z profili spawanych - gdy na statku występują międzypokłady), pionowe usztywnienia ramowe (wykonane z profili spawanych - grubsze usztywnienie burtowe)
dno: denniki poprzeczne (usztywnienia zwykłe, najczęściej wykonane z blachy okrętowej, czasami z profilu hutniczego - 3), wzdłużniki denne* (usztywnienia ramowe, wykonane z profilu spawanego, jeśli występuje pojedyncze dno lub z blachy okrętowej w przypadku dna podwójnego - 2)
*istnieją wzdłużniki środkowe i boczne