Pracochłonność, a długotrwałość

Pracochłonność - rozmiar (wielkość) pracy, roboty (suma przepracowanych jednostek czasu przez stanowisko robocze)

stanowisko godzina

t_ij = s_i*tpz_ij + n_i * t_ji

Długotrwałość - przedział czasowy między dwoma okresami rozpoczęcia i zakończenia [gr]

(jaka ilość czasu potzrbna jest na wykonanie części)

C_ij = T_i/r_k [gr/dzień] r_k ↑ c_ij↓

Rk - ilość użytych zasobów do realizacji zadania (urządzenia, maszyny)

Cechy procesów zorganizowanych

1.proporcjonalność (równomierne obciążenie)

2.podręczność

3.ciągłość

4.równoległość

5.specjalizacja (podział pracy wg określonych kryteriów)

6.rytmiczność ( (praca zsynchronizowana)

7.koncentracja (nagromadzenie środków, efekt synergii)

8.terminowość (just-in-time)

9.elastyczność

10.rzetelność

11.liniowość

System planów

1.plan produkcji

2.rozwoju tech

3.zaopatrzenia

4.zatrudnienia i płac

5.kosztów własnych

6.remontów

7.zbytu i eksportu

8.finansowy

9.inwestycyjny

10.wykorzystania zdolności prod

11.kooperacji

Jakie czynności obejmuje tpz

-czas pobrania zadania

-czas pobrania pomocy warsztatowe

-czas zapoznania się z dokumentacją

-czas ustalenia pomocy warsztatowych

-czas wykonania próbnej sztuki

-czas uzyskania zatwierdzenia próbnej sztuki w KJ

-czas zdjęcia pomocy warsztatowych

-czas zdania pomocy warsztatowych

-czas zdania wykonanej produkcji

-czas innych niewyspecjalizowanych czynności

Fundusze czasu pracy - rodzaje

Fk - kalendarzowy (365*8) możemy go odnosić do człowieka albo do maszyny

Fn - nominalny Fn = Fk - Fw

Fw - czasu wolnego

Fm - maszynowy (Fmn, Frn)

Fm nie może mieć 100% - obliczamy Fde - efektywny, dysponowany

Fde = Fmn *ηn

η_n =η_m*η_l*η_rem*η_e*η_narz*η_r

Fder = Frn - Furl - Fch - Fpn

Norma czasu pracy

t = tpz + n*tj n-liczna sztuk

Cyklogram wyrobu złożonego - istota, cel, dane do budowy

Jest to model, graficzny obraz złożoności cyklu produkcyjnego oraz modelem obrazującym system wyprzedzeń w czasie

Potrzeba jego stosowania wynika z :

-zróżnicowania w czasie dostarczania części do montażu i potrzeby opanowania tego procesu

-produkcji w seriach (partiach)

Służy do:

-określenia długotrwałości cyklu

-wyznaczenia terminów i wyprzedzeń

-ustalenia przepływu produkcji przez JP

-regulacji produkcji (kontroli, księgowania terminów)

-rozliczeń zapasów i produkcji

-organizowania zasobów i procesów (przygotowanie materiałów, narzędzi, przyrządów itp.

-zapewnienia w określonym czasie niezbędnej obsady

Cyklogram jest narzędziem umożliwiającym zarządzanie produkcją. Podstawą do budowy cyklogramu jest schemat montażowy.

Dane do budowy:

-schemat montażowy

-n_o , n_t

-pracochłonność operacji

-wskaźnik wielostrumieniowości

-normatywy przerw międzyoperacyjnych

Podst drogi i podziały zdolności produkcyjnej

-zmniejszenie strat czasu dyspozycyjnego maszyn

-dostosowanie rodzajowo i ilościowo parku maszynowego do potrzeb programu i technologii produkcji

-zwiększenie zmianowości

-sprawne planowanie i dysponowanie robót i materiałów

-zwiększenie współczynnika wydajności

-zmniejszenie czasu tj

-zapewnienie odpowiedniej jakości produkcji

-osiągnięcie niskiego udziału tpz

-kooperacja czynna

-działanie ekstensywne: modernizowanie technologii, parku maszynowego, organizowanie produkcji w sposób generalny

Ekonomiczna wielkość partii

Optymalna wielkość partii - zapewnia osiągnięcie najniższego kosztu jednostkowego (kosztu wytworzenia)

Ekonomiczna wielkość partii produkcyjnej - przedział liczbowy, w którym odchylenia kosztu produkcji są zaniedbywanie małe i dają pole manewru przy regulacji toku produkcji

kc = ks+ktw+km+kzam [zł/szt]

gdzie:

ks - koszt surowca (mat bezpośredniego)

ktw-suma kosztów stanowiskowych wykonania 1 szt

km-koszt składowania, magazynowania 1 szt

kzam- koszt zamrożenia robót w toku

k_tw(n) = K_tpz/n

K_m(n) = n(q_mt*c_mt*Tj+q_mm*c_mm*R_j)

K_zam =Wz*π*1/p

Wz = z_rt*c_śr = z_rt*c_k*γ

Elementy systemu pracy

System -zbiór elementów (zbiór relacji)

Przestrzeń operacyjna

Układ :

a-τ ; a-r ; r-τ

r-τ - płaszczyzna sterowania wg operacji; obrazuje obciążenie stanowisk roboczych w czasie. Można tu wyróżnić dwa pojęcia - pracochłonności i długotrwałość

a-τ - płaszczyzna sterowania wg asortymentu (przedmiotu). Tu pojawiają się operacje w miarach czasu. Na tej płaszczyźnie możemy odczytać cykle produkcyjne wyrobu prostego (czyli kiedy się rozpocznie i skończy)

a-r - płaszczyzna alokacji przyporządkowania asortymentu przedmiotu do stanowisk roboczych

Sposób rozstawienia stanowisk

-krokowo(np.Corelap, metoda trójkątów Schmigalli)

-iteracyjnie (Craft)

Sposób prezentacji rozmieszczenia stanowisk:

-punktowo (met trójkątów Schmigalli)

-modułowo (Corelap)

Metoda Trójkątów Schmigalli

-metoda punktowa, przybliżona, krokowa, z nieograniczoną możliwością wyboru miejsc.

-niezbędnymi danymi do wykonania obliczeń są:

n - liczba rozmieszczonych stanowisk

sij - macierz ich powiązań transpotrowych

Idea algorytmu jest następująca:

-w każdym kroku rozmieszczamy dokładnie jedno stanowisko

-lokujemy je w takich miejscach, aby stanowiska o największych powiązaniach...

funkcja celu Q=ΣΣ Sij * Lm(ij) → min

Q - sumaryczna wartość obciążenia rozstawionych stanowisk

Sij - ij-ty element macierzy obciążenia stanowisk roboczych

Lm(ij) - odległość pomiędzy dwoma stanowiskami m , w których rozstawiono obiekty i , j

Korzyści:

-prosty algorytm

-zadowalająca jakość wyniku

-najlpsze wyniki w porównaniu do innych metod z tej samej rodziny metod

Wady:

-jako, że stanowiska rozmieszczone są jako węzły regularnej sieci, powinno być założone że: -stanowiska mają podobne rozmiary; - odległość pomiędzy stanowiskami jest podobna

Partia produkcyjna części

Partia detali - zgrupowanie jednorodnych detali wykonywanym na stanowisku roboczym w ramach jednej detalooperacji przy jednakowym nakładzie tpz

Wielkość partii prod decyduje o rozłożeniu kosztów powstałych ze zużycia czasów tpz stanowiska roboczego i jego przezbrojenia na liczbę sztuk wykonywanych za jednym przygotowaniem stanowiska.

Zalety zwiększania wielkości partii

-wzrost wydajności pracy robotnika

-polepszenie jakości produkcji

-lepsze wykorzystanie maszyn

Wady:

-wydłużenie cyklu produkcji

-zwiększenie zapasów produkcji w toku

-wzrost zamrożenia środków obrotowych

-wzrost kosztów własnych

Metody określenia wielości partii:

-udział czasu przezbrojenia w czasie wykonania

-okres powtarzalności produkcji

-minimalizacja kosztów własnych produkcji

Czynniki wpływające na poziom możliwości produkcyjnych

-kwalifikacje pracowników

-poziom wykorzystania przedmiotów pracy

-poziom wykorzystania środków pracy

-poziom i efektywność procesu technologicznego

-poziom organizacji

-poziom specjalizacji i kooperacji

Sposoby podnoszenia zdoln prod (likwidacja wąskiego gardła, przekroju)

1.zmniejszenie strat czasu dyspozycyjnego maszyn

2.zwiększenie zmianowości

3.sprawne planowanie i dysponowanie (robót, mater, narzędzi, transportu itp. na stanowiska robocze)

4.zwiększenie wspólcz wydajności

5.zmniejszenie czasu tj

6.zapewnienie odpowiedniej jakości produkcji

7.osiąganie niskiego udziału tpz

8.kooperacja czynna

9.modernizowanie technologii, organizacji produkcji

---