RYSUNKI POPRZECZNE, ZŁADY

Przekrój poprzeczny masowca w rejonie śródokręcia:

UZUPEŁNIĆ

Szczegółowe przekroje poprzeczne i przekrój wzdłużny przedstawia się na zładach poprzecznych i zładzie wzdłużnym.

Na tych rysunkach jest przedstawiona cała konstrukcja statku, oznaczenia klasyfikacyjne oraz informacje o wyposażeniu.

WOLNA BURTA

Wolna burta określa maksymalne zanurzenie statku i tym samym niezbędny zapas pływalności. Wolna burta jest to odległość od górnej krawędzi poszycia pokładu wolnej burty do linii dopuszczalnego zanurzenia, mierzona przy burcie. Minimalna wolna burta oraz dodatkowe linie zanurzenia są określane na podstawie międzynarodowej konwencji o liniach ładunkowych.

Pokładem wolnej burty, według konwencji, jest najwyższy ciągły pokład mający stałe i odpowiednio mocne zamknięcia wszystkich otworów w częściach nieosłoniętych nadbudówkami i pokładówkami. Otwory w burtach poniżej tego pokładu muszą być zaopatrzone w stałe, wodoszczelne zamknięcia.

Nadbudówka (zajmuje pełną lub prawie pełną szerokość statku)

Pokładówka (zajmuje tylko część szerokośći statku

Znak wolnej burty, czyli koło Plimsola, umieszczony z obu burt na śródokręciu, określa minimalną wolną burtę i jednocześnie maksymalne zanurzenie statku w sezonie letnim. Litery na znaku oznaczają towarzystwo klasyfikacyjne wydające świadectwo wolnej burty. Po prawej stronie znaku umieszcza się znak poprawek sezonowych zanurzenia, a po lewej poprawki dla drewnowców:

,gdzie: L - Letnia linia ładunkowa, dla wody morskiej o gęstości 1,025

Z - Zimowa linia ładunkowa, leżąca o
zanurzenia konstrukcyjnego

poniżej linii L

T - Tropikalna linia ładunkowa, leżąca o
zanurzenia konstrukcyjnego

powyżej linii L

S - Linia ładunkowa dla wody słodkiej, leżąca powyżej linii L o FWA

(fresh water allowance)

podawane w cm

D - Wyporność w wodzie gęstości 1,025
, statku zanurzonego do linii L

tp_cm - przyrost wyporności na 1 cm zanurzenia

TS - Tropikalna linia ładunkowa dla wody słodkiej, leżąca o FWA

powyżej linii T

ZAP - Zimowa linia ładunkowa dla Atlantyku północnego. Obowiązuje dla statków

o długości do 100m, wpływających zimą na ten akwen. Leży ona 50 mm

(2 cale) poniżej linii Z

Poszczególne linie ładunkowe obowiązują w strefach i obszarach morskich oraz w okresach wyszczególnionych w konwencji, na mapie stref klimatycznych. Dla statków o długości do 100 m, obszary i okresy stosowania poszczególnych linii ładunkowych, są często inaczej wyznaczone niż w stosunku do statków dłuższych. Bałtyk jest włączony do strefy letniej, ale statki do 100 m długości w okresie od 1 Listopada do 31 Marca obowiązuje zimowa linia ładunkowa (Z)

Minimalna wolna burta zależy przede wszystkim od długości statku, przy czym w konwencji wyróżnia się 2 podstawowe typy statków:

1. Typ A - statki służące wyłącznie do przewozu ładunków płynnych masowych o

wysokiej wodoszczelności pokładu górnego z małymi otworami w pokładzie, zamykanymi stalowymi pokrywami zaopatrzonymi w uszczelki. Statek tego typu musi również spełniać pewne warunki niezatapialności w przypadku uszkodzenia poszycia.

2. Typ B - wszystkie statki niezaliczane do typu A. Statkom typu B dłuższym od

100 m, które spełniają dodatkowe wymagania, może być przyznana zmniejszona wolna burta, a gdy wymagania w zakresie wytrzymałości zamknięć nie są spełnione, statek musi mieć zwiększoną wolną burtę.

Minimalna wolna burta statku typu A jest mniejsza od minimalnej wolnej burty statku typu B o tej samej długości.

Potwierdzeniem spełnienia wymagań konwencji jest międzynarodowe świadectwo wolnej burty, wydawane przez określoną przez administrację państwa instytucję (w Polsce - PRS - Polski Rejestr Statków). Zawiera ono:

- nazwę instytucji, która wydała świadectwo

- nazwę statku, tonarz, port macierzysty, sygnał rozpoznawczy, długość itp.

- typ statku (A, B, B↓, B↑)

- datę wystawienia świadectwa, datę ważności, datę ostatniego potwierdzenia

ważności świadectwa.

Oprócz tego podane są odległości poszczególnych linii ładunkowych od linii pokładu oraz poprawka na wodę słodką (FWA)

Świadectwo wydaje się na okres nie dłuższy niż 5 lat po dokonanym przeglądzie. Po stwierdzeniu, że statek odpowiada wymaganiom konwencji, świadectwo jest odnawiane. Co roku przeprowadza się na statkach inspekcję sprawdzającą:

• prawidłowość wyznaczania i nanieniesia linii ładunkowych

• zabezpieczenie otworów (szczelność i wytrzymałość ich zamknięć)

• drogi dostępu do pomieszczeń załogi

• stan barier i urządzeń odprowadzających wodę z pokładu

P

R

Z(W)

L(W)

T

TS(TF)

ZAP

S

stępka

T_k

h_min

Pokład wolnej burty

---