CZYNNOŚCI UKŁ.PŁCIOWEGO:
Produkcja hormonów płciowych odpowiedzialnych za pojawienie się cech dojrzałości płciowej, popęd płciowy oraz opiekę nad potomstwem. Produkcja gamet; komórek jajowych i plemników. Przechowywanie wyprodukowanych gamet. Przygotowanie do aktu płciowego, stworzenie warunków do zapłodnienia. Przygotowanie miejsca do rozwoju zapłodnionego jaja, zarodka i płodu. Przygotowanie ciężarnej do porodu.
UKŁ.AUTONOMICZNY-F-CJA:
Ukł. kieruje pracą narządów, których działalność jest niezależna od naszej woli. Reguluje on czynności narządów krążenia, oddychania, trawienia, wydalania, rozmnażania, przemiany materii. Ukł. odgrywa w org. rolę przystosowawczo-odżywczą. Czynność troficzna polega na regulacji normalnego przebiegu czynności odżywczych w narządach i tkankach. Czynność adaptacyjna polega na wywoływaniu w narządach i tkankach zmian, które przystosowują je do pracy w stale zmieniających się warunkach. Istnieje też zw. między silnym pobudzeniem emocjonalnym, a czynnością ukł.autonom. Radość, gniew, strach wywołują za pośrednictwem tego ukł.takie objawy jak czerwienienie lub bladnięcie skóry, drżenie mięśni, rozszerzenie/zwęrzanie źrenic, skurcz mm przy włosowych, nadmierne pobudzenie lub zahamowanie ruchów. Wszystkie narządy wewnętrzne otrzymują włókna nerwowe z cz. współczulnej i przywspółczulnej. Ukł.przywspółczulny jest nastawiony na oszczędzanie i regenerację energii i pobudza tylko narządy ukł.trawiennego, a hamuje czynności innych narządów. Oddziaływanie ukł.współczulnego i przywspółczulnego na narząd jest antagonistyczne. W zakończeniach włókien współczulnych wydziela się substancja zbliżona do adrenaliny(noradrenalina). Nerwy ukł.przywspółczulnego za pośrednictwem mediatora acetylocholiny pobudzają narządy mające znaczenie dla procesów anabolicznych.
ENZYMY TRAWIENNE: ŻOŁĄDKA I XII-nicy:
Do światła żołądka poprzez gruczoły jego błony śluzowej jest wydzielany sok żołądkowy o ph. ok.1, zawiera HCl, enzymy trawienne, sole mineralne, śluz i H2O. W silnie kwaśnym środowisku amylolityczne enzymy nie wykazują aktywności katalitycznej i nie są wydzielane przez gruczoły żołądka, ale skrobia zawarta w kęsach pokarmowych znajdujących się w głębi żołądka jest jeszcze dość długo trawiona przez amylazę ślinową. Proces ten odbywa się do czasu wymieszania pokarmu z kwaśnym sokiem żołądkowym, w skład którego wchodzą:#pepsynogen-proenzym proteolityczny, który w silnie kwaśnym środow. jest aktywowany w czynną pepsynę; #renina(chymozyna)-powoduje ścinanie rozpuszczonego białka mleka (kazeinogenu) w nierozpuszczalną parekazeinę i zaczyna jej trawienie, #lipaza żołądkowa - trawiony jest tłuszcz w postaci zemuglowanej. Zakwaszona treść żołądka, przeprowadzona niewielkimi porcjami do XII-nicy ulega alkalizacji do ph 7,1 do 8,4 w wyniku działania zasadowego śluzu wydzielanego przez gruczoły XII-nicze i soku trzustkowego produkowanego przez trzustkę, a dostarczonego do XII-nicy przewodem trzustkowym.
Sok trzustkowy zawiera: #proenzym proteolityczny-trypsynogen, który pod wpływem enzymu enterokinozy zostaje aktywowany w trypsynę, a ta uczynnia następne porcje trupsynogezy wydzielanego do XII-nicy, #proenzym proteolityczny-chymotrypsynogen, który jest aktywowany w chymotrypsynę przez trypsynę, #protaminopeptydazy i prokarboksypeptydazy, #amylozę trzustkową, #lipazę trzustkową, #nukleazy.
Do XII-nicy wydzielana jest żółć.
ROLA KRWI W ODDYCHANIU:
Transport tlenu i dwutlenku węgla odbywa się przy współudziale osocza i erytrocytów. Sprowadzenie tlenu z wdychanego powietrza do org. i usunięcie CO2 poza obręb organizmu wiąże się z przenikaniem tych gazów przez ścianę narządu wymiany gazowej oraz naczyń włosowatych krwionośnych. Odbywa się to głównie na drodze dyfuzji, dzięki różnicy ciśnień cząsteczkowych (porcjonalnych) tlenu i CO2 w narządzie wymiany gazowej i ich prężności we krwi (dyfuzja CO2 jest o wiele łatwiejsze niż tlenu ze względu na znacznie lepszą rozpuszczalność CO2 w wodzie).
Gazy oddechowe są transportowane zgodnie z malejącym gradientem prężności. W narządzie wymiany gazowej ciśnienie porcjonalne tlenu jest wyższe w porównaniu z prężnością tego gazu we krwi żylnej i dla tego dyfuduje on do osocza, a stamtąd do erytrocytów, gdzie odwracalnie wiąże się z hemoglobiną. Powinowactwo do hemoglobiny do tlenu jest odwrotnie proporcjonalne do prężności CO2, dlatego w miarę przebywania CO2 w erytrocytach tlen odłącza się od hemoglobiny i dyfunduje do osocza i dalej do tlenku CO2, który wniknął do erytrocytów, jest w ok.70% enzymatycznie przekształcony pod wpływem enzymu, który dysocjuje na H+ i HCO3-. Jony wodorowe łączą się z odtlenowaną hemoglobiną. Niewielka cz. jonów wodorowo-węglanowych pozostaje w erytrocytach, a większość przechodzi do osocza, stanowiąc podst. Formę transportu CO2 we krwi. Jony wodoro - węglanowe w osoczu i erytrocytach stanowią główny składnik ukł. buforowego zapewniającego stałość odczynu środow. ok.20% CO2 wiąże się z grupami aminowymi białek osocza i hemoglobiny w postaci karbaminianów. Znikoma ilość CO2 jest przenoszona w postaci rozpuszczonej w wodzie erytrocytów i osocza.
SKĄD W MIĘŚNIACH POW.ATP:
ATP-adenozyno trójfosforan jest zw.podobnym do nukleotydu kw.nukleinowego i składa się z zasady adeniny, cukru rybozy i 3 resztek kw.fosforowego. ATP pows.ze zw. ADP(adenozyno dwufosforu) o dwóch resztach kw.fosforowego przez przyłączenie 3-ej cząsteczki kw. Fosforowego. Wymaga to wkładu energii, która zostaje w ATP zmagazynowana. Przy odłączeniu jednej cząsteczki kw.fosforowego od ATP powstaje ADP, a energia uwalnia się.
Impuls, który dociera do synapsy nerwowo-mięśniowej, powoduje depolaryzację błony presynaptycznej. W czynniku tego zjawiska z pęcherzyków presynaptycznych zakończenia aksonu zostaje uwolniony do szczeliny synaptycznej neuromediator - acetylocholina wiążący się z receptorem w błonie postsynaptycznej. Prowadzi to do polaryzacji błony postsynaptycznej poprzez zwiększenie jej przepuszczalności dla Na+ i K+. Jony sodowe wnikają sarkoplazmy włókna mięśniowego. Depolaryzacja błony postsynaptycznej w okolicy synapsy szybko rozprzestrzenia się wzdłuż sarkolemmy (poza płytkę motoryczną) w postaci impulsu, czyli potencjału czynnościowego, dociera do wnętrza włókna drogą kanalików poprzecznych, powodując dyfundowanie ze zbiorniczków siateczki sarkoplazmatycznej Ca3+na zewnątrz, do sarkoplazmy podstawowej. Wysokie stężenie jonów Ca wokół miofilamentów aktywuje enzym ATP-azę, który powoduje rozkład ATP, a uwalnia z tego procesu energia zostaje wykorzystana do utworzenia połączenia miozyny z aktyną w atynomiozynę. Podczas skurczów mięśnia znaczne zapotrzebowanie na ATP jest pokrywane ze wzmożonego oddychania przebiegającego w tym narządzie. Substraktem energetycznym jest zgromadzony w mięśniach glikogen, lub dostarczona przez krew glukoza.