Zasady dotyczące lokalizacji uzbrojenia podziemnego: -lokalizacja przewodów dla nowo projektowanych lub podlegających przebudowie tras ulicznych należy ustalić kompleksowo uwzględniając wszystkie przewidywane urządzenia z perspektywą kilkudziesięcioletnią; -przewody sieci podziemnych należy bezwzględnie prowadzić równolegle do osi ulicy, wewnątrz terenu określonego liniami rozgraniczającymi; -należy lokalizować przewody w odcinkach prostych, a ich skrzyżowania i rozgałęzienia powinny być wykonywane pod kątem prostym; -nie należy lokalizować przewodów pod skarpami; szczególnie gdy nachylenie zbocza skarpy przekracza 20º; -w ulicach o szerokości ponad 30m w liniach rozgraniczających przy obustronnej zabudowie należy przewidywać ułożenie sieci przewodów podziemnych rozdzielnie dla każdej strony ulicy; -przy zabudowie jednostronnej ulicy przewody rozdzielcze należy prowadzić po stronie zabudowy; -w przypadkach szczególnych, gdy linia rozgraniczająca ulicy jest równoległa do osi jezdni, przewody podziemne rozdzielcze należy prowadzić równolegle do linii rozgraniczających, a przewody magistralne oraz kable oświetleniowe równolegle do osi jezdni; -niedopuszczalne jest lokalizowanie różnych przewodów podziemnych w jednej płaszczyźnie pionowej z wyjątkiem tych, które są umieszczone w blokach kanalizacji kablowej lub w kanałach zbiorczych; -pozostałe wymagania (tabela)
Podział sieci urządzeń podziemnych i ich uzbrojenia: a)rodzaj sieci, b)zasięg/oddział, c)rodzaje przewodów, d)uzbrojenie przewodów, e)urządzenia specjalne, f)obiekty specjalne
I a)kanalizacyjne b)osiedle, miasto c)przykanaliki, kolektor główny, kanały uliczne, główne, przełazowe i nieprzełazowe, burzowe, tłoczne d)studzienki rewizyjne, spadowe i komory spadowe, włazowe, płuczące, zsypy śniegowe, wejście boczne do kanału, połączenia i rozgałęzienia kanałów, wpusty deszczowe, przewietrzniki, świetliki, spoczniki kanałowe, zamknięcia kanałów e)syfony, separatory ścieków, przelewy burzowe, wyloty kanałów, eskady f) przepompownie i oczyszczalnie ścieków
II a)wodociągowe b)osiedle, miasto/dalekosiężne c)przyłącza domowe, przewody rozdzielcze, magistralne, tranzytowe d)zasuwy, hydranty, odpowietrzniki, odwodnienia, zdroje uliczne, hydranty ogrodowe e)reduktory ciśnienia, zawory bezpieczeństwa, klapy zwrotne, wodomierze sieciowe f)stacje pomp, stacje filtrów ze zbiornikami
III a)cieplne b)osiedla, miasto c)przyłącza domowe, przewody osiedlowe, odgałęźne, magistralne d)kompensatory, armatura odcinająca (zasuwy), aparatura pomiarowa (ciśnienie, temp. e)brak f)brak
IV a)gazowe b)osiedle, miasto/dalekosiężne c)przyłącza domowe, przewody rozdzielcze, magistralne d)zasuwy, odwadniacze, rurki kontrolne, kompensatory, regulatory ciśnienia (reduktory) e)brak f)brak
V a)elektroenergetyczne wewnętrzne b)brak c)instalacje wewnątrz obiektów budowlanych d)brak e)brak f)brak
V a)elektroenergetyczne zewnętrzne b)osiedle, miasto/dalekosiężne c)sieci odgałęźnie, magistralne, tranzytowe, sieć trakcyjna, oświetlenie ulic d) skrzynki kablowe, złącza kab., studzienki kab., tunele kab., mufy kab., osłony ochronne, węzły rozdzielcze, mufy łączne i zaporowe, słupy linii napowietrznych z fundamentami, izbice ochronne e)brak f)stacje transformatorowe, rozdzielcze
VI a)telekomunikacyjne b)osiedle, miasto/dalekosiężne c)kable rozdzielcze, magistralne, linie międzymiastowe, okręgowe linie telefoniczne d)studnie kablowe podziemne, szafki kablowe, buforowe, rozdzielnice kablowe, stacje katodowe e)brak f)brak
VII a)specjalne: rurociągi (ropa, nafta, artykuły, przemysłowe i inne), przewody poczty pneumatycznej, inne przewody
Metody inwentaryzacji geodezyjnej urządzeń podziemnych
A)m. bezpośrednia (bezpośrednie wyznaczenie położenia przewodów i urządzeń podziemnych): -inwentaryzacja powykonawcza (S,G), -odkrywki terenowe (S,G);
B)m. pośrednia (pośrednie wyznaczenie położenia zakrytych przewodów i urządzeń podziemnych): -na podstawie wywiadu branżowego (S,G), -na podstawie elementów naziemnych urządzeń podziemnych (S), -wykorzystując wykrywacze: elektromagnetyczne, magnetyczne, radiowe, radarowe, elektrooporowe, ferromagnetyczne (S,G), -matoda grawimetryczna (S), -metoda izotopowa (S), -metoda termowizyjna (S), -metoda biolokacyjna (S,G)
S-określenie położenia sytuacyjnego, G-określenie głębokości
Podstawowe parametry jezdni suwnicowych Dla suwic pomostowych obowiązującą jest norma PN-91/M-45457, a dla suwic półbramowych i bramowych PN-M-45495. Najczęściej, jako standardowe, pomiarom podlegają następujące parametry: a)rozstaw szyn R (rozpiętość): dla torów o rozstawie R<=10m dopuszczalna różnica (odchyłka) między rzeczywistym a teoretycznym rozstawem nie może przekraczać wartości Δ=+-3mm, a dla torów o rozstawie R>=10m, wartość Δ=+-(3+1/4(R-10)) a zarazem być mniejsza od wartości Δ<=15mm, b)odchylenie osi szyn od prostej w płaszczyźnie poziomej nie powinno przekraczać wartości odchyłki Δ=+-10mm, c)różnica poziomów główek szyn (przechyłka boczna) nie powinna przekraczać wartości odchyłki Δ=+-10mm, d)różnica wysokości przekrojów główek szyn w przekroju podłużnym (pochylenie wzdłużne) nie powinna przekraczać wartości odchyłki Δ=+-10mm, e)wzajemne przesunięcie w styku sąsiednich szyn nie powinna przekraczać wartości odchyłki w poziomie Δ<=2mm, w pionie Δ<=1mm,natomiast końce łączonych odcinków szyn nie powinny wskazywać szczeliny większej od 2mm.
Pomiar prostoliniowości szyny i rodzaje występujących błędów Związane z obserwacjami w wybranych punktach kontrolowanych szyn odchylenia od prostej odniesienia, którą najczęściej stanowi bok osnowy pomiarowej. Najpowszechniej stosowaną metodą pomiaru jest metoda stałej prostej (m. klinometryczna), w której mierzone są na łacie odcinki pomiędzy prostą odniesienia wyznaczoną przez pionową płaszczyznę celowej instrumentu, a krawędzią szyny. Łata jest przyłożona do szyny poziomo, a zarazem prostopadle. Dodatkowo mierzy się szerokość główki szyna ustalając przebieg jej osi. Stała prosta może być również realizowana przez strunę oraz wiązkę laserową. W przypadku pomiarów instrumentalnych, z wykorzystaniem teodolitu bądź tachymetru cyfrowego, mogą wystąpić błędy: mci-błąd centrowania instrumentu oraz tarczy (celu) na punktach osnowy, mci-błąd zorientowania pionowej płaszczyzny odniesienia na tarczę, mci-błąd odczytu na podziałce łaty, mci-błąd pomiaru odchylenia od prostej na skutek nieprostopadłego ustawienia podziału łaty do prostej odniesienia, mci-błąd położenia punktu kontrolowanego na szynie (wyznaczenie punktu, miara bieżąca na torze). W pomiarach prostoliniowości przyjmuje się aby dokładność wyznaczenia odchylenia punktu os prostej nie przekraczała +-1mm. W tym celu w pomiarach stosuje się instrumenty typu teodoliy-techymetr elektroniczny o powiększeniach co najmniej 25 razy, a łaty odczytowe za stopką zaopatrzone w libelle rurkowe oraz dodatkowo w podziałki milimetrowe. W przypadku pomiaru prostoliniowości metoda tachymetrii występuje niedogodność ustawnie dokładnego reflektora pryzmatycznego na osi szyny. Aby usprawnić pomiar stosowane są niestandardowe uchwyty na reflektor i obejmy do stawiania w osi szyny oraz tachymetry pozwalające na pomiar położenia poziomego punktu z dokładnością co najmniej +-1-2mm.
Podczas ozn. Pktów pomiarowych na torze suwnicy wykonujemy: -most suwnicy ustawiony w skrajne położenie toku szyn, -ustawienie teodolitu nad jedna z szyn w drugim końcu toku, -centrowanie instr. Na wyznaczony środek główki szyny w pobliżu mostu suwnicy, -odłożenie kata prostego i zaznaczenie pktu na drugiej szynie toru.