KONSPEKT - k. koślawe, College, Pedagogika, rok III, Gimnastyka korekc. - kompens, k. koślawe


KONSPEKT ZAJĘĆ KOREKCYJNYCH

Wada: Kolana koślawe (genu valgum)

Wiek ćwiczących: 8-10 lat

Liczba osób: 10

Miejsce ćwiczeń: sala gimnastyczna

Czas trwania: 45 minut

Kolano koślawe- to zniekształcenie obustronne kończyn dolnych charakteryzujące się przyśrodkowym ułożeniem kolan („X”). Podudzia oddalone są od osi pośrodkowej ciała, co powoduje oddalenie od siebie kostek wewnętrznych goleni.

Wyróżniamy:

  1. koślawość wrodzoną

  2. idiopatyczną

  3. pokrzywiczą

  4. pourazową

  5. porażeniową

  6. pozapalną

  7. statyczną (wynikającą z przeciążenia kończyn dolnych, a także występującą jako zjawisko wtórne, np. przy stopie płasko- koślawej)

Koślawe ustawienie stóp znajduje swoje odbicie w nieprawidłowym rozłożeniu sił ucisku i pociągania w obrębie stawu kolanowego sprzyjające jego koślawości.

Za fizjologiczną koślawość uważa się odchylenie od osi przeciętnie 2-3 centymetrów, ale nie większą niż 5 centymetrów.

 

0x01 graphic

Rys.1 Kolano koślawe.

W koślawości kolan występują zmiany kostne (skrzywienie kości udowej lub piszczelowej, przerost w stawie kolanowym) i mięśniowo-wiązadłowe, w wyniku których istnieje predyspozycja do zwichnięcia rzepki.

Jeśli wada jest silnie wyrażona po jednej stronie lub jest jednostronna po jednej stronie może wytworzyć się skolioza w odcinku lędźwiowym.

Najczęstsze uwarunkowania koślawości kolan:

Zalecenia i przeciwwskazania:

Opracowane wg:

  1. Pokora T., Gimnastyka korekcyjno- kompensacyjna Skrypt dla studentów, Wałbrzych 2002.


POSTĘPOWANIE KOREKCYJNE PRZY KOLANACH KOŚLAWYCH

  1. Część pierwsza

    1. Czynności porządkowe (zbiórka, powitanie, sprawdzenie obecności, podanie tematu lekcji)

    2. Ćwiczenia rozgrzewające- 1.Prowadzący rozkłada szarfy na podłodze. Dzieci biegają dookoła sali, na komendę powódź, każde dziecko wskakuje do rozłożonej na podłodze szarfy. Ćwiczenie powtarzamy 4-krotnie. 2.Zabawa „Berek ranny”. 3.Siad skrzyżny, KKD w pozycji skrzydełek, maksymalny wdech nosem, wydech ustami z jak najdłuższym wymawianiem litery „s”. 4.Chodzenie „tiptopami” po linii prostej z woreczkiem na głowie, wdech nosem i wydech ustami.

  2. Część główna

    1. Siad skrzyżny, krzyżujemy ręce przed sobą i łapiemy się ze współćwiczącym, przeciągamy się wzajemnie do przodu i do tyłu.

    2. Siad na ławeczce (im niższa tym trudniej wykonać zadanie), podudzia związane, woreczek między kolanami. Z rzutem rąk wzwyż i wdechem powstanie do pozycji wyprostowanej.

    3. Siad skrzyżny, dłonie na kolanach, ramiona ugięte pod kątem prostym w stawach łokciowych. Spychanie kolan w dół ciężarem i siłą ucisku rąk.

    4. Siad o nogach ugiętych w stawach kolanowych na zewnątrz, stopy podeszwami opierają się o siebie, dłonie nachwytem obejmują grzbiet stóp. Rozpieranie kolan łokciami rozsuwanymi na zewnątrz z niewielkim opadem tułowia w przód.

    5. Leżenie przodem, nogi ugięte w stawach kolanowych. Rotacja wewnętrzna w stawie kolanowym oporowana przez współćwiczącego.

    6. Leżenie tyłem. Kocyk pod kolanami, woreczek między kolanami, stopy związane. Unoszenie podudzi do pełnego wyprostu (można umieścić woreczek lub piłkę lekarską na podbiciu stopy).

    7. Siad głęboko na krześle, podudzia związane, woreczek między kolanami. Pełny wyprost nóg (można położyć piłkę lekarską na podudziach utrzymywaną zgięciem grzbietowym stopy).

    8. Siad na ławeczce, podudzia związane, woreczek między kolanami. Z wyrzutem KKD w górę powstanie do pozycji wyprostowanej.

  3. Część końcowa

    1. Ćwiczenia rozluźniające- 1.Leżenie przodem, woreczek między kolanami, KKG w górę. Swobodne przetaczanie się do leżenia tyłem i powrót do leżenia przodem. 2.

1



Wyszukiwarka