Ocena warunków akustycznych pomieszczeniu zamkniętym (6.2.1.)

środowisko akustyczne-ogół szmerów i dźwięków o różnej sile i głośności oraz o różnym przeznaczeniu, odbieranych przez człowieka.

pole akustyczne-przestrzeń, w której zachodzi proces drgań cząstek, wynikający z przemieszczania się fali dźwiękowej, określa się mianem pola akustycznego. Rodzaje źródeł oraz warunki rozprzestrzeniania się fali powodują powstanie dwóch rodzajów pól akustycznych: swobodne i dyfuzyjne (rozproszone).

pole akustyczne swobodne-istnieje wtedy, gdy nie istnieją ograniczenia w rozprzestrzenianiu się fali lub gdy istniejące ograniczenia charakteryzują się idealnymi właściwościami pochłaniającymi; nie występuje wtedy odbicie i rozpraszanie rozchodzących się fal, a przestrzeń pola akustycznego kształtowana jest przez energię źródła wytwarzającego drgania akustyczne, których natężenie akustyczne spada wraz z kwadratem odległości od źródła.

pole akustyczne rozproszone-powstaje w przestrzeniach zamkniętych w wyniku wielokrotnego odbicia i rozproszenia fali akustycznej.

natężenie dźwięku-wartość energii fali akustycznej przepływającej w jednostce czasu przez powierzchnię o polu jednostkowym, prostopadle do kierunku rozprzestrzeniania się fali. Jednostką natężenia dźwięku jest wat na metr kwadratowy [W/m²].

poziom natężenia dźwięku- wielkość używana do określania intensywności fali akustycznej pod względem energetycznym. Jednostką natężenia dźwięku jest decybel [dB].

głośność dźwięku-to subiektywna miara wrażenia słuchowego; cecha wrażenia słuchowego związana z wartością ciśnienia akustycznego dźwięku, umożliwiająca uporządkowanie dźwięków od cichych do głośnych. Głośność dźwięku zależy od ciśnienia akustycznego i częstotliwości tonu, a w przypadku dźwięków złożonych od charakteru widma. Jednostką głośności dźwięku jest son.

poziom głośności-wielkość liczbowo równa poziomowi ciśnienia akustycznego wytwarzanego w punkcie obserwacji przez falę o częstotliwości 1000 Hz, która daje taką samą głośność jak badany dźwięk. Odczucie poziomu głośności jest proporcjonalne do logarytmu natężenia dźwięku o tej samej częstotliwości na progu słyszalności. Jednostką poziomu głośności jest fon.

pogłos-zanikanie dźwięku w pomieszczeniu po wyłączeniu źródła dźwięku na skutek występowania wielokrotnych odbić dźwięku.

emisja dźwięku-promieniowanie dźwięku przez określone źródło dźwięku podczas jego działania.

prawo Webera-Fechnera- pozwala ocenić intensywność działania drgań i brzmi następująco: przyrost intensywności bodźca zdolny wywołać dostrzegalny przyrost intensywności wrażenia musi być proporcjonalny do już działającego bodźca i wyraża się stałym współczynnikiem dla danego rodzaju wrażeń Siła wrażenia rośnie proporcjonalnie do logarytmu intensywności bodźca.

---