Weterani

sł. i muz. Jacek Kaczmarski 1997

Karki cherlawe, serca szklane,	a d a
Umysły - prawdę rzec - nietęgie,	d C G E
Słowem: lepieni na kolanie,	C F
Stawiani pod istnienia pręgierz	G E
Łapiemy się na chwyty tanie	F C
I, zanim ktoś po rozum sięgnie,	d a
Do słów tracimy zaufanie	d E a
I wielka wściekłość w nas się lęgnie.	F G E A^7
Łapiemy się na chwyty tanie	F C
I, zanim ktoś po rozum sięgnie,	d a
Do słów tracimy zaufanie	d E a
I wielka wściekłość w nas się lęgnie.	F e a
Karki, jak dęby, serca - dzwony,	h e h
W umysłach prawda, jak łza - czysta:	e D A Fis
Nie bacząc na rachunek słony	D G
Grzmimy, jak jeden wielki wystrzał.	A Fis
Szubrawcy drżą, padają trony,	G D
Jutrzenka nam się jawi mglista;	e h
Przed lustrem ćwiczy już ukłony	e Fis h
Ten, który bunt nasz wykorzysta.	G A Fis H^7
Szubrawcy drżą, padają trony,	G D
Jutrzenka nam się jawi mglista;	e h
Przed lustrem ćwiczy już ukłony	e Fis h
Ten, który bunt nasz wykorzysta.	G fis h
Próchnieją dęby, serca milkną,	a d a
Zwątpieniem - prawdy łza mętnieje	d C G E
I już my - weterani tylko	C F
Nie pojmujący co się dzieje.	G E
Już nasze epopeje - chwilką,	F C
Najwyżej ktoś się z nich uśmieje,	d a
A - dzisiaj gorzką są pastylką,	d E a
Snów naszych wymazuje rejestr.	F G E A^7
Już nasze epopeje - chwilką,	F C
Najwyżej ktoś się z nich uśmieje,	d a
A - dzisiaj gorzką są pastylką,	d E a
Snów naszych wymazuje rejestr.	F e a
Karków badyle i serc kiście,	h e h
Zwiędłych umysłów byt roślinny -	e D A Fis
Zbieramy zawsze suche liście	D G
Z sadzonych z takim trudem winnic.	A Fis
Śmierci nie znamy osobiście -	G D
Jak dotąd - umierali inni...	e h
Jeśli to piekło jest, lub czyściec -	e Fis h
Niebu nic nie jesteśmy winni.	G A Fis H^7
Śmierci nie znamy osobiście -	G D
Jak dotąd - umierali inni...	e h
Jeśli to piekło jest, lub czyściec -	e Fis h
Niebu nic nie jesteśmy winni.	G fis h

---