Większość autorów do lat 70 XX w. nie używała terminu „andragogika” tylko oświata dorosłych.

W starożytności starość uważano za wielkość tajemniczą życia. Doceniano starców(Rada starców podejmowała wszelkie decyzje)

Sokrates wskazywał na to, iż serce ludzkie się nigdy nie starzeje. Serce ludzkie nie zna starości.

Starość łączy się niewątpliwie ze śmiercią uwolnienie od ciała

Edukacja powinna trwać cały czas. Powinno się inwestować w wiedzę przez całe swoje życie.

Platon wskazywał na pewne pola prawdy. W swoich dialogach popiera takie cechy jak: mądrość, doświadczenie itp. W „Państwie” nakazywał kształcić najwybitniejszych do 50r.ż.

W Akademii platońskiej propagowano wychowanie obywatela i człowieka.

Kalwin: kształcenie „powinno trwać” od kołyski do deski grobowej.

T. Morus: „Utopia” przedstawił koncepcję powszechnej edukacji ludzi dorosłych, na wyspie oświatą objęci byli wszyscy mieszkańcy.

T. Companella wszyscy mają jednakowe prawo do korzystania z dorobku kultury i oświaty.

J.A. Komejski „Wszech oświecenie”- opracował pola powszechnego kształcenia całego narodu: „Uczyć wszystkiego, wszystkich, każdy ma predyspozycje do nauki.

1661r. - powołano pierwszą szkołę wieczorową w nowym Amsterdamie w stanie NY

Ogromną rolę odegrały Rewolucja Francuska i Przemysłowa w Anglii.

R. Owen- organizował dla dorosłych kluby dyskusyjne, wykłady itp.

W Danii powstały pierwsze Uniwersytety ludowe.

Wzory angielskie i duńskie wywarły ogromny wpływ na inne państwa.

Bergman- „Pedagogika społeczna” po raz pierwszy ujmuję oświatę dorosłych w aspekcie andragogiki. Opisał istotę samowychowania.

Janes wyodrębnił wiedzę zdobywaną tylko do 20r.ż.- później już nie powinno się uczyć.

„Lepiej późno się uczyć niż wcale” (Sz. Maryncjusz)

Duży wpływ wywarła także KEN- ej:

• Opracowała system szkolny obejmujący szkoły, szkoły wyższe, seminaria

• Zniesiono monopol kościoła o krok dalej

• Walka z germanizacją

• Powstaje własność rodziny

I. Krzywicki: mówił o 2 torach edukacji- nauczanie elitarne, pozaszkolne

Kaprowicz: opracował ideę samokształcenia

H. Radlińska: stworzyła pedagogikę specjalną i społeczną

A. Stopińska: Andragogika w II RP

W. Spasowoki: Socjalizacja Wychowawcza

F. Znaniecki idea społeczeństwa wychowującego

W okresie XX- lecia międzywojennego powstaje Instytut Oświaty dorosłych.

S. Hessen Czołowy przedstawiciel pedagogiki kultury

J. Hałasiński tło socjologicznej pracy oświatowej, funkcje oświaty dorosłych

A. Dobrowiecki

M. Wachowski wiele prac z zakresu przygotowania zawodowego rolników.

Po II Wojnie

Ogromną rolę odegrał Uniwersytet Jagieloński. Powołano wówczas Katedre dorosłych.

B. Suchodolski Koordynował polskiej pedagogiki, „O wychowaniu do przyszłości”

1950r.- Powstaje naukowe towarzystwo Pedagogiczne

Po wojnie pokonano analfabetyzm.

Szewczuk prowadził wówczas badania nad analfabetyzmem wśród dorosłych.

R. Wroczyński- Zakład Oświaty Dorosłych Turos, Półturzyski, Kargul, Wujek

Wroczyński poszerzył koncepcję H. Radińskiej o kształcenie ustawiczne i czas wolny ludzi dorosłych.

„człowiek spolegliwy”- Kotarbiński opracował i upowszechnił ten termin, oznacza człowieka empatycznego, mającego na uwadze potrzeby drugiego człowieka.

„ Oświata dorosłych”- pismo wydawane do dziś.

Petraśiński: „Rozwój myślenia osobowości dorosłych”

Wojciechowski „Wychowanie dorosłych”

Po 1989r.

Następuje edukacja (państwowa i niepaństwowa) ludzi dorosłych.

„Edukacja ustawiczna dorosłych”- kwartalnik

Pedagogika dorosłych Wykład 2

Pr. Z. Kosyrz

Autor: Konrad

---