Para nasycona- para o największej gęstości, której towarzyszy stan równowagi pary z cieczą, z której powstała.

Nasycona mokra- mieszanina powstała przy niepełnym odparowaniu cieczy, składa się z drobnych kropelek cieczy i pary.

Nasycona sucha- para mokra pochłania ciepło to zanikają ostatnie krople cieczy a para jest sucha.

Para przegrzana- para, której temp. jest wyższa od temp. pary nasyconej przy tym samym ciśnieniu.

Stopień przegrzania- różnica między temp. pary przegrzanej a temp. nasycenia.

Stopień suchości x- wyraża zawartość pary nasyconej suchej w 1kg pary nasyconej mokrej.

Ciepło parowania- ilość ciepła doprowadzona do 1kg wrzącej cieczy aby otrzymać z niej przy stałej temp. i ciśnieniu 1kg pary nasyconej suchej.

Wsk. lepkości dynamicznej μ- współczynnik tarcia wewnętrznego zależny od rodzaju cieczy i gazu odraz od ich temp. [Pa*s].

Wsk. lepkości kinematycznej- wyraża stosunek lepkości dynamicznej do gęstości płynu ν=μ/ρ [m²/s].

Przewodzenie ciepła- przekazywanie energii cieplnej bezpośrednio przez stykające się drobiny ciała innym drobinom o temp. niższej przy czym nie ma większych zmian położenia cząstek.

Konwekcja ciepła- poszczególne cząstki ciała zmieniają swoje położenie, występuje więc ruch ośrodka; konwekcja swobodna- ruch wywołany różnicą gęstości ośrodka lub różnicą temp.; wymuszona- ruch wywołany mechanicznie np. wentylatorem lub pompą.

Promieniowanie ciepła- wzajemne przekazywanie energii cieplnej oddalonym od siebie ciałom przez energię fal elektromagnetycznych; nie wymaga ośrodka materialnego.

Prawo Fouriera- gęstość strumienia cieplnego jest wprost proporcjonalna do spadku temp. na drodze przepływu strumienia i odwrotnie proporcjonalna do pola przekroju normalnego do kierunku rozchodzenia się ciepła.

Współ. przewodzenia ciepła λ- charakteryzuje dany ośrodek; to ilość ciepła przepływającego w jednostce czasu przez jedn. powierzchni przy spadku temp. o 1K na jedn. długości.

Gaz (powietrze) wilgotny- mieszanina suchego gazu (powietrza) i pary wodnej.

Powietrze nasycone- zawiera maksymalną ilość pary wodnej w danych warunkach ciśnienia i temp.

Powietrze nienasycone- w tych samych warunkach powietrze zawierające mniej pary wodnej od wartości maksymalnej; para wodna występuje jako para przegrzana.

Temperatura suchego termometru- temp. mieszaniny parowo-gazowej, wyznaczona przez zanurzenie w niej termometru, którego czujnik nie jest zwilżony.

Temperatura mokrego termometru Tm- temp. równoważna, osiągana przez mała ilość cieczy odparowującej do dużej ilości (masy) nienasyconej mieszaniny powietrza z parą wodną.

Wilgotność bezwzględna masowa X- masa pary wodnej na 1kg suchego powietrza X=m_pw/m_{sp .}

Wilgotność bezwzględna objętościowa- masa pary wodnej na jedn. objętości pow. wilgotnego ρ_pw=m_pw/V .

Wilgotność względna powietrza- to stosunek wilgotności bezwzględnej objętościowej rzeczywistej do maksymalnej w tej temperaturze φ=(ρ_pw/ρ_{pw max})_T .

Temp. punktu rosy Tr- temp., w której mieszanina powietrza i pary wodnej osiągnie stan nasycenia podczas chłodzenia pod stałym ciśnieniem bez kontaktu z fazą ciekłą.

Stan przesycenia powietrza- stan nietrwały związany z obniżeniem temperatury poniżej Tr lub ze wzrostem ciśnienia całkowitego.

Entalpia powietrza wilgotnego- odniesiona do 1kg powietrza suchego, a więc do masy (1+X) kilogramów powietrza wilgotnego, suma entalpii suchego powietrza oraz entalpii zawartej w nim pary wodnej.

Gaz doskonały- składa się z cząstek będących doskonale sprężystymi, materialnymi punktami, między którymi nie występują siły międzycząsteczkowe.

Ciecz doskonała- pozbawiona lepkości, nieściśliwa oraz nie zmieniająca swojej objętości pod wpływem zmian temp., co oznacza, że ma stałą gęstość; między cząsteczkami nie działają żadne siły (cząstki doskonale ruchliwe), a więc nie ma tarcia.

Średnia prędkość płynu- stosunek strumienia objętości do powierzchni poprzecznej tego strumienia. c_śr=
/F= 1/F(ʃ₀^Rc_r2πdr)

Równanie Bernoullego dla płynu rzeczywistego nieściśliwego-

c₁²/2gα₁ + p₁/ρg + h₁ = _c2²/2gα₂ + p₂/ρg + h₂ + Δp_str/ρg

c₁ i c₂ oznaczają średnie prędkości liniowe strumieni płynu w przekrojach 1 i 2. Konsekwencją tego są współczynniki Coriolisa α₁ i α₂ wynikające z rozkładu prędkości liniowych płynu w przekroju poprzecznym strumienia płynu rzeczywistego. Δp_str oznacza opory przepływu, czyli straty ciśnienia na drodze od przekroju 1 do 2. Straty te są związane z pokonaniem oporów tarcia lepkiego i należy je traktować jako straty bezpowrotne.

Liczba Reynoldsa- przedstawia stosunek sił bezwładności do sił lepkości przepływającego płynu.

Wsp. liniowego oporu przepływu λ- jest funkcją liczby Reynoldsa i chropowatości przewodu.

Wsp. miejscowego oporu przepływu ξ- dla dużych liczb Reynoldsa zależy tylko od kształtu danego elementu rurociągu.

---