Poruszanie się w obronie
Niezależnie od tego ilu systemów obrony drużyna zdołała się nauczyć i iloma sposobami obrony dysponuje, obrona w koszykówce jest oparta na umiejętności czuwania nad piłką. W podstawowej postawie obronnej stopy ustawione są wygonie, równolegle, nieco szerzej niż biodra, przy czym jedna stopa wysunięta jest do przodu. Ręce rozstawione - jedna ręka uniesiona jest do góry i przeszkadza w rzucie i podaniu piłki, druga trzymana skośnie w dół utrudnia rozpoczęcie kozłowania. Tym charakteryzuje się obrona niska. W obronie wysokiej obie ręce są trzymane na wysokości linii rzutu lub podania. W takiej pozycji zawodnik porusza się do przodu, do tyłu w lewo i w prawo krokiem „bokserskim”, polegającym na wykonaniu kroku i dostawieniu drugiej nogi. Krok rozpoczyna noga kierunkowa - w prawo prawa, w lewo lewa, w przód wykroczna a w tył zakroczna. Poważnym błędem jest krzyżowanie nóg. Podstawą powodzenia w obronie jest stałe utrzymanie kontaktu wzrokowego i z piłką. Przyjęcie pozycji na boisku w obronie zależy od założeń taktycznych, jednakże można ustalić trzy podstawowe zasady ustawienia się obrońcy:
obrońca powinien się znajdować między piłką a koszem - wyjątkiem od tej zasady może być krycie środkowego
obrońca winien widzieć boisko; w związku z tym pozycja obronna powinna być dostosowana od strony boiska, na której znajduje się zawodnik broniący; tj. ręka i noga bliższa linii bocznej są wysunięte do przodu co ułatwia utrzymanie kontroli wzrokowej nad ruchem piłki
obrońca winien starać się zajmować takie pozycje, które przeszkodzą w osiągnięciu celu postępowania ofensywnego.
W obronie chodzi o zatrzymanie atakującego, niedopuszczenie lub osiągnięcia celów, którymi są wbiegnięcie na dowolną pozycję oraz wykonanie podania lub rzutu.
Obrona „każdy swego” jest najbardziej atrakcyjną i aktywną formą postępowania defensywnego. Jest skuteczna przeciwko każdemu systemowi atakowania. W zależności od założeń taktycznych i warunków kondycyjnych zawodników może być stosowana na połowie lub na całym boisku - agresywnie lub luźno. Krycie „każdy swego” - agresywnie polega na tym, że każdy zawodnik odpowiedzialny jest za jednego przeciwnika, nad którym winien bezustannie czuwać i uniemożliwiać mu swobodne poruszanie się - starać się nie dopuścić by otrzymał piłkę, podał ją w zamierzonym kierunku lub wykonał rzut do kosza. Wymaga to od broniącego dobrego przygotowania kondycyjnego, szybkiej oceny sytuacji i szybkiego reagowania, umiejętności przewidywania przede wszystkim współpracy i interakcji całego zespołu. Krycie luźne polega na tym, że zawodnik z piłką jest kryty agresywnie a pozostali bardziej pasywnie.
Bibliografia:
1. Zdzisław Wyżnikiewicz Koszykówka dzieci i młodzieży Warszawa 1977r.
2. Gry sportowe (zespołowe) Poradnik metodyczny pod redakcją Tadeusza Ulatowskiego. Warszawa 1968r.