Joanna Grzeszkiewicz

Aldona Minecka

Arkadiusz Gawłowski

Paweł Pęcak

Gr. 31B

Badanie właściwości fizyko-chemicznych białek

Denaturacja cieplna białek

Po ogrzaniu roztworu białka jaja kurzego. Wytrącił się biały osad. Po dodaniu NaCl osad stał się wyraźniejszy.
Wniosek: Doszło do denaturacji białka - wysoka temperatura uszkodziła wiązania stabilizujące wyższe struktury białka.

Denaturacja stężonym kwasem azotowym

Po dodaniu stężonego roztworu HNO₃,do roztworu białka jaja kurzego na granicy obu cieczy powstaje biały pierścień zdenaturowanego i skoagulowanego białka.
Wniosek: Stężony HNO₃ niszczy wyższe struktury białka powodując denaturację

Działanie etanolu na białko

96% etanol dodany do roztworu żelatyny spowodował wytrącenie strątu (zmętnienie). Pojawiły się kłaczki zdenaturowanego białka, które nie roztworzyły się po dodaniu wody.
Wniosek: Doszło do denaturacji. Alkohol etylowy jest czynnikiem denaturującym białka, zaburza oddziaływania hydrofobowe co destabilizuje strukturę białka.

Strącanie białka za pomocą kationów (soli metali ciężkich)

1. Po dodaniu kilku kropli 1% FeCl₃ wytrącił się brunatny osad białczanu żelazowego rozpuszczający się w nadmiarze odczynnika.

2. Po dodaniu kilku kropel CuSO₄ powstał niebieski osad białczanu miedziowego. Po dodaniu NaOH zmienił kolor na fioletowy - zaszła reakcja biuretowa

Wnioski: Podczas reakcji białek z kationami metali ciężkich tworzą się trudno rozpuszczalne białczany rozpuszczające się w nadmiarze soli - zachodzi koagulacja (bez denaturacji).

Strącanie białka za pomocą anionów

Po dodaniu 1 ml 10% CCl₃COOH (TCA) do roztworu białka jaja kurzego wytrącił się biały kłaczkowaty osad.

Po dodaniu kilku kropel 20% roztworu kwasu sulfosalicylowego do roztworu białka nastąpiło zmętniene

Wnioski: Podczas reakcji białek z anionami powstają trudno rozpuszczalne kompleksy białkowe, które łączą się w większe agregaty i ulegają strąceniu.

Właściwości ochronne koloidów hydrofilowych

Przygotowujemy 2 probówki. Do każdej odmierzamy po 1 ml 0,01 M roztworu AgNO₃ i kilka kropli rozcieńczonego HNO₃.

Do pierwszej dodajemy 1 ml 0,5% roztworu żelatyny

Roztwór przyjął opalizującą barwę, nie było widoczne zmętnienie.

Do drugiej dodajemy 1 ml wody

Roztwór uległ zmętnieniu, wytrącił się biały osad ulegający ciemnieniu.

Wniosek: Roztwór żelatyny zajął warstwę adsorpcyjną jonów Ag⁺ przez co nie doszło do wytrącenia się AgCl .

Właściwości amfoteryczne białek

Miareczkowanie żelatyny 0,01M HCl.
w obecności zieleni bromokrezowlowej
roztwór przyjmuje zółtą barwę po zużyciu następujących ilości HCl:.
pr kontrolna 0,1ml
pr I 0,9ml
pr II 1,0 ml

Zmiana zabarwienia świadczy o zasadowych własnościach badanego białka

Miareczkowanie roztworu żelatyny 0,01M NaOH wobec błękitu bromotymolowego
roztwór przyjął zabarwienie niebieskie po zużyciu następujących ilości NaOH:

pr kontrolna 0,05 ml

pr I 0,25 ml
pr II 0,20 ml
Zmiana zabarwienia świadczy o kwasowych własnościach badanego białka

Wnioski: Doświadczenie wykazało, że białka mają charakter amfoteryczny, gdyż reagują zarówno z kwasami i zasadami.

Oznaczanie punktu izoelektrycznego kazeiny

Nr próbki	1	2	3	4	5	6	7	8	9
Liczba ml 1 M CH3COOH	1,6	0,8	0,4	0,2	0,1	0,05	0,025	0,012	0,006
pH roztworu	3,5	3,8	4,1	4,4	4,7	5,0	5,3	5,6	5,9
Zmętnienie	-	-	-	+	+	-	-	-	-
Osad	-	-	-	-	-	-	-	-	-

Wniosek: Kazeina wytrąciła się w postaci najobfitszego strontu w pH =4,7 - odpowiada to punktowi izoelektrycznemu tego białka - w pJ jest ono najmniej rozpuszczalne i nie oddziałuje z cząsteczkami w roztworze.

Dializa roztworu kazeiny i glicyny

			1	2	3	4	5
Analiza dializatu I (woreczek)	r. ninhydrynowa	N	++++	+++	++	++	+
		r. biuretowa	B	++++	++++	++++	++++	++++
	Analiza dializatu II (zlewka)	r. ninhydrynowa	N	-	+	++	+++	+++
		r. biuretowa	B	-	-	-	-	-

Dializat z woreczka:

1. Reakcja ninhydrynowa dała pozytywny wynik (czerwone zabarwienie) - z biegiem czasu barwa stawała się mniej wyraźna.

2. Przeprowadzona reakcja biuretowa dała pozytywny wynik (ciemnofioletowe zabarwienie) we wszystkich probówkach.

Dializat ze zlewki:

1. Reakcja ninhydrynowa dała pozytywny wynik w początkowych probówkach a jej barwa stawała coraz bardziej intensywna z biegiem czasu.

2. Przeprowadzona reakcja biuretowa dała negatywny wynik we wszystkich probówkach.

Wnioski: Kazeina ze względu na dużą wielkość swoich cząsteczek nie przenika przez pory w woreczki dializacyjnym, świadczy o tym pozytywny wynik reakcji biuretowej w probówkach z woreczka, a negatywny ze zlewki.

Glicyna jest związkiem niskocząsteczkowym więc może przeniknąć przez pory w woreczku dializacyjnym. Świadczy o tym pozytywny wynik reakcji ninhydrynowej zarówno w woreczku dializacyjnym jak i w zlewce.

---